Op zoek naar Doetje

Hans Vervoort is een literaire auteur die met name over Nederlands-Indië en Indonesië schrijft, onze oude kolonie. Op zoek naar Doetje Dezentjé is geschreven over de tijd dat Nederland twee Politionele Acties (foto) hield in de tweede helft van de jaren veertig. 

De zoektocht naar het kind dat de Nederlandse soldaat Wim (Bill) Brandel in Nederlands-Indië in 1948 verwekte bij een Indisch meisje, Doetje Dezentjé, staat centraal. Toen hij gewond raakte en teruggezonden werd naar Nederland verloor hij het contact met Doetje. Later emigreerde hij naar de Verenigde Staten en werd daar een rijk man.

Als hij in 2014 overlijdt - weduwnaar met twee volwassen kinderen - staat in zijn testament dat hij het kind van Doetje een derde nalaat van zijn erfenis van 360 miljoen dollar.

De firma www.My-last-wish.com die tegen betaling de laatste wensen van overledenen vervult, krijgt opdracht om op zoek te gaan naar Doetje en haar kind. Dat wordt de taak van Matt Fairford die eigenlijk Matthijs Vervoort (!) heet en een Hollands-Indische achtergrond heeft. Dankzij tegenwerkingen van de familie-advocaat van de Brandels heeft Matt maar acht dagen tijd om de erfgename te vinden.

Achtervolgd door huurmoordenaars die de twee legale kinderen van Bill betalen om dat te voorkomen. Zal het hem lukken? Tijdens de zoektocht die Matt naar Indonesia en Nederland voert, wordt hij ook nog geconfronteerd met zijn eigen onverwerkte Indische verleden en dat van zijn vader.

''Ik situeer mijn verhalen graag in situaties die ik uit eigen ervaring ken'', schrijft Vervoort op zijn Facebookpagina. ''Ik schrijf bij voorkeur in de ik-vorm omdat dan in elk geval één personage niet verzonnen hoeft te worden.'' Vervoort heeft een hekel aan boeken 'die uitgelegd moeten worden, alsof je dan pas kan begrijpen waar het over gaat'. ''Dat vind ik zoiets belachelijks. Als symboliek gebruikt is, waarvoor een criticus nodig is om die te duiden, dan heeft die schrijver het niet goed gedaan.''

''Ik wil mijn werk ontdoen van alle literaire franjes. Het liefst schrijf ik een verhaal zonder dat de lezers merken dat er woorden gebruikt zijn.''