Nic Stone: ‘Ik schrijf verhalen voor mijn eigen begrip van hoe de wereld werkt’

Nog voordat het interview begon wist ik al dat het een heel leuk gesprek ging worden toen Nic enthousiast was over mijn Hogwarts-jurkje, en uit zichzelf begon te vertellen over in welke afdelingen de personages uit Zij en ik zouden zitten (‘Rae is overduidelijk Ravenklauw, Courtney is Huffelpuf, en Jupiter is Zwadderich, maar heeft zeker een Griffoendor-vibe’), een indeling die ze maakt voor al haar personages. Ze vertelt me ook hoe ze haar boeken zou omschrijven (Wat zou Martin doen? is #blackboyproblems en Zij en ik is ‘book bleeds rainbows’), en dat haar levensmotto ‘let’s not be trash’ is.  

Zij en ik leek een interessante nieuwe versie van een liefdesdriehoek, met twee meisjes en een jongen waar iedereen verliefd is op iedereen. Was het ook bedoeld als liefdesdriehoek?

‘Absoluut. Ik ben er helemaal klaar mee dat één iemand die kiest tussen twee mensen een liefdesdriehoek wordt genoemd. Dat is geen driehoek maar gewoon een keuze! Ik wilde laten zien dat je meerdere mensen tegelijk leuk kan vinden, en dat die mensen best van verschillende geslachten kunnen zijn. Het voelt voor mij heel gek om te zeggen dat liefdesdriehoeken een trend zijn die uitgeput is, terwijl het maar op één manier is uitgevoerd. En ik denk dat dat waar is voor alle verhalen! Er is niet zoiets als een origineel verhaal, slechts originele manieren om het te vertellen.’  

Wat zou Martin doen? wordt vaak vergeleken met The Hate U Give van Angie Thomas. Vind je het vervelend dat je boek niet op zichzelf wordt beoordeeld maar altijd wordt vergeleken?

‘Totaal niet! Angie is een van mijn beste vrienden en ik gun haar de wereld. We hebben zelfs een shipnaam, #Nangie! Ik vind het een eer om vergeleken te worden met The Hate U Give, want het is een geweldig boek. Het zou wel mooi zijn als er meer boeken in deze categorie komen. Ik denk niet dat er een limiet zit op hoeveel verhalen er te vertellen zijn over racisme in Amerika. Er komt er dit jaar een uit, I’m not dying with you tonight van Kimberly Jones, waar ik heel erg naar uitkijk! Er gaat sowieso een punt komen waarop uitgeverijen zeggen dat boeken over racisme uit zijn. En weet je wat? Over vijf jaar zijn ze weer terug, net als dat vampieren nu weer terugkomen. Het komt wel goed.’  

Je hebt tot nu toe enkel contemporary boeken geschreven. Zijn er andere genres die je wil proberen?

‘In YA heb ik in contemporary mijn niche gevonden, maar ik ga hierna ook kinderboeken schrijven, en daar wil ik wel andere dingen mee! In januari verschijnt een boek dat een contemporary is, maar in mei komt er een supergeheim kinderboek aan dat niet een contemporary is! Ik zie aan je gezicht dat je er iets over wil vragen, en helaas mag ik er echt niks over zeggen. Ik kan slechts zeggen dat het een fantasiewereld bevat waar mensen zeer bekend mee zijn. Ik ben ook bezig met een boek voor volwassenen. Er zijn dus een hele hoop genres die ik wil aandoen, maar binnen YA wil ik bij contemporary blijven.’  

Heb je, omdat je voor verschillende leeftijdsgroepen schrijft, wel eens het idee dat de scènes die je schrijft te jong of te oud aanvoelen voor het huidige verhaal?

‘Absoluut! Maar weet je wat ik doe, en wat ik jonge schrijvers altijd vertel? Schrijven is herschrijven. Als iets niet klopt kan je het gewoon editen, of helemaal weghalen! Het hoeft niet in één keer goed te zijn. En dat is wat ik het allermooiste vind aan schrijven.’  

Als ik nu in je computer zou kijken, wat is dan het raarste project waar je niks mee hebt gedaan wat ik tegen kan komen?

‘Ik heb een verhaal geschreven over een meisje dat licht gaf in het donker en de duisternis moest verslaan. Het is 125.000 woorden, en ze verslaat de duisternis niet eens, want dat gebeurde in een later deel van de trilogie! Ik ga het misschien op Wattpad zetten onder een andere naam, gewoon om te kijken of mensen het leuk hadden gevonden. Maar ja, ze geeft licht in het donker. Dat is het hele concept.’  

Als je lezers één ding meenemen na het lezen van je boeken, wat zou je dan willen dat dat is?

‘Wie je bent, hoe je jezelf presenteert aan de wereld, van wie je houdt en wat je doet zijn allemaal jouw eigen keuzes. Het zijn beslissingen die jij maakt, en jij alleen. Je kan de meningen van anderen niet veranderen, maar je kan wel zelf bepalen wat je ermee doet. Ik denk dat dat de boodschap is in al mijn boeken.’  

Van alles wat je hebt meegemaakt en bereikt als een schrijver, waar ben je het meest trots op?

‘Met enige regelmaat komen er kinderen naar me toe die zeggen, ‘Ik heb nog nooit een boek uitgelezen totdat ik jouw boek vond, en nu wil ik weten wat ik verder moet lezen’. Dan komen de tranen wel, hoor! Dan heb ik echt het gevoel dat ik mijn werk goed doe.’  

Zijn je eerste versies erg anders van wat we uiteindelijk in de winkel kunnen kopen?

‘Heb je even? De eerste versie van Wat zou Martin doen? was twee keer zo lang, had acht points of view, was qua tijd niet lineair, en Justyce stierf op pagina drie. Ja. Echt. Zeggen dat het anders was is een understatement. We hebben het boek gehalveerd, zeven perspectieven verwijderd, en Justyce sterft niet meer. Maar wat erg interessant is, is dat het nog steeds hetzelfde boek is! Een andere vorm, en anders verteld, maar nog steeds hetzelfde. Zij en ik heeft niet zulke heftige veranderingen ondergaan. Een aantal personages zijn wat aangepast na opmerkingen van mijn redacteur, maar verder is het verhaal nagenoeg gelijk gebleven aan de eerste versie.’  

Je boeken bevatten vaak bepaalde actuele problemen en thema’s uit onze samenleving. Zijn er meer van dit soort thema’s die je wil onderzoeken? 

'Ik heb er minstens vijf in de planning staan. Wat zou Martin doen? gaat over racisme, Zij en ik over LGBT+ acceptatie, Jackpot (Nics volgende boek, red.) gaat over financiële ongelijkheid, en het boek daarna is het vervolg op Wat zou Martin doen?, dat het Amerikaanse jeugdrechtssysteem onderzoekt. Ik noem het zelf liever het jeugdonrechtssysteem. Er komt nog een boek aan dat daar ook over gaat, maar dan over meisjes. Wat ik doe met boeken is dat ik dingen neem die me raken, en ze verder ga onderzoeken. Ik schrijf de verhalen voor mijn eigen begrip van hoe de wereld werkt, en daarna kan iedereen dat lezen! Het is best wel gaaf, eigenlijk.'  

Dit is het punt waarop we werden afgeleid door de live action film Alladin, die bijna uit is.
Eline: ‘Het verwart me gewoon een beetje. Hoezo is Will Smith de geest?’
Nic: ‘HOEZO NIET?! Het gaat geweldig zijn! Hij is hilarisch! Ik kan echt niet wachten op deze film!’  

Over films gesproken, als Wat zou Martin doen? of Zij en ik een film of TV-serie zou worden, en als je het voor het zeggen had, zou er een scène zijn die je dan heel graag zou willen terugzien?

‘Wat een leuke! Aan het begin van Zij en ik is er een scène waar Courtney uit de douche komt, en Jupiter is in zijn kamer, en hij komt zijn kamer in zonder kleren aan. Er is een hilarische interactie waar Jupiter er achterkomt dat hij inderdaad geen kleren aanheeft, en ik zou het geweldig vinden om die scène te zien!’    

Klik hier voor de interviews met alle internationale auteurs van YALFest 2019.

De auteursfoto is gemaakt door © Nigel Livingstone en aangeleverd door uitgeverij Best of YA.