Ontsnapping uit een schijnwereld met Lars Kepler

Samen wisten ze boekenjaar 2009 op zijn kop te zetten bij internationale uitgevers. Binnen enkele dagen waren de rechten van hun eerste thriller verkocht aan vijftien uitgeverijen. Bij introductie op de boekenmarkt was het aanvankelijk niet bekend wie Lars Kepler precies was. In hetzelfde jaar werd een klopjacht geopend: er werden tiplijnen geopend op redacties van dagbladen, computeranalyses moesten uitsluitsel geven welke schrijver dit uit zijn pen had voortgebracht en Henning Mankell en andere Scandinavische schrijvers moesten publiekelijk bekennen niet onder pseudoniem te schrijven.

De Zweedse krant Aftonbladet vergaarde echter genoeg bewijzen en maakte bekend dat Alexander Ahndoril en Alexandra Coelho schuilgingen achter het pseudoniem Lars Kepler, waarvan de naam een hommage is aan de Zweedse schrijver Stieg Larsson en de Duitse wetenschapper Johannes Kepler. De ontdekking kan regelrecht een scène uit een actiefilm zijn: in het holst van de nacht spoorden twee journalisten hen op in hun zomerhuis en eisten dat de twee hun werkelijke identiteit zouden prijsgeven. Het bezoek werd vergezeld door een fotograaf die het echtpaar gelijk vele malen op de gevoelige plaat vastlegde. De journalisten kwamen de twee op het spoor doordat Alexandra eerder een historische roman schreef over astronoom Tycho Brahe, een kennis van Johannes Kepler.

Vandaag de dag kan de lezer niet meer om het auteursduo heen. In hun nieuwe thriller Playground is het dit keer niet Joona Linna die de hoofdrol pakt in hun spannende verhaal. Alexander en Alexandra creëerden een schijnwereld waar mensen zweven tussen het leven en de dood. Zo ook ex NAVO-soldate Jasmine Anderson, die de dood al meerdere keren in de ogen heeft gekeken. De herinnering aan de honderd seconden dat haar hart stilstond, heeft haar leven voorgoed veranderd. Wanneer Jasmine jaren later met haar moeder en zoontje betrokken raakt bij een ernstig auto-ongeluk, komt zij als enige weer bij bewustzijn. Haar moeder is overleden en haar zoon is zo ernstig gewond dat artsen zijn hart moeten stilzetten om hem te redden. Jasmine herinnert zich de wereld tussen het leven en de dood en besluit haar zoon te gaan helpen door ook haar hart stil te laten zetten. Alleen zo zal ze hem kunnen redden, weg van de dood.

Playground is het eerste deel van een geplande trilogie waarbij een combinatie van mythologische elementen en vlotte actie scènes terug te vinden is. Hoe kwamen jullie op dit nieuwe pad terecht?

Alexandra: ‘Het was dit keer niet een idee dat voor ons een ‘trigger’ vormde om een thriller te schrijven, maar een persoonlijk verhaal dat te maken heeft met de vader van Alexander.’

Alexander: ‘Soms heb je het gevoel dat je een bepaald pad moet volgen, vooral omdat je als schrijver moet luisteren naar inspiratie. Tien jaar geleden onderging mijn vader een bypassoperatie. Hoewel de operatie goed verliep, kreeg hij aan het einde van de operatie toch een hartstilstand. Zijn hart stond geruime tijd stil en toen hij weer bij bewustzijn was, sprak hij over een gewelddadige wereld die hij had gezien. Geen tunnel met wit licht of andere liefelijke taferelen, maar een duistere stad aan zee waar een oorlog gaande was. De dokters stelden ons gerust en zeiden dat het niet ongebruikelijk was dat patiënten in de war konden zijn na een zware operatie, maar een maand later sprak hij nog steeds over deze schijnwereld. Hij pakte zijn leven weer op, maar bleef de herinnering aan zijn bezoek aan deze vreemde wereld houden. Toen hij twee jaar geleden overleed, hadden we het gevoel dat we iets met zijn verhaal moesten doen.’

Vreemd genoeg zouden we kunnen zeggen dat de schijnwereld in Playground veel gelijkenissen vertoont met een conflict gebied waar de verhalen in de kranten vandaag de dag over vertellen.

Alexandra: ‘Omdat zoveel mensen de reis naar deze schijnwereld al gemaakt hebben, ontstaat er een bodem voor corruptie en geweld, die langzaam de samenleving ontwricht. Iedereen neemt zijn eigen karakter en achtergrond mee waardoor er een bijzondere mix ontstaat. Mede daardoor werd het voor ons duidelijk dat Jasmine een soldate moest worden, omdat zij strijdt in deze donkere wereld om haar zoon te redden. Ondanks al deze duistere zaken is Playground voor ons een verhaal over onvoorwaardelijke liefde.’

