Om naar uit te kijken: 10 x nieuwe Nederlandstalige literatuur in het najaar

Reddende engel van Renate Dorrestein (1 september)

Uitgeverij Podium bestaat dit jaar twintig jaar en viert dit jubileum met een aantal grote romans, waaronder de nieuwe Dorrestein. Haar roman Zeven soorten honger lag nog maar net in de boekhandel toen de schrijfster vorig jaar alweer aankondigde met een nieuw boek bezig te zijn.

Reddende engel is een spannende, psychologische roman die gaat over de vraag in hoeverre naastenliefde uiteindelijk het eigenbelang dient. Hoofdpersonage Sabine slaat blind van jaloezie en ontreddering op de vlucht als haar man haar voor een andere vrouw heeft verlaten. Tijdens een knetterende onweersbui strandt ze in de Zuid-Limburgse heuvels bij een eeuwenoude hoeve. Als bemiddelaar in het verhuren van monumentaal erfgoed gaat haar hart direct sneller kloppen. In de hoeve wonen twee raadselachtige meisjes, samen met hun vader en stokoude grootmoeder. Terwijl Sabine meteen een rol in het huishouden toebedeeld krijgt, bekruipt haar ook het gevoel dat er iets niet helemaal klopt. Intussen wordt ook haar eigen leven er niet zekerder op.

Benieuwd naar deze nieuwe Dorrestein? Houd Hebban in de gaten, half september starten we een leesclub met deze roman!

De buurjongen van Jan Siebelink (4 september)

Wie las niet Knielen op een bed violen, de roman waarmee Jan Siebelink een ongekend groot publiek van meer dan een half miljoen lezers bereikte. Met zijn nieuwe roman De buurjongen voegt de auteur een nieuwe dimensie toe aan dit inmiddels klassieke verhaal.

De buurjongen verhaalt over de familie Sievez. Naast hen woont Henk Wielheesen, een jongen wie het spreken altijd moeilijk is afgegaan, en die bevriend is met zoon Ruben. Henk is nog maar jong als hij wordt overgeleverd aan de grillen van zijn moeder en door zijn buren in veiligheid wordt gebracht. Als de stiefmoeder op gruwelijke wijze om het leven komt, gaat Henk werken in de kas van vader Sievez. Jan Siebelink volgt zijn eenvoudige leven, dat zich voornamelijk op het erf van het huis afspeelt. Dit alles in de kleine, veelzeggende details waar de auteur zo’n meester in is:

"Hij plaatste het mes tegen de voet van zijn duim, maakte vanaf het zachte in zijn handpalm een snee tot aan zijn pink. Hij deed het zorgvuldig, vol toewijding. Een stroompje bloed sijpelde tussen de vingers door. Hij keek er met welgevallen naar. Hij zei het plezierig te vinden naar zijn eigen bloed te kijken. Hij pakte de rechterhand van zijn vriend, legde die op zijn knie.
Niets in Henk Wielheesen verzette zich. Hij keek naar zijn open hand, zo gedwee en gewillig op Rubens blote knie. Ruben zette de punt van het mes onder tegen de duim, kerfde in zijn hand. Bloed verscheen. Ze gaven elkaar een hand, hun bloed mengde zich. Ruben verklaarde: ‘Ik zal er altijd voor je zijn. Hier, op deze heilige plek beloof ik dat.’ "

- Uit: De buurjongen

Hoe alles moest beginnen van Thomas Verbogt (6 september)

‘Wat kon Thomas schrijven na de mokerslag Als de winter voorbij is?’ Het antwoord bleek te liggen in de nieuwe vorm die hij vond. Een strak gecomponeerde roman in vier delen over de zielsverwantschap tussen twee mensen. Als lezer raak je net zo in de ban van Licia als Thomas. Haar geheim komt als een ongelooflijke schok. En natuurlijk zijn er talloze zinnen die je voor altijd bij je wilt dragen.’

Met deze woorden kondigt Janneke Louman, uitgever bij Nieuw Amsterdam, de nieuwe roman van Thomas Verbogt aan. Na het succes van Als de winter voorbij is, dat op de shortlists van de Libris Literatuurprijs en de Boekhandelsprijs én de longlist van de ECI Literatuurprijs stond, verschijnt in september van zijn hand Hoe alles moest beginnen. Een roman over de liefde, de tijd, en de kracht van het verzinnen.

Twee kinderen, Thomas en Licia, gaan met elkaar het verzonnen leven aan, omdat ze het echte leven niet vertrouwen. Maar aan hun tijd samen komt abrupt een einde. De twee moeten elkaar loslaten, maar kunnen dat niet. In deze roman volgen we Thomas en Licia als kinderen, twintigers, veertigers en zestigers. Hoe gaat de tijd met hen om? Hoe behouden zij hun verzonnen leven? En hoe blijven hun levens verweven en welke betekenis hebben zij voor elkaar?

Gelijktijdig met de verschijning van deze nieuwe roman, gaat een documentaire over Thomas Verbogt in première, die deels op dit boek is gebaseerd.

Kolja van Arthur Japin (12 september)  

Na De gevleugelde, dat vorig jaar werd genomineerd voor een Hebban Award voor beste roman, komt Arthur Japin half september met een nieuwe historische roman, Kolja. Een verhaal gebaseerd op – soms lang verzwegen – feiten, waarin Japin het mysterie rond Tsjaikovski’s dood ontrafelt.

Centraal figuur in deze roman is de doofstomme Kolja. Hij is acht jaar als de gebroeders Modest en Pjotr Iljitsj Tsjaikovski zich over hem ontfermen. Ze trekken zeventien jaar lang met hem op en bevrijden hem reizend door Europa uit zijn isolement. Wanneer Pjotr Iljitsj in 1893 in Sint-Petersburg overlijdt, twijfelt de inmiddels 25-jarige Kolja direct aan de officiële doodsoorzaak, cholera. De ware toedracht wordt angstvallig verzwegen, maar stilte kent voor de dove Kolja geen geheimen. Tot de staatsbegrafenis heeft hij drie dagen om de waarheid te achterhalen. Maar terwijl het in Sint-Petersburg gonst van de geruchten, rijst de vraag of Kolja de Tsjaikovski’s, die hem leerden spreken, niet beter dient door te zwijgen.

‘Kolja is zowel een ontroerende coming of age-geschiedenis als een spannende en onconventionele detective’, belooft De Arbeiderspers.

Het beste wat we hebben van Griet Op de Beeck (26 september)

In april van dit jaar werd bekendgemaakt dat Griet Op de Beeck het Boekenweekgeschenk van 2018 zal schrijven. Een grote eer, zo vertelde de schrijfster: ‘Dat ik, zo'n snotneus nog in de wereld van de letteren, word gevraagd om het geschenk te schrijven heeft me niet alleen blij gemaakt, maar echt aangegrepen.’ Voor het zover is verschijnt eind september eerst haar nieuwe roman Het beste wat we hebben, ‘het meest indringende boek tot nu toe’, belooft Uitgeverij Prometheus.

“De zitting was in volle gang, maar Lucas stond op en liep de raadkamer uit. Soms weet een lijft beter wat te doen dan alle opgetelde rationaliteit. Hij stapte in zijn auto en zonder veel nadenken reed hij naar de brug, die brug waar elk jaar gemiddeld veertien mensen af sprongen.”

Het beste wat we hebben gaat over stoppen met almaar doorgaan en stil blijven staan, over de complexiteit van collectief oud zeer, over hoever de schaduwen van het verleden reiken, over afscheid durven nemen, over de schoonheid van echte soorten samen, over wat een mens kan doen in een wereld zoals die van nu.

Goed nieuws voor echte fans van Griet Op de Beeck, deze nieuwe roman is het eerste deel van een trilogie!

Klik op de pijl voor de vijf volgende romans