Nijmeegs superduo Hanneke Hendrix en Jaap Robben op Wintertuin

Nijmeegs superduo Hanneke Hendrix en Jaap Robben neemt je zaterdag op het Wintertuin Festival via beeld- en geluidfragmenten mee achter de schermen van het fenomeen boek en de schrijvers leggen uit hoe hun eigen boeken tot stand zijn gekomen. 

Hanneke Hendrix debuteerde in 2012 met het enthousiast ontvangen De verjaardagen. In augustus verscheen haar tweede roman, De dyslectische-hartenclub. Jaap Robben is oud-stadsdichter en schrijft voor kinderen en volwassenen. Zijn debuutroman Birk verscheen in april. Voor Hebban stellen ze elkaar een paar vragen.  

Twee vragen van Hanneke aan Jaap.

Heb je al plannen voor een tweede roman? 
"Eigenlijk kwam dat plan zo ongeveer in de laatste weken toen ik aan Birk schreef. Eerst duwde ik dat nog weg, alle aandacht was nodig om Birk af te schrijven. Ik denk dat dat komt, omdat aan iets nieuws beginnen altijd heel vrij en luchtig en hoopvol voelt. Inmiddels ligt Birk een half jaar in de winkels en woekert dat idee lekker door mijn hoofd. En daarnaast broeien er altijd plannen met Benjamin Leroy om samen iets nieuws te maken." 

Als je met iemand van leven mocht ruilen, met wie zou je dan ruilen en waarom?
"Dat is nooit dezelfde. Soms is dat zomaar een prehistorische oerman die in zijn hele leven even veel informatie kreeg als wij nu in drie minuten internetten. Maar ook weleens degene die als eerste iets uitvond, degene die ooit de poëzie uitvond bijvoorbeeld. En dat je dat dan ook weet op dat moment. Ik zou wel eens een kok willen zijn. Precies weten wat je met ingrediënten moet om ze het best te laten smaken. Eigenlijk wil ik enkel ruilen met vage mensen, behalve dan met Johnny Depp, daar is mijn vriendin verliefd op en ik zou haar denk ik een groot plezier doen. Maar ik zou me dan -wanneer ik Johnny Depp ben- als een enorme lul gedragen. Dat dan weer wel." 

Twee vragen van Jaap aan Hanneke

Welke vraag vind jij irritant om gesteld te krijgen bij een gesprek over je boek?
"Ik vind eigenlijk alle oprechte vragen leuk om te beantwoorden, maar af en toe krijg je vragen die meer over de vragensteller zelf gaan, dan over mijn boek. Alsof iemand je in de hoek probeert te zetten. Alsof ik aan een kookwedstrijd meedoe en dan vragen ter beoordeling moet beantwoorden. Dat haat ik. Pas vroeg iemand me bijvoorbeeld of ik een stuk uit het boek wilde uitzoeken dat precies zou samenvatten en dat helemaal zou staan voor hoe het boek is. Toen ik beleefd zei dat zoiets eigenlijk niet kon, kreeg ik als antwoord: "Hahaha, maar ik vraag dat tóch van je, dus je moet er maar over nadenken." Alsof ik een proefwerkvraag probeerde te ontwijken. Zoek zelf lekker een antwoord, denk ik dan. Of als je één keer een schuin woord gebruikt in een interview en dat dat schuine woord dan meteen de kop wordt. Aaaargh!"

Wie zou je het liefste ooit te gast hebben tijdens de Autoloze zondag? Mag levend dan wel dood zijn.
"Ik ben groot groot groot fan van Louis CK, een Amerikaanse komiek, acteur, schrijver en regisseur. Ik wil zelfs zover gaan dat ik hem zou willen zíjn, ook al is hij een kalende roodharige man met een baardje en buik, ik zou dat er allemaal voor over hebben. Ik ken geen maker die in zijn werk, en dan vooral zijn serie Louie, zo goed een balans weet te vinden tussen hilariteit (al haat hij dat woord), ongemak en ontroering. Ik heb wel eens in de trein zitten huilen, om acht uur 's ochtends, bij een aflevering van Louie op mijn laptop. En alles wat hij maakt is zo oprecht en waar en altijd als ik werk van hem bekijk of lees dan beloof ik mezelf dat ik nóg harder moet werken en dat ik nog beter mijn best moet doen."

www.wintertuin.nl

Foto's: Mike Nicolaassen