Nieuws /
Patricia Cornwell: Korte hoofdstukken als wapen tegen Twitter
In een interview met The Daily Telegraph vertelt de Amerikaanse bestsellerauteur Patricia Cornwell hoe hard ze moet werken om de lezer zich betrokken te laten voelen bij de avonturen van haar heldin, patholoog-anatoom dr Kay Scarpetta.
''Ik merk dat de aandachtsspanne van de mens een stuk korter is dan een aantal jaren geleden. Ik moet me veel moeite getroosten om de suspense gaande te houden, zodat de lezer geen reden heeft om mijn boek terzijde te leggen en in plaats daarvan twintigduizend twitterberichten te gaan lezen.''
''Voortdurend denk ik na over hoe mensen lezen en hoe zij hun tijd indelen. Als een kleermaker pas ik daarop mijn boeken aan. Voorheen telde ieder hoofdstuk twintig pagina's. Dat heb ik teruggebracht naar tien. De boeken blijven even dik, maar hebben nu kortere hoofdstukken, een beetje vergelijkbaar met scènes in een film.''
Voor zij aan haar succesvolle Scarpetta-reeks begon, werkte Cornwell als misdaadverslaggeefster voor The Charlotte Observer. Ze voelt zich nog steeds journalist, zegt ze. ''Ik vind het noodzakelijk dat ik dingen zie, hoor, ruik en voel, zodat ik de sensatie ervan kan overdragen aan mijn lezer.'' In haar nieuwste thriller Flesh And Blood (dat in februari als Scherp verschijnt bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff) schrijft ze over een gevaarlijk nieuw vuurwapen. ''Ik ben daarvoor naar een wapenexpert gegaan, die me uitlegt hoe ik het moet gebruiken, maar die me ook laat zien wat voor schade het kan aanrichten. Ik heb nooit interesse gehad in duiken, maar omdat Scarpetta in het boek van een boot afspringt en op dertig meter diepte iets meemaakt, ben ik lessen gaan nemen.''
In de thriller Scherp wordt vlak bij het huis van Kay Scarpetