Nieuwe kans voor Alex Kava

Sinds de eerste verschijning van Duister kwaad in ons land, in 2001, probeerde de uitgever dit al meerdere malen onder verschillende namen (IBS, Mira Books) en in verschillende “jasjes” te doorbreken. Voor Harlequin is dat deels geslaagd, Kava is een van de beter verkopende auteurs in hun fonds, maar het grote thrillerminnend publiek werd toch nog niet goed bereikt. Dat kan en moet beter, zal de uitgever gedacht hebben, en brengt dit jaar maar liefst zeven titels in de Maggie O’Dell-reeks uit in een frisse nieuwe vormgeving. Goed nieuws voor thrillerfans, en met name de liefhebbers van bijvoorbeeld Patricia Cornwell, waarmee Kava vaak wordt vergeleken.

Recensenten en lezers op o.a. Crimezone.nl zijn al jaren enthousiast over Alex Kava en mede hierdoor wordt nu ook de Crimezone BUZZZ club ingeschakeld ter promotie van de auteur. Crimezone BUZZZers ontvangen vandaag een exclusieve nieuwsbrief over deze bijzondere Alex Kava-actie.

Duister kwaad verschijnt op 3 april a.s. en vind je bij de tijdschriften in de supermarkt, boekhandel of warenhuis én in de bekende webwinkels.

Al in 2005 interviewde hoofredacteur Sander Verheijen de auteur per email. Het interview werd destijds gepubliceerd in het Crimezone Magazine.

Dit interview vond plaats in 2005 en mijn eerste vraag aan Kava was om zichzelf aan de lezers voor te stellen en te vertellen waarom ze nu zo graag schrijfster wilde worden.

Alex Kava: “Waarschijnlijk had ik dat als kind al direct te pakken. Ik was continu bezig met het verzinnen van verhalen. Maar ook in mijn latere werk was het creëren van verhalen belangrijk. De langste tijd van mijn vorige carrière heb ik doorgebracht in de reclamewereld. Ik heb zes jaar een eigen ontwerpbureau gerund dat voor een grote verscheidenheid aan klanten alles ontwikkelde op het gebied van reclame. Denk aan televisie- en radiocommercials, verpakkingen en advertenties. Daarna ben ik voor een bedrijf als Directeur Public Relations gaan werken. Dat was weer een nieuwe uitdaging en vroeg veel van me. Toch denk ik dat daar diep van binnen weer de behoefte ontstond om verhalen te verzinnen.

Dat is het verhaal over mij en het antwoord op jouw vraag ‘wie is Alex Kava?’. Vandaag zou ik zeggen dat ik eindelijk de auteur ben, die geniet van haar werk en continu de uitdaging aangaat om zichzelf te verbeteren, te leren, te observeren en te luisteren.”

Alex Kava heet eigenlijk Sharon Kava. Ik vroeg Alex waarom ze besloot zichzelf Alex Kava te noemen en niet haar werkelijke naam te gebruiken.

Alex: “Vóór Duister kwaad had ik al een verhaal geschreven. Dit stuurde ik naar een aantal literaire agenten en allemaal stuurden ze het terug met dezelfde opmerkingen. ‘Dit is te hard voor een romantisch verhaal’ of ‘Aan spanning ontbreekt het niet, maar het is wel heel erg gewelddadig. Er mag wel wat meer romantiek in’. Ik begon mij af te vragen of deze opmerkingen niet gevoed werden door het feit dat ik een vrouw was. Hou hierbij wel even in gedachten dat het begin jaren negentig was en er – naast Patricia Cornwell – maar weinig vrouwelijke thrillerschrijvers waren.

Toen ik Duister kwaad af had besloot ik de naam ‘Alex’ te gebruiken. Sharon Kava werd vanaf nu Alex Kava. Nu dachten de agenten dat het verhaal geschreven was door een man, wat ik als compliment beschouwde omdat je als schrijver onafhankelijk van leeftijd of geslacht gewaardeerd wilt worden. Uiteindelijk is het goed uitgepakt. Maar ik hoor nu nog steeds regelmatig dat veel van de mannelijke lezers mijn boek niet zouden hebben opgepakt als het (duidelijk) geschreven zou zijn door een vrouw.”

GEOBSEDEERD DOOR HET KWAAD

Alex Kava schrijft behoorlijk stevige thrillers, waarin zieke geesten zoals seriemoordenaars en kinderverkrachters de revue passeren.

Alex: “John Philpin, een bekend forensisch psycholoog heeft ooit gezegd dat het lijkt alsof ik geobsedeerd ben door het kwaad. Ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft. Ik ben gefascineerd door het idee dat ieder mens in staat is tot goede en slechte dingen. Wat zorgt er nu voor dat sommige mensen wel die onzichtbare lijn over gaan en anderen niet. Voor mij is niet alleen een zaak om een vermakende thriller te schrijven, maar om juist een antwoord te vinden op die vraag.”

Maar het schrijven vanuit het oogpunt van de zieke geest gaat haar niet altijd even gemakkelijk af.

Alex: “Ik vind het soms lastig om afstand te nemen van mijn personages. Ik heb wel eens gelezen dat je niet alleen in de schoenen van je personage moet staan om geloofwaardigheid te creëren, maar dat je ook moet weten wat voor soort schoenen je personage zou dragen. In de geest kruipen van een misdadiger is geen eenvoudige opgave, maar misschien moet ik er juist wel dankbaar voor zijn dat ik er moeite mee heb.

Het geeft soms wel antwoorden op de vragen waarom ze dingen doen. Ik wil niet voelen wat zij voelen. Maar ik wil wel beseffen dat er maar weinigen puur goed of puur slecht zijn, dus het gaat meer om het waarom. Waarom ze plots beginnen met moorden. Soms betekent dat dat je ook hele slechte mensen met andere ogen moet bekijken in plaats van ze alleen te zien als monsters

RESEARCH

In Verloren zielen, een boek over een sekte en haar charismatische leider, zie je duidelijk parallellen met David Koresh en dat wat zich afspeelde in Waco.

“In al mijn boeken zitten wel stukken die min of mee gebaseerd zijn op waargebeurde misdaden en bestaande misdadigers,” legt Alex uit. “Voor Verloren zielen heb ik mij erg verdiept in Koresh, maar ook in Jim Jones en ‘the Guyana massacre’. Mijn inspiratie komt voort uit het stellen van vragen en zoeken naar antwoorden. In dit geval was ik geïntrigeerd door het feit ‘waarom’ iemand kiest voor aansluiting bij een sekte en ‘hoe’ de leider(s) van een dergelijke sekte zo’n sterke psychologische macht hebben over zijn volgelingen.”

Gemiddeld is Alex drie tot vier maanden bezig met research voordat ze werkelijk gaat schrijven aan een verhaal. “Soms kom je dan op verrassende dingen uit”, vertelt Alex. “In Blinde razernij besloot ik één van mijn karakters te laten leiden aan Alzheimer. Gewoon als een eenvoudige verdieping van het personage. Maar door mijn onderzoek naar de verwoestende kracht van de ziekte, wat het met je geest en geheugen doet, realiseerde ik me dat dit beeld veel meer was dan ‘een eenvoudige verdieping’. Ik geloof dat Luc Racine (de man met Alzheimer in Blinde razernij, red.) een van mijn meest gedenkwaardige karakters ooit is. Uiteindelijk speelt de ziekte van Alzheimer een zeer belangrijke rol in het boek, omdat Racine de enige persoon blijkt te zijn die de moordenaar zou kunnen identificeren... Hij kan het zich alleen niet meer herinneren.”

Alex Kava vindt de voorbereidingen voor een nieuwe boek misschien wel het leukste van haar werk. “Door mijn research heb ik enkele van de meest fascinerende mensen die ik ken ontmoet. Ik heb de FBI Academy in Quantico, Virginia bezocht, waar ik een hele middag mocht praten en luisteren naar drie FBI-profielschetsers van de afdeling Gedragswetenschappen. Ik ken verschillende mensen bij de politie, detectives, een forensisch psycholoog, een technisch medewerker van een crime laboratorium, etc. etc. Mensen waarvan ik heel veel heb geleerd over hun gedeelde expertise en belevenissen. Een ding blijft mij verbazen als ik zit en luister naar hun verhalen: de werkelijkheid is vaak nog erger dan fictie. Sommige dingen die zij met mij deelden zou ik niet eens kunnen bedenken!”

SERIE

Ten tijden van het interview verscheen net het vierde deel in de Maggie O’Dell-reeks. Was het van meet af aan de bedoeling dat het een serie zou worden?

Alex: “Nee, helemaal niet zelfs. In Duister kwaad verschijnt Maggie ook eigenlijk pas in hoofdstuk zeven, geloof ik. Maar de reacties op haar karakter waren zo positief, dat er een soort vraag ontstond naar een serie. Maar ik heb nooit de intentie gehad om een serie te schrijven toen ik bezig was met het eerste boek. Ik heb zoveel ideeën en daarvan zijn er ook zoveel die niet noodzakelijk hoeven te passen binnen de grenzen van Maggie’s wereld. Een goed voorbeeld is dus One False Move (haar eerste standalone die eerder dat jaar was verschenen) waarvoor ik het idee kreeg toen ik met mijn honden in een huisje in het bos bivakkeerde om te schrijven en ik me plotseling midden in een jacht op twee bankrovers bevond. Echt gebeurd! De paniek die ik toen voelde wilde, die ervaring, die wilde ik in een roman kwijt. Dat werd One False Move. ”

Welk boek van haar moet je nu gelezen hebben om echt kennis te maken met het werk van Alex Kava. Ik vroeg de schrijfster ons één titel te tippen

Alex: “Oh, je moet je realiseren dat deze vraag is alsof je een moeder vraagt welk van haar kinderen ze zou redden als het schip waar ze opzitten aan het zinken is. Maar zonder dollen, ik geloof wel dat ik een ontwikkeling zie in elk boek dat ik schrijf. Gewoonlijk is mijn laatste boek ook mijn favoriet. Lezers die geïnteresseerd zijn in series kunnen het beste beginnen met Duister kwaad. Hoewel ze allemaal onafhankelijk van elkaar gelezen kunnen worden, is het voor de ontwikkeling die Maggie O’Dell doormaakt misschien beter om toch bij het eerste boek te beginnen. Haar ontwikkeling loopt ongeveer parallel aan mijn ontwikkeling als schrijver.”

MAGGIE O'DELL, PERSONAL FILE

Naam: Maggie O'Dell
Volledige naam: Margaret O'Dell
Nickname: Haar moeder noemt haar soms Mag-Pie
Leeftijd: 30+
Ogen: bruin
Haar: kort, kastanjebruin
Lengte: 1m65
Bijzondere kenmerken: litteken boven buik
Geboorteplaats: Green Bay, WI
Huidige woonplaats: Neburgh Hoogte, VA
Huwelijkse Staat: Gescheiden van Greg Stewart, een corporate advocaat
Opleiding: BA en MS in Psychologie, UVA, Forensic Fellowship in Quantico
Vader: Thomas O'Dell, een brandweerman omgekomen in functie toen Maggie 12 jaar was.
Moeder: Kathleen O'Dell
Halfbroer: Patrick Murphy, student aan de Universiteit van New Haven, CT
Huisdieren: Harvey, een witte Labrador.
Partner: R. J. Tully
Best Friend: Dr Gwen Patterson
Favoriete hangplek: Old Ebbitt's Grill
Favoriete eten: Pizza met Italiaanse worst, Diet Pepsi, hoewel ze liever Scotch
Angsten: Vliegen en claustrofobie

Bron: www.alexkava.com