Paraskevidekatriafobie

Vandaag is het vrijdag de 13e. Niet te verwarren met: Goede Vrijdag, de eerste vrijdag voor Pasen; Eerste Vrijdag, de eerste vrijdag van de maand waarin de katholieke eredienst aan het Heilige Hart is gewijd; Casual Vrijdag, die ene dag in de week waarop we allemaal even prins Claus mogen zijn en de stropdas kunnen doorknippen; Zwarte Vrijdag, die staat voor vele niet zo plezierige gebeurtenissen; of Carnavalsvrijdag, de vrijdag voor carnaval waarop alle liefhebbers van dit verkleedfestijn uitgaan.

Nee, ik heb het hier over vrijdag de 13e, voor veel Nederlanders een dag waarop gevaarlijke situaties, die op elke andere dag acceptabele risico’s zijn, met veel zorg worden vermeden. Het is de dag die door de combinatie vrijdag en het getal dertien opeens verantwoordelijk is voor elke vorm van ongeluk die je maar kan overkomen. Of je nou je teen stoot, vergeten bent je huiswerk te leren of je auto in de prak rijdt.

Dat in Nederland deze dag juist zorgt voor minder ongelukken is volgens het Centrum van Verzekeringsstatistiek een feit. Paraskevidekatriafobie, beter bekend als angst voor vrijdag de 13e, is hier de oorzaak van. Mensen zijn voorzichtiger, kijken beter uit en zijn minder roekeloos in het verkeer. Sommigen zijn zelfs zo bang dat ze niet eens de deur uit durven en de hele dag binnen blijven zitten. Waarschijnlijk op een stoel, want de meeste ongelukken gebeuren nog steeds thuis. Maar dat terzijde.

Zelf heb ik geen last van paraskevidekatriafobie. Voor mij is dit een dag als elke andere, wat betekent dat ik vroeg opsta en de eerste uren van de dag besteed aan schrijven en het uitwerken van verhaallijnen. Voor zover dat mogelijk is, want over drie dagen (maandag 16 maart) komt mijn volgende jeugdthriller Meedogenloos uit. Spannend!

Ik kan niet wachten om het boek zelf in handen te hebben en het resultaat van al het harde werk van het afgelopen jaar concreet vast te houden. Mijn concentratieproblemen van vandaag kan ik dus moeilijk op het ongeluk van deze bijzondere dag afschuiven. Maar omdat er toch geschreven moet worden ga ik na het afronden van deze column toch maar verder.

En mocht de punt van mijn potlood te vaak breken, de kat met vieze poten over mijn schrijfblok lopen of pagina’s vol onzin uit mijn schrijversbrein stromen… ach, dan kan ik het altijd nog afschuiven op vrijdag de 13e. Er zijn immers nog genoeg andere dagen waarop ik zelf verantwoordelijkheid moet nemen. Maar niet vandaag, vandaag neemt deze ‘ongeluksdag’ deze verantwoordelijkheid even van mij over. En laten we eerlijk zijn, dat is best wel eens lekker. :)