Niels Van Droogenbroeck: 'Het is toch logisch dat je inspiratie uit jezelf en je omgeving haalt?'
Niels Van Droogenbroeck werkt sinds 2014 als televisie-redacteur. Sinds 2020 schrijft hij mee aan entertainmentprogramma’s voor een breed publiek bij commerciële zender VTM. Ondertussen werkte hij bijna acht jaar lang aan Limonade met pulp, een roman met een bijzondere opbouw waarin de lezer steeds van perspectief wisselt tussen hoofdpersoon Pablo en de gedachtewereld van zijn bedenker, een schrijver die wanhopig probeert een boek te schrijven.
Limonade met pulp
Niels Van Droogenbroeck
Een gedemotiveerde student besluit na het zoveelste (mislukte) herexamen zijn verroeste kinderdroom waar te maken en een roman te schrijven. Eén probleem: hij mag dan wel tonnen goesting hebben, ideeën lijken er niet te zijn. Maar na het nodige gewroet komt daar verandering in. Hij verzint zijn allereerste personage, de 43-jarige Pablo, een vader van drie die alles verliest en dan maar naar de Filipijnen reist, waar hij de wondere wereld van backpackers, doortrapte zakenmannen en drugsdealers ontdekt.
Terwijl Pablo in de meest waanzinnige avonturen belandt, verandert de schrijver – na een mislukte liefdesverklaring – in een kluizenaar die enkel nog praat met zijn zelfverzonnen personages. Met de moed der wanhoop neemt hij zich voor van zijn boek een bestseller te maken en zo de liefde van zijn leven alsnog voor zich te winnen. Maar wat begon als een lichtvoetig hobbyproject, verwordt tot een ondraaglijk zware molensteen om zijn nek.
Wilde je altijd al schrijver worden?
Jazeker! Maar mijn ouders vonden dat je daar geen geld mee kon verdienen en dus ben ik communicatiewetenschappen gaan studeren. Ik kom uit een familie van verhuizers, mijn vader, opa en mijn broers. Ze vonden het raar dat ik niet hetzelfde wilde doen. Maar nu er een tastbaar boek aankomt, begrijpen ze me beter en zijn ze heel trots.
Schrijven is altijd mijn droom geweest. Op mijn zestiende schreef ik al een eerste boek, met pen, en heb ik dat helemaal overgetypt en naar een uitgever gestuurd. Dat is niks geworden, maar het laat zien hoe lang ik dit al wil. Aan dit boek ben ik begonnen toen ik student was, maar ik heb er jarenlang niets mee gedaan. In 2014 heb ik het eerste deel van dit manuscript aan mezelf gemaild met daarbij de opdracht: 'Hier moet je iets mee doen!' Bij het opkuisen van mijn harddrive vond ik het terug en ben er toen mee verdergegaan. Ik ben heel fier dat het gelukt is en binnenkort in de winkel ligt. En ergens ben ik nog een beetje in ongeloof. Ik wil het boek eerst zien en durf er nog niet vollenbak voor te gaan. Maar nu mijn eerste interview een feit is moet ik maar eens in gang schieten en er aandacht voor gaan vragen.
Je hebt de schrijver in het boek ook Niels genoemd. Hoeveel van jezelf zit in dit personage?
Natuurlijk zit er veel van mezelf in, maar dat zit vooral in situaties die ik zelf heb meegemaakt of die vrienden en familie aan mij hebben verteld en die ik heb uitvergroot. Het is toch logisch dat je inspiratie uit jezelf en je omgeving haalt? Toen ik begon aan dit boek was ik zelf nog een student en dat heb ik als uitgangspunt genomen.
