Moestuinkriebels

Moestuinkriebels 
Tomtom heeft het nu toch echt mis vrees ik. Ik ben op weg naar de Utrechtse moestuin van naamgenoot Marleen en kom in een kantorenwijk terecht. Maar midden tussen de kantoorvilla’s ligt zowaar een volkstuincomplex - en wat voor één. In mijn woonplaats is ook een grote volkstuinvereniging en die is voorzien van miniatuur molens, TV-satellieten en oranje vlaggetjes. Niets van dat alles op De Hogeweide dat een vlindertuin, een vogeltuin en zelfs schapen heeft om het gras kort te houden.  
De tuin is eind februari vooral kaal en bruin maar binnen in het verengingsgebouw brandt de kachel en staat de koffie klaar. Marleen moestuiniert, blogt en is naast grafisch vormgever ook nog fotograaf. Dat is te zien op haar site Etenuitdevolkstuin.nl. Al zes jaar deelt ze met ons haar tuinverhalen, (vegetarische) recepten en prachtige foto’s.  

Wat is het geheim om zes jaar lang inspiratie te vinden, vraag ik Marleen.
"Toen we acht jaar geleden verhuisden naar een huis met een kleinere tuin miste ik de mogelijkheid om lekker te rommelen. Al gauw kreeg ik de kans om 250 m2 kale grond in de toen net opgerichte volkstuin De Hogeweide om te toveren tot moestuin. De vele foto’s vormden als vanzelf het verhaal. Mijn blog is in de loop der jaren trouwens wel veranderd," vertelt Marleen.
"In het begin draaide de site vooral om de tuin maar op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik niks nieuws meer te melden had over de moestuin. Als vanzelf kwam er een omslag van tuin naar food, want ik kook graag en vind het leuk om zelf iets te bedenken."
We maken een rondwandeling over De Hogeweide en struinen door Marleen’s eigen moestuin. Hier geen strakke productietuin maar een tuin waarin de natuur –tot op zeker hoogte- haar eigen proces mag volgen. Marleen licht een en ander toe. Onkruid bijvoorbeeld is goed voor de bodem en biodiversiteit. En als je er voor zorgt dat het onkruid niet tot bloei komt geeft het ook nauwelijks overlast.
"Ik had een aantal jaar geleden een veldje met tuinbonen waar munt doorheen woekerde. In tegenstelling tot andere jaren had ik toen veel minder last van luizen, waarschijnlijk omdat mieren niet van munt houden. En zonder mieren heb je ook bijna geen luizen. De bladluizen voorzien de mieren van honingdauw en in ruil daarvoor geven de mieren hen bescherming. Wanneer bijvoorbeeld een lieveheersbeestje langskomt, zullen de mieren het roofdier aanvallen en verjagen. De mieren 'melken' de luizen door met hun sprieten en achterpoten het lijf van de luis aan de achterkant te bevoelen. Dit is maar één voorbeeld hoe de natuur samenwerkt en daar kun je slim gebruik van maken in plaats van tegen de natuur in te werken."


Koop je nog wel groenten en fruit?
"Ik heb geen kas en kies ervoor om niet al te moeilijke dingen te telen. Wel ga ik voor net wat andere rassen en gewassen zoals de gele framboos of een pruim die vroeger rijp is dan de bekende paarse pruimen. We kunnen niet volledig leven van de tuin maar ik hoef in de zomer bijvoorbeeld nooit fruit te kopen."

Hoe zou je jouw stijl kunnen omschrijven?
"Mijn kookstijl kun je omschrijven als “ Hollands met een twist”. Kenmerkend voor mij zijn de woorden kleurrijk, fris, licht en sprankelend. Ik probeer duurzaam en lokaal te koken zonder die boodschap van de daken te schreeuwen. Als vormgever ben ik visueel ingesteld, dat gaat zelfs zo ver dat ik de groentezaden soms uitkies vanwege het plaatje, omdat me dat inspireert."  

En de recepten hoe komen die tot stand?
"Dat begint vaak met een wandeling in de tuin. Wat heb ik in de tuin staan dat geplukt of geoogst kan worden en wat kan ik daar mee maken. Het liefst net even iets anders dan anders."
Als voorbeeld noemt Marleen een recept van chocoladetruffels met venkel: "Geïnspireerd door een Delicious. workshop met Tony's Chocolonely waar ik een reep met anijszaad maakte, kwam ik op het idee van venkelzaad in combinatie met chocolade."  
En nu komt daar dus binnenkort het Eten uit de volkstuin kookboek. Ik mag de digitale versie op haar tablet bekijken en ben zwaar onder de indruk. Het is met recht een kookboek; veel sfeerfoto’s (uiteraard zelf gefotografeerd) gecombineerd met moestuintips en heel veel recepten die de seizoenen volgen.  
Omdat ik na het interview met Marleen nog in Dordrecht moet zijn, kan een bezoek aan het Walhalla van de zaden niet uitblijven. Bij Vreeken's Zaden moet ik me ernstig inhouden ondanks de moestuinkriebels. Ik weet het zeker: dit jaar zal het me lukken om iets eetbaars uit mijn Randstad postzegeltuintje te toveren!