Nederlandstalige epische fantasy: De demon van Felswyck

Op zondag 21 augustus is jouw Verbeeldingswereld op Hebban verschenen. Daarin vertel je veel over de Westelijke Territoria en de achtergronden van de wereld in jouw verhaal. In die wereld speelt het verhaal van Invocatie, het eerste deel van De demon van Felswyck. Waar gaat het verhaal over?

'Het verhaal heeft een aantal lagen, maar de kern gaat over Feri, een jonge dief die voor zichzelf een goed leven heeft opgebouwd met doen waar ze goed in is, namelijk het handelen in gestolen en illegale goederen. Op een nacht krijgt ze de opdracht om in te breken in een oud klooster, waar een excentriek wetenschapper zijn laboratorium heeft gevestigd. Ze wordt betrapt, waarbij duidelijk wordt dat de man een krafter is, de magiërs in mijn wereld. Hij wordt zo boos dat hij middels een invocatie een kraftdemon oproept, een legendarisch wezen dat een gevaar is voor de wereld. Feri wordt opgepakt en krijgt vervolgens de opdracht de wetenschapper te vinden zodat de invocatie ongedaan gemaakt kan worden. Er is nog veel meer aan de hand, zoals een opstand in de stad, oorlog aan de grenzen, enzomeer, maar dit is de as waar het boek omheen draait.'

Je hebt meerdere hoofdpersonen en een interessante, uitgebreide wereldbouw. Welke van de personages is je favoriet en waarom?

'De gewetensvraag! Het zal je niet verbazen dat het een onmogelijke vraag is om te beantwoorden. De hoofdpersonages zijn gekozen en opgezet omdat ze een bepaalde achtergrond hebben en een persoonlijkheid die daarbij past. Ze bezitten dus allemaal punten die me enorm aanstaan en die het schrijven leuk maken. Feri’s onstuimige karakter brengt haar voortdurend in de problemen waar ze zich uit moet redden. Osser is een moeilijke man, dwars en geneigd tot geweld, en heeft het meeste over zichzelf te leren. Isse worstelt met haar afkomst en haar plichtsgevoel, maar is tegelijkertijd iemand die met het grootste gemak en zonder spoor van twijfel hele legers aanvoert. Als ik ze allemaal naast elkaar zet, denk ik toch dat Isse met een half puntje verschil wint, ondanks het feit dat ze waarschijnlijk de minste spreektijd krijgt.'

Carrière

Je hebt al een lange carrière in het boekenvak, maar wie is Jürgen Snoeren? Wat is jouw band met het fantastische genre?

'Ik las SF en Fantasy al vanaf mijn vroegste jeugd. Nou las ik alles wat los en vast zat, maar ik had een voorliefde voor het fantastische genre. En die voorliefde ben ik niet meer kwijtgeraakt. Tijdens mijn studie speelde ik AD&D en na mijn studie kwam ik als bureauredacteur bij Meulenhoff-M terecht, omdat ik kon schrijven en omdat er geen boek was in het genre dat ik niet gelezen had. Daarna ben ik doorgegroeid naar uitgever van onder meer SF&F, redigeerde een hele hoop auteurs, ging verhalen schrijven, jureerde tweemaal de voorloper van de Harland Awards, en werd uiteindelijk beloond met het verzoek om in de jury van de World Fantasy Award plaats te nemen.'

Hoe is het om na jaren achter de schermen als uitgever gewerkt te hebben, nu op de voorgrond te staan als auteur?

'Het valt me makkelijker dan ik dacht. Toen ik mijn eerste gesprek had met Maarten, mijn redacteur bij Luitingh, heb ik hem gezegd dat ik me wilde opstellen als auteur en me verder nergens mee zou bemoeien. Ik weet natuurlijk precies hoe alles werkt en weet uit ervaring dat de verleiding te groot zou zijn als ik me niet vanaf het begin zou distantiëren. Een belangrijke reden hiervoor ook was omdat ik alle vrije tijd die ik had nodig had om te schrijven. Epische fantasy is lang en ik wilde me volledig op het schrijven kunnen concentreren en omdat ik een gezin en een full time baan heb wilde ik niet teveel afgeleid worden door randzaken. Daarom heb ik ook een agent gezocht voor de zakelijke dingen. En die distantie blijkt goed te werken. Ik schrijf en laat me verder vertellen wat er moet gebeuren door mijn redacteur en mijn agent.'

Hoe beviel de boekpresentatie op Castlefest?

'Het was niet anders dan de dagen die als uitgever en redacteur op dergelijke festivals heb doorgebracht, behalve dat ik nu zelf een boek uit had. Lekker over het genre praten met mensen die dol zijn op mijn soort boeken en tegelijkertijd mijn eigen boek aanprijzen. Het waren bijzonder leuke dagen.'

Hoe was het om bij het schrijven van dit boek een redacteur te hebben, in plaats van zelf die rol te hebben?

'Moeilijk, zoals voor elke auteur, vermoed ik. Het was niet makkelijk om te horen wat er allemaal anders moest nadat ik mijn eerste versie had aangeleverd. De redacteur stelde stevige ingrepen voor die indruisten tegen wat mijn bedoelingen waren met het boek. Niet alleen de structuur moest helemaal om, er moesten ook hoofdpersonen bij, wat betekende dat het hele plot opnieuw geschreven moest worden. En dan moet je bedenken dat wat ik bij de uitgever inleverde al de derde versie was van Invocatie.

'Ik heb het ontelbare keren anderen aangedaan en nu kreeg ik het zelf voor de kiezen. Dus heb ik de bittere pil maar doorgeslikt, keer op keer…'

In de rondes daarna speelden er meer van dat soort gevallen, waarbij scenes en personages en plotwendingen geheel niet begrepen worden, worden afgekeurd, of niet mooi bevonden. Letterlijk een veelvuldig kill your darlings. Ik heb het ontelbare keren anderen aangedaan en nu kreeg ik het zelf voor de kiezen. Dus heb ik de bittere pil maar doorgeslikt, keer op keer… Waarbij ik wel in de gaten bleef houden of ik vond dat mijn versie moest blijven omdat het écht beter was, of dat ik gewoon teveel gehecht was aan mijn eigen schrijverij.

Tenslotte blijft de schrijver de baas, dat heb ik mijn auteurs ook altijd voorgehouden. Al met al is het er een beter boek van geworden, denk ik.'

Ik heb soms het idee dat er te weinig over het schrijfproces wordt gesproken, alsof het altijd van een leien dakje gaat, terwijl veel schrijvers misschien wel geholpen worden als ze merken dat andere schrijvers ook weleens vastzitten of dingen lezen die hen kan helpen in bepaalde situaties.

Lees verder op de volgende pagina: het schrijfproces