Niet te missen dit voorjaar: uitgevers en redacteuren geven leestips #1

Melissa van der Wagt, uitgever bij Hollands Diep

'Een van de boeken waar ik dit jaar ontzettend naar uitkijk is Elmet van Fiona Mozley. Elmet wordt verteld vanuit de viertienjarige Daniel die samen met zijn zusje Cathy en zijn sterke vader in het bos woont, in een door vader met eigen handen gebouwd huisje. Vader leeft voor de bescherming van Daniel en Cathy en al zelfvoorzienend leidt het gezin een geïsoleerd maar tevreden bestaan. De eigenaar van het land waar hun huisje staat heeft echter torenhoge eisen en langzaam wordt het gezin in een onmogelijke positie gedrukt, een van waaruit ze zich alleen kunnen verdedigen door het gebruik van geweld. De plek waar het verhaal zich afspeelt, het prachtige landelijke Yorkshire (vroegere koninkrijk Elmet) wordt door Fiona zo mooi beschreven dat het voelt alsof je zelf door de velden loopt, de regen op je gezicht voelt en de hazen ziet springen tussen de bomen. De personages van Daniel, Cathy en Vader heb ik voor altijd in mijn hart gesloten.

Bijzonder is dat Fiona tot voor korte werkte als boekhandelaar en nu de wereld over reist met haar debuutroman die internationaal werd geprezen en zelfs doordrong tot de shortlist van de Man Booker Prize. We zien er ontzettend naar uit om zoveel mogelijk Nederlandse lezers kennis te laten maken met Fiona's rauwe, aangrijpende en bijzonder beeldende boek.'

Elmet verschijnt op 23 februari.

Ann Van Camp, uitgever bij Davidsfonds

'Een debuut waar ik heel erg naar uitkijk, is Vergeten verdriet van Eline Trenson. Het verhaal werd me warm aanbevolen door Paul Verhaeghe. Volledig terecht: het getuigt inderdaad van een diep inzicht in de menselijke psychologie en laat niemand onberoerd.

Beeld je in: je hebt een droom van een dochter maar wanneer ze vijf is, slaat het noodlot toe. Het ondenkbare gebeurt. Je kind sterft aan een hartkwaal en jij blijft verweesd achter. Hoe ga je om met zo’n immens verdriet?

In Vergeten verdriet is de ik-verteller pas als oude man in staat om het verlies van zijn dochtertje onder ogen te zien en de herinneringen aan haar toe te laten. Na het overlijden van zijn vrouw zet hij zich aan het schrijven in een poging om haar nagedachtenis levend te houden. Zijn innerlijke monoloog start als een rauwe weerslag van pijn en onmacht, maar gaandeweg ontdekt hij hoe bevrijdend het herinneren werkt.

Als lezer word je helemaal meegezogen in het relaas en onthoud je uiteindelijk vooral de hartverwarmende liefde die de verteller voor zijn dochtertje voelde en de vertederende momenten die ze samen beleefden.

Van Eline Trenson zullen we zeker nog horen!'

Vergeten verdriet is verkrijgbaar vanaf 7 februari.

Stephanie Heijtel, acquirerend redacteur bij Nijgh & Van Ditmar

'Een voorjaarstitel die wat mij betreft niet te missen is, is Ik ben ik ben ik ben, de memoir van Maggie O’Farrell. Met dit eerste non-fictiewerk levert O’Farrell allesbehalve een standaard memoir af: ze tekent haar verhaal namelijk op aan de hand van zeventien bijna-doodervaringen. Dat klinkt misschien wat luguber, maar dat is het absoluut niet. Het is wél een meeslepend, inspirerend en aangrijpend boek dat je in één ruk uitleest en je bewustzijn over de fragiliteit van het leven aanwakkert. O’Farrell wil vooral het alledaagse en universele van de bijna-doodervaring laten zien: ze schuilen in een klein, onverwachts hoekje en we hebben ze allemaal, ook al zijn we ons daar misschien niet altijd van bewust. Dat kan variëren van een angstaanjagende ontmoeting op een afgelegen bergpad tot een kind dat plotseling een drukke straat oversteekt of een rampzalige bevalling in een onderbezet ziekenhuis. Dat O’Farrell daar een optimistisch boek van weet te maken, waarin ze op de achtergrond ook nog een rijk zelfportret optekent, is wat mij betreft een buitengewone prestatie.

Ik ben ik ben ik ben is een onweerstaanbaar, hartverwarmend boek vol levenslust dat je bij de keel grijpt en je vastbesloten achterlaat om elke hartslag te laten tellen.'

Ik ben ik ben ik ben ligt vanaf 27 februari in de boekhandel.

Merijn Hollestelle, redacteur bij Podium

'Spiegel spiegel schouder is zo’n grandioze roman omdat hij verraderlijk eenvoudig is, maar eindeloos gelaagd en origineel. Dorthe Nors is een grootheid in Denemarken en wordt nu ook internationaal ontdekt. En terecht. Nors blinkt uit in psychologisch inzicht en is ontzettend grappig, op een onderkoelde manier. Ze houdt het klein, maar is daarin groots. In haar handen wordt hoofdpersoon Sonja – een eenzame, dolende veertiger op zoek naar houvast – een onvergetelijk personage dat al stuntelend en ploeterend vele harten zal veroveren.'

Spiegel spiegel schouder verscheen op 22 januari.

Foto Merijn Hollestelle © Keke Keukelaar, beschikbaar gesteld door Podium.

Katrijn van Hauwermeiren, redacteur bij De Bezige Bij

'We verheugen ons weer op een rijke oogst dit voorjaar. De tweede week van februari komt Kindsoldaat van Oscar van den Boogaard uit. In dit boek ontrafelt hij voor het eerst in zijn schrijversbestaan zijn eigen familiegeschiedenis. Het is het verhaal van vijf generaties door de ogen van de laatste telg, die vermoedens heeft dat hij een zoon is van prins Bernhard. Een sensationele leeservaring waar we veel van verwachten. 

Verder kijken we uit naar de nieuwe, grootse roman van alom gelauwerd literator Peter Verhelst die de tweede week van april uit zal komen: Voor het vergeten. Op weergaloze wijze brengt Verhelst in deze langverwachte roman een vitale ode aan de kunst en de liefde. De aanleiding was het overlijden van zijn moeder. Een bijzonder ontroerend en hartstochtelijk boek dat niemand onberoerd zal laten.  

Later in april zijn wij in blijde verwachting van een eigentijds debuut: Naar je benen kijken. Een persoonlijk verhaal over verlangen van Daan Borrel. Daan Borrel is journaliste voor onder andere NRC Handelsblad en De Correspondent en schrijft veelal over cultuur en seksualiteit. In haar debuut combineert ze de twee: ze onderneemt een hongerige zoektocht naar antwoorden betreffende haar seksualiteit en richt zich daarbij tot de literatuur, de filosofie en de popcultuur.  

In mei verschijnt de nieuwe roman van Daan Heerma van Voss: Noem het liefde. Hierin onderzoekt hij de vraag: ‘Wanneer weet je zeker dat je van iemand houdt?’ Een vraag die ons allen bezig houdt. Aan de hand van een zinderend liefdesverhaal wordt de lezer meegesleept in het heden én verleden van de vierendertigjarige Thomas Wolf die erachter komt wat het in het huidige ‘narcistische tijdperk’ betekent om van iemand te houden. Het ideale zomerboek.'

Susanne van Leeuwen, hoofdredacteur fictie bij Nieuw Amsterdam

‘Bij Nieuw Amsterdam brengen we vaak heftige verhalen. Dit voorjaar verschijnt de nieuwe roman van de koningin van de explosieve literatuur: In de tuin van het beest. Dit debuut van Prix Goncourt winnares Leïla Slimani gaat over seksverslaving. Hoofdpersoon Adèle is journaliste, echtgenote van een arts en moeder van een peuter. Maar ze leidt een dubbelleven: ze is nymfomane.

Slimani, dochter van een Marokkaanse bankier en een Frans-Algerijnse arts, neemt geen blad voor de mond en schetst de verslaving van Adèle in niets verhullend taalgebruik dat bij tijd en wijle aan Catherine Millet doet denken. Van genot is echter geen sprake. Wel van eenzaamheid, schaamte en innerlijke leegte. Slimani schetst intense, kille begeerte in een vrouwelijke gedaante – een ziektebeeld dat gepaard gaat met leugens, bedrog en de onvermijdelijke uiteindelijke ontmaskering.

In de Franse en Marokkaanse literaire wereld bracht deze roman de nodige opschudding teweeg. Als je in een land als Marokko woont, zie je dat de verboden die er gelden ten aanzien van seksualiteit een vreemde verhouding tot het lichaam tot gevolg hebben’, zei Slimani in een interview, ‘alles gebeurt in het geheim, in een soort malaise’. Waar Slimani met Een zachte hand al opzien baarde, zal ze met dit boek echt iedereen aan het praten krijgen!’

In de tuin van het beest is vanaf 1 mei verkrijgbaar.

Mariska Budding, uitgever bij Pepper Books

'Al na de eerste pagina’s van het eerste boek dat ik van Sarah Crossan las, was ik verkocht. In haar heldere, toegankelijke en poëtische stijl brengt Sarah Crossan krachtige verhalen naar je hart, verhalen die ertoe doen, die je niet meer loslaten. Juist door de korte zinnen is het heel fijn (en verslavend) lezen voor een brede doelgroep. Met weinig woorden en in een ritmisch verhaal houdt ze de lezer en de maatschappij een spiegel voor.

Haar nieuwste boek Nieuwe maan verschijnt in april bij Pepper Books. Deze indrukwekkende roman is, net zoals haar vorige boek EEN (winnaar Dioraphte Literatour Prijs 2017), in vrije versvorm geschreven.

Joe’s broer wacht al tien jaar zijn doodstraf af in een gevangenis in Texas, mijlenver van Joe en de rest van hun disfunctionele gezin. Maar wanneer de executiedatum vastgesteld wordt, is Joe vastbesloten om die laatste weken met zijn oudere broer door te brengen. Zonder geld of back-up vertrekt Joe naar de laatste ontmoeting met zijn broer. Maar terwijl het aftellen begint, ontstaat er ook weer nieuwe hoop.

De cover wordt al net zo prachtig als de inhoud. Met een verrassend element erin…'  

Nieuwe maan ligt vanaf 23 april in de boekhandel.

Mis volgende week deel 2 van dit artikel niet voor nóg meer voorjaarstips!

Welke van bovenstaande boeken gaan op jouw Wil-ik-lezen-plankje?