In Playground beschrijven jullie de fase voor de overgang naar de dood. Geloven jullie zelf in het leven na de dood?

Alexandra: ‘Als thrillerschrijver is het mateloos interessant om te schrijven over één van de grootste mysteriën in ons bestaan. Tijdens ons leven hebben we allemaal verschillende vormen van relaties en daardoor is het voor mij moeilijk om te denken dat het bij de dood ophoudt. Het leven is alles behalve betekenisloos.’

Alexander: ‘Uiteindelijk weten we dat het leven op een keer zal ophouden en dat het eindigt in de dood. Toch denk ik dat we veel meer zijn dan ons lichaam alleen, dat heb ik vooral geleerd na onze gesprekken met neurologen. Het idee dat het brein bestaat uit alleen chemische verbindingen gaat voor mij niet meer op. Om toch enige vorm van troost te hebben is het geloof in een tweede wereld prettig. Hoe het er daar uitziet, zal altijd een mysterie blijven, denk ik.’

Met dit ongrijpbare thema is het lastig om grondige research te doen. Hoe hebben jullie dit aangepakt?

Alexander: ‘De research bestond uit drie fasen: de gesprekken met mensen die een bijna-doodervaring hebben, het bestuderen van de mythologie rondom dit onderwerp en de medische ervaringen. We vinden research één van de leukste fasen binnen het schrijfproces.’

Alexandra: ‘Tijdens onze research kwamen we erachter dat veel mythen over deze ‘overgang‘ hetzelfde zijn. Bij Chinese mythologie is het interessant om te zien dat de dood als een bureaucratische hel wordt beschouwd. Je moet de juiste stempels en papieren hebben om de overgang te verdienen. Zelf vond ik de medische research fascinerend. Om bijvoorbeeld te weten dat er een middel is waarmee je je eigen hart kunt laten stilstaan. Je kunt niet zomaar iets verzinnen, want juist op medisch gebied moeten de feiten kloppen.’

Jullie schetsen een verontrustend beeld van een wereld waar geweld aan de orde van de dag is. Beleefden jullie zelf angstige momenten gedurende het schrijven van deze thriller?

Alexandra: ‘Bij het schrijven van dit boek kwamen we vreemd genoeg uit bij de werkelijkheid, hoewel dit niet meteen onze eerste insteek was. Vandaag de dag hebben we te maken met mensen die moeten rennen voor hun leven en asiel proberen te zoeken in een ander land, dat voor hen een nieuwe wereld is. Opeens leek het alsof we een actueel portret van Europa aan het maken waren.’  

Alexander: ‘Als wij tijdens het schrijven nog niet angstig zijn, is de lezer dat hoogstwaarschijnlijk ook niet. Het is ook de reden waarom we thrillers schrijven, om onze angsten onder controle te houden. Toch hebben we een soort contract met onze lezers om hen bij de hand te nemen en hen veilig door dit duistere doolhof te leiden.’  

Alexandra: ‘Tijdens het schrijven hadden we zelf een angstervaring doordat we ons midden in de chaos bevonden en ons ook een weg naar buiten moesten schrijven. De angst werkte daardoor twee kanten op. We willen onze lezers een bizarre rit in een achtbaan vol emoties laten ervaren.’

De fans zijn uiteraard blij met de verschijning van een nieuwe thriller uit jullie pen, maar lieten ook horen weer uit te kijken naar een thriller met Joona Linna. Wat voor plannen hebben jullie voor hem in petto?  

Alexandra: ‘Het schrijven van Playground was een mooie afwisseling tussen de boeken met Joona Linna. We kennen hem inmiddels door en door en zijn woorden vinden snel hun weg naar ons manuscript. Des te leuker was het om ons bezig te houden met de creatie van Jasmine, die ik persoonlijk vergelijk met Sarah Connor (personage uit de Terminator films, red.).’  

Alexander: ‘Daarnaast draait Playground vooral om één personage en dat is Jasmine. Het werd daarmee een uitdaging om de actiescènes spannend te houden. We praten er op dit moment wel over of we haar wellicht laten terugkeren in een volgend boek uit deze trilogie. Maar net nadat we Playground hadden afgeschreven kregen we een briljant idee voor de volgende Joona Linna, dus daar dompelen we ons momenteel in onder.’  

Alexandra: ‘En nu kunnen we ook zeggen dat we Joona echt gemist hebben. Maar eerlijk gezegd is hij niet helemaal weggeweest. Hij heeft namelijk een piepklein rolletje in Playground. De lezers moeten extra goed opletten bij de scène waar Jasmine in het China Town van Stockholm wandelt. Ze komt daar een oude bekende van ons tegen.’