De 77 beste Nederlandstalige thrillers / 20. Groene vrijdag
Echt gebeurd. Na zijn studie boekhandel en uitgeverij werkte Elvin Post (1973) anderhalf jaar lang bij het literaire agentschap van Ralph Vicinanza in New York. Vicinanza behartigt onder andere de buitenlandse rechten van Stephen King. Op een goede dag zat Post in lijn 6 van de New Yorkse metro. Tegenover hem in het treinstel zat een enorme zwarte man met een geblokt gezicht. Eentje met het intimiderende postuur van basketballer Dennis Rodman. Duidelijk hoorbaar voor de andere passagiers, die gegeneerd naar de grond of in hun boek staarden, vertelde hij zijn buurman over de tegenslag in zijn leven.
Hij had allerlei dingen op afbetaling gekocht omdat hij ervan uitging dat die loonsverhoging er honderd procent zeker zou komen. Maar die kwam niet. Dikke shit. En nu kwam hij in de problemen met zijn afbetalingen.
Nadat Post was uitgestapt bij 96th Street en op weg ging naar zijn kamer in de 95ste straat, bleef het verhaal van de man in zijn hoofd rondspoken. ‘Die man leek me sympathiek’, aldus Post in een interview met het AD uit 2004, ‘maar niet de snuggerste. Ik probeerde sindsdien oplossingen te bedenken voor zijn moeilijkheden.’ Die grote donkere gestalte uit de metro stond centraal voor Winston Malone, de hoofdrolspeler in Posts thrillerdebuut Groene vrijdag.
Winston Malone is een filmliefhebber. Hij kijkt met evenveel plezier naar Spartacus als naar Reservoir Dogs. En bij Sneeuwwitje krijgt hij steevast tranen in de ogen. Maar ook Winston Malone heeft problemen met zijn vaste lasten. De lederen driezitter die hij nog in termijnen moet voldoen, wordt een molensteen om zijn nek als hij wordt ontslagen bij het geldkantoor waar hij altijd te laat kwam opdagen. Voor hem is er nooit meer een 'groene vrijdag', de dag waarop de loonzakjes worden uitgedeeld.
Malone komt nog één keer bij zijn oud-werkgever langs: om het kantoor te beroven en vervolgens zijn schuld te voldoen aan gangsterbaas Leo Roma, bijgenaamd 'de ijscoman'. Roma's zoon Jimmy weet de niet al te snuggere Winston zo enthousiast te krijgen vrouw en kind van soapster Jack Gardner te ontvoeren en zo miljoenen in de wacht te slepen. Maar Gardner is niet van plan zomaar het losgeld te betalen.
De bekroonde debutant
Met zijn debuut won Post meteen de Gouden Strop voor de beste Nederlandstalige thriller. Hij werd geroemd om zijn authenticiteit, kleurrijke personages, spitse dialogen en een prettige mix van spanning en humor. Hij was de eerste debutant die meteen werd bekroond. Later zouden collega-auteurs Bram Dehouck en Donald Nolet ook hun eersteling met deze thrillerprijs verzilverd zien.
Na Groene vrijdag publiceerde Post de thrillers Vals beeld, Geboren verliezers, Roomservice en Dame Blanche. Na de publicatie van Roomservice, een thriller over de porno-industrie, kampte Post met een ‘schrijfblokkade’ die zo’n twee jaar duurde. ‘Bij een writer’s block zie ik iemand voor me die achter zijn pc zit en niets meer op papier krijgt’, vertelde hij twee jaar geleden. ‘Dat was bij mij niet zo. Ik schreef iedere dag en maakte meer uren dan ooit. Het was alleen allemaal heel slecht. Het is heel lastig te zeggen wat me overkwam. Als ik dat wist, dan had ik er wel voor gezorgd dat ik er eerder was uitgekomen. Ik kon wel goed omgaan met korte deadlines van bijvoorbeeld journalistiek werk. Alleen met mijn boek wilde het niet lukken.'
De grote doorbraak is er voor Post niet gekomen na het winnen van de Gouden Strop, maar de schrijver gaat er niet gebukt onder. 'Ik weet niet wanneer je van een doorbraak kunt spreken, maar ik ben erg tevreden over hoe mijn boeken het doen. De boekhandelsverkoop is met iedere nieuwe titel gestegen. Van Roomservice zijn bijvoorbeeld 17.000 exemplaren verkocht. Toen ik in 2004 debuteerde, zag ik het schrijven van een boek puur als hobby, ook omdat ik wist dat de boeken van mijn voorbeeld Elmore Leonard het in Nederland nooit goed hebben gedaan. Als ik zie waar ik nu sta, ben ik dus vooral erg dankbaar.'
Bekijk hier de canon tot nu toe