Mijn vader heeft veel verhuizingen gedaan en kan hierover honderduit vertellen. Hij heeft veel gezien en gehoord, vooral bijzondere redenen waarom mensen verhuizen maar ook over de levensverhalen van collega’s en waarom ze verhuizer zijn geworden (bijvoorbeeld een strafblad). Ik ben ervan overtuigd dat mijn vader een goede schrijver was geweest. Zijn straffe verhalen heb ik gebruikt in het boek en hij vond het erg leuk om te zien wat ik ermee gedaan heb. Mijn grootvader was ook verhuizer, maar die kende ik niet goed. Hij was voor mij een lieve opa die ik twee keer per jaar zag. Ik heb hem gebruikt als inspiratiebron voor het personage Frans. Na zijn dood kwamen er veel dingen boven water, bijvoorbeeld over de moeilijke jeugd van mijn vader en een hotel op de Filipijnen dat hij blijkbaar bezat. Mijn vader moest daar na zijn dood vaak naartoe en beloofde dat we er ooit samen naartoe zouden gaan. Dat is nooit gebeurd, maar door al zijn verhalen kreeg ik wel een band met dit land en was het voor mij een logische keuze om de Filipijnen als setting te gebruiken. Ik heb geluk met mijn omgeving, ik kan daar veel inspiratie uithalen.
'Het was vooral moeilijk om te beseffen dat er twee versies van de Filipijnen zijn, die van mij en de echte.'
Dus je hebt een boek geschreven dat zich deels afspeelt op de Filipijnen maar bent er zelf nooit geweest?
Uiteindelijk wel, maar pas in 2019 toen het boek zo goed als af was. Ik heb veel gereisd, ben in 38 landen geweest, maar had altijd wat angst om juist daar naartoe te gaan. Ik was bang dat het bezoeken van het land te veel ging verschillen van wat ik had bedacht. De Filipijnen in mijn boek zijn eigenlijk gebaseerd op hoe ik als solo-reiziger Vietnam heb beleefd. Maar in 2019 ben ik toch gegaan en naar het hotel geweest waar Pablo verblijft en waar mijn vader ooit kwam. Ik heb voor het café gestaan dat in het boek voorkomt, maar ben niet naar binnengegaan. Ik heb ook het hotel van mijn grootvader niet bezocht, omdat ik mijn beeld daarvan niet wilde veranderen. Ik zag meteen dat het land anders was dan in mijn boek. Daarom heb ik de recensie geschreven die je in het boek kunt terugvinden.
Dat is inderdaad een van de bijzonderste stukken in Limonade met pulp. De schrijver schrijft een zeer deprimerende recensie over zijn eigen boek. Was dat moeilijk?
Het was vooral moeilijk om te beseffen dat er twee versies van de Filipijnen zijn, die van mij en de echte. En daarom heb ik dit geschreven, zodat de lezer het ook snapt. De eerste versie van mijn boek is geschreven in een flow en achteraf is er pas over nagedacht. Daarom is die recensie later toegevoegd en in de redactiefase zijn er natuurlijk nog dingen getrimd of verdwenen.
Hoe ben je op de titel gekomen?
Dit is al de derde titel, hij is een paar keer gewijzigd. Het boek zit vol met mensen die er het beste van proberen te maken, afgeleid van het Engelse spreekwoord: 'If life gives you lemons, make lemonade'. Dit boek is de limonade die de schrijver probeert te maken. Met pulp, omdat het wat van de hak op de tak gaat en niet allemaal geloofwaardig is. Ik ben heel blij met de titel en hoop dat mensen niet denken dat het een boek is om cocktails te maken, haha.
Hoe ben je bij een uitgeverij terecht gekomen?
In 2019 werkte ik mee aan een quiz Twee tot de zesde macht die toen werd gehost door bekende televisiekok Jeroen Meus. Ik was onderweg naar een meeting toen de motor van mijn auto kapotging. Ik belde Jeroen en hij haalde me op en bracht me na de meeting ook naar huis. In de auto vroeg hij naar wat ik nog meer deed en vertelde ik hem over het boek dat ik aan het schrijven was. Hij was zo enthousiast dat hij het aan zijn uitgever doorgaf en die contacteerden mij daarna. Dus het leven heeft me zeker een duwtje in de rug gegeven. Ik denk niet dat ik anders de stap al had gezet om ermee naar een uitgever te gaan.
Je hebt een drukke baan bij de televisie. Wanneer heb je tijd om te schrijven?
Het heeft acht jaar geduurd voor dit boek er was dus het is echt wel tussen de soep en de patatten tot stand gekomen. Maar het meeste echte werk heb ik toch op vakantie gedaan. Ik nam bijvoorbeeld lange lay-overs om op een vliegveld te kunnen schrijven tijdens het wachten. Of ik nam een paar dagen extra vakantie nadat mijn vrienden vertrokken waren. Het laatste stuk van dit boek heb ik in Armenië geschreven. Ik zat daar helemaal alleen en niemand stoorde me. Heerlijk!
'Mijn moeder moest wenen na het lezen van mijn boek en ik heb haar toen uitgelegd dat het niet over mij gaat. De Niels in het boek is een zwarte versie van mezelf.'
Het nawoord, 'de boodschap van (niet zo) algemeen nut', is dat van jou of van de schrijver in het boek?
Van mij. De belangrijkste boodschap van het boek is toch wel dat zelfmedelijden nul komma nul zin heeft. Daarmee probeer ik mee te geven dat het not the way to go is. Ook hoop ik hiermee duidelijk te maken dat het allemaal maar fictie is, dat het goed gaat met mij. Mijn moeder moest wenen na het lezen van mijn boek en ik heb haar toen uitgelegd dat het niet over mij gaat. De Niels in het boek is een zwarte versie van mezelf. Ik ben gaan schrijven met de gedachte; stel dat ik dit zou doen, wat gebeurt er dan? De schrijver doet het allemaal, maar ik zelf niet natuurlijk. Ik vind het fascinerend om na te denken over wat er moet gebeuren om het zo ver te laten komen dat mensen zielsongelukkig zijn en dat heb ik als uitgangspunt genomen bij zowel Pablo als Niels.
Ook schrijf je dat 'je zult kunnen begrijpen waarom de schrijver deed wat hij doet'. Keur jij het daarmee goed?
De schrijver zit volledig in zijn eigen wereld en denkt ook voor andere mensen. Hij vraagt zijn vrienden en familie niets, hij neemt aan. De stukken over hen zijn door hem geschreven en daarom is hij overtuigd van zijn keuze. Maar dat is natuurlijk belachelijk. Hij praat alleen maar tegen zichzelf en maakt zichzelf van alles wijs. Dus het is bedoeld als een waarschuwing. Hij is een voorbeeld van hoe het niet moet.
Ik hoop dat jongeren met donkere gedachten dat snappen. Als je je slecht voelt, moet je niet in je hoofd blijven zitten. Je moet iets anders gaan doen. Ik had ooit zwaar liefdesverdriet en ben toen alleen op reis gegaan naar Vietnam. Na drie weken alleen te zijn aan de andere kant van de wereld waren mijn ogen geopend. Er is zoveel meer! De schrijver doet dat niet. Die wentelt zich in zelfmedelijden en blijft bij de pakken neerzitten.
Juist door over dingen te spreken, zul je merken dat je niet de enige bent. Iedereen heeft zulke gevoelens wel eens. Ik heb ooit een meisje waarop ik verliefd was een wereldbol gegeven, net als de schrijver in het boek. En ik werd enorm afgewezen. Tja, dan kun je je doodschamen en je verstoppen. Maar toen ik erover sprak met anderen bleek dat veel mensen het bijzonder vonden en het zelf nooit gedurfd hadden. We zullen zien of dat verandert nu ik deze afgang ook in mijn boek heb gestopt, haha.
Leesfragment
Lees je graag literatuur van Nederlandstalige debutanten en spreken de verschillende lagen van dit verhaal je aan? Hieronder vind je alvast een sneak preview van Limonade met pulp.
Winactie
Maakt het interview met Niels Van Droogenbroeck je nieuwsgierig? Je maakt nu kans om zijn debuut te winnen, Hebban mag in samenwerking met Uitgeverij Manteau vijf exemplaren van het boek weggeven. Kijk snel hoe je kans maakt.
Auteursafbeelding: via Standaard Uitgeverij
