Nominaties Dioraphte Literatour Prijs: wat vindt Hebban?

Opvallend aan de Diorapthe Prijs die tijdens Literatour (de boekenweek voor jongeren) wordt uitgereikt, is het feit dat er vrijwel nooit typische YA-boeken op de nominatielijst staan. In plaats daarvan wordt gekozen voor literaire romans die ook voor een jonger publiek geschikt zijn. De criteria waaraan de titels moeten voldoen worden door de organisatie als volgt beschreven:  

‘Een boek dient in 2016 verschenen te zijn en de thematiek van het boek moet de belevingswereld van adolescenten beslaan. Denk daarbij aan morele dilemma’s, gezagsconflicten, de invloed van ouders, de worsteling met het vinden van een plekje in de wereld of de (eerste) schreden op het pad van de liefde. Bij voorkeur vervult de queeste naar de eigen identiteit een belangrijke rol. Als jury zijn wij tot slot op zoek gegaan naar gelaagde, stilistisch verfijnde romans.’  

Uiteindelijk koos de jury dit jaar voor tien boeken die ‘geschikt zijn voor onvervalste boekenwurmen en boeken voor jongeren die hun eerste schreden in de Literatuur met een hoofdletter L zetten.’ Wil je weten waarom de jury de tien volgende boeken heeft genomineerd? Je leest hier het volledige juryrapport. Stemmen kan van 4 t/m 14 september.  

Moet je je keus nog maken? Bekijk welke genomineerde boeken volgens Hebban-recensenten en -lezers de moeite waard zijn!  

Categorie Oorspronkelijk Nederlandstalig  

Schuld van Walter van den Berg

Volgens de jury: ‘Walter van den Berg schetst een ijzersterk portret van het snoeiharde leven in een uitzichtloos milieu. Hij confronteert je met een ontluisterende werkelijkheid. In heel weinig woorden, met ironische humor en via puike dialogen ontstaan levensechte karakters.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘De frustraties, de wanhoop en de ellende waar de diverse karakters in het boek mee te maken krijgen, knallen van de pagina's en de letters af, helemaal tot aan de kaft aan toe. Soms is het net alsof Walter van den Berg semantisch aan het freestylen is terwijl hij de woorden als bakstenen tegen de grond smijt.’ ★★★★ 
Gemiddeld: ★★★ ½ ster (134 waarderingen) 

Ivanov van Hanna Bervoets

Volgens de jury: ‘In haar vijfde roman roept Bervoets meer vragen op dan dat ze antwoorden geeft. Deze bewonderenswaardig minutieus gecomponeerde roman bevraagt een veelheid aan onderwerpen: ethische vraagstukken, de positie van vrouwelijke onderzoekers aan de universiteit, de rol van journalistiek, de maakbaarheid van de mens, de rol van toeval en het construeren van een identiteit.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Vol plezier en passie schrijft Hanna Bervoets en dat merk je. Ze graaft diep in de ziel van de hoofdpersonages; haar beeldspraak spreekt voor zich. Trefzekere zinnen smeken je om te worden herlezen.’ ★★★★
Gemiddeld: ★★★★ sterren (82 waarderingen) 

Mensen zonder uitstraling van Jente Posthuma

Volgens de jury: ‘De anekdotische opbouw, de rake dialogen, de filmische beelden en de poëtische schrijfstijl maken de aangrijpende queeste naar geborgenheid bijzonder schrijnend. Posthuma verbindt op briljante wijze humor en spitsvondigheid aan tragische omstandigheden.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘De thema’s in Mensen zonder uitstraling zijn donker en zwaar maar de roman zinkt hier niet in weg. De inktblauwe zinnen zijn doorspekt met ironie waardoor Posthuma haar roman toch licht en luchtig op zijn plek weet te houden. De kracht van haar roman ligt dan ook vooral in enkele prachtig gecreëerde zinnen die, bedekt onder een deken van melancholie, bijna geestig zijn.’ ★★★ 
Gemiddeld: ★★★ ½ ster (83 waarderingen)  

De negen kamers van Peter-Paul Rauwerda

Volgens de jury: ‘Niet alleen Jonas raakt gevangen in de zinsbegoocheling van een boek, ook de lezer zit al snel gevangen in het fabelachtige web dat Rauwerda zorgvuldig heeft gesponnen. Zijn zinsbegoocheling is zó authentiek en geloofwaardig dat je je tijdens het lezen nergens meer afvraagt of wat je leest wel mogelijk is. Het filosofische verhaal kent een bedwelmende verbeeldingskracht, een geestverruimende, sprookjesachtige sfeer, een bloemrijke stijl en interessante intertekstualiteit.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘De negen kamers is een intertekstueel verhaal. Er wordt in het boek veel verwezen naar andere bestaande teksten, zoals sprookjes, mythen, gedichten en verhalen. Deze teksten worden heel mooi in het verhaal van Jonas verweven. De intertekstuele teksten geven Jonas een bepaalde les mee en laten hem op een bepaalde manier over de realiteit en waarheid nadenken. Het mooie is dat de lezer dit op zijn of haar manier ook gaat doen.’ ★★★★★ 
Gemiddeld: ★★★★ sterren (20 waarderingen)   

Weg van Jowi Schmitz

Volgens de jury: ‘Schmitz beschrijft die ontwikkeling hartverscheurend mooi, in een nuchtere, strakke stijl en met veel psychologische diepgang. Tel daar de knap uitgewerkte motieven, de vernuftige constructie en de vele fenomenale scènes die als een film aan je voorbijtrekken bij op en je weet dat je te maken hebt met gelaagde literatuur met een hoofdletter L.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Het verhaal van Anna heeft een schokkend begin, maar daarna bijna geen scherpe kantjes meer. Toch is het niet zo dat daarmee ook de interesse of spanning verdwijnt. De lezer wordt gegrepen door Schmitz' zintuigelijke beschrijvingen. Als je dit boek leest vergeet je wat er om je heen gebeurt. De wereld vervaagt. Je zit in Barcelona en er pikt een kauwtje aan je vingers. Je zit niet meer thuis op de bank, nee, je bent even... weg.’ ★★★★★ 
Gemiddeld: ★★★ ½ ster (15 waarderingen) 

Categorie Vertaald  

Nodig van Joelle Charbonneau

Volgens de jury: ‘Charbonneau laat in deze verontrustende roman zien wat de gevolgen van deelname aan bepaalde netwerken kunnen zijn. Ze zet de lezer aan het denken: hoe ver ga jij om een wens uit te laten komen? […] Nodig is een maatschappelijk relevant boek dat door de op spanning gedreven compositie als een trein leest.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Het concept is enorm interessant en het verhaal leest vlot en het is op momenten ook echt spannend. Toch laat het boek een heel erg ontevreden gevoel achter. Nodig kijkt enorm neer op tieners en is hierdoor heel erg belerend van toon. Daarnaast is de oppervlakkigheid en de onlogische ontknoping heel erg teleurstellend en frustrerend.’ ★★ 
Gemiddeld: ★★★ ½ ster (128 waarderingen) 

De meisjes van Emma Cline

Volgens de jury: ‘De meisjes is een tijdloos verhaal over het universele , existentiële en gruwelijke gevoel van eenzaamheid, over het onhandige van pubers, over de hunkering naar liefde, over gezien willen worden. Emma Cline laat zien dat het altijd de kinderen zijn die de prijs betalen voor het idealisme en de keuzes van de ‘volwassenen’. Ze heeft met De meisjes een knap geconstrueerde, psychologisch sterke roman geschreven over opgroeien.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Dit vlotte en stilistisch knappe boek is een geloofwaardige zedenschets, maar het is niet duidelijk wat de auteur de hedendaagse lezer wil zeggen met dit verhaal. Dat jongeren beïnvloedbaar zijn? Dat individuen niet aarden in gemeenschappen? Dat seksueel geweld leidt tot frustratie en geweld?’ ★★★ 
Gemiddeld: ★★★ ½ ster (254 waarderingen)  

Een van Sarah Crossan

Volgens de jury: ‘Het verhaal van Grace en Tippi gaat onder je huid zitten. Dat heeft alles te maken met de subtiele stijl van Sarah Crossan. Zij schrijft in verhalende poëzie, waarbij ze het leven van de meisjes vormgeeft door kleine, trefzekere observaties van Grace. Haar beleving en gevoelens staan centraal, maar toch krijg je een goed beeld van de gemoedstoestand van de rest van het gezin.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Crossan vertelt in Een het verhaal van de meisjes in vrije versvorm. Geen doorlopende zinnen, wel een tiental doordacht geplaatste woorden per pagina in afgemeten regels. Crossan haalt alles uit elk woord en creëert met zuinige taal een overtuigend universum met geloofwaardige personages. De schrijfstijl vraagt enige gewenning, maar het duurt niet lang voordat de bevreemding wegvalt en de bijzondere schrijfstijl een unieke bijdrage aan de eigenlijke vertelling geeft. Elke regel is om van te smullen.’ ★★★★★ 
Gemiddeld: ★★★★ ½ ster (20 waarderingen) 

Steen, papier, schaar van Inés Garland

Volgens de jury: ‘Deze roman is zó ingenieus gelaagd opgebouwd dat het voor lezers met verschillende leeservaringen een aantrekkelijk boek is: de een zal smullen van het verhaal over verloren vriendschap, ontluikende seksualiteit en de eerste echte liefde, terwijl een ander ook de verhaaldraad over de maatschappelijke context er genadeloos uithaalt. Het boek is als jeugdroman in de markt gezet, maar het is grootse literatuur. Zulke literatuur is leeftijdsloos!’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Het verhaal voelt ook als een droom, een belofte van wat had kunnen zijn verteld door een personage dat al weet dat het nooit meer dan een droom zal worden. De stijl van het boek is poëtisch, maar blijft altijd helder. Garlands beeldende beschrijvingen leiden geen moment af van het verhaal. Steen, papier, schaar laat zien dat young adult en literatuur heel goed samen kunnen gaan.’ ★★★★ 
Gemiddeld: ★★★★ sterren (16 waarderingen)   

Door het vuur van Jenny Valentine

Volgens de jury: ‘Valentines werk wordt gekarakteriseerd door een fenomenaal originele beeldspraak. Ook in deze roman weet ze de lezer te raken met snedige dialogen en weldoordachte observaties van een adolescent die met ouders, de wereld en zichzelf worstelt.’
Volgens de Hebban-recensent: ‘Vooral de eerste pagina's zijn rauw en indringend en doen vermoeden dat de quote op de cover (Een gedurfd en briljant verhaal [...]) de nagel op de kop slaat. Jammer genoeg dooft die overtuiging redelijk snel uit tot een smeulend hoopje as. Het vuur dat Valentine in Door het vuur zulke grote rol toedicht, lijkt ze zelf in haar narratieve uitwerking te missen en dat resulteert in vlakke karakters en een afgeplatte verhaallijn.’ ★★
Gemiddeld: ★★★★ sterren (7 waarderingen)

NB: de waarderingen zijn gebaseerd op de gegevens van 4 september 2017.

Op welke winnaars hoop jij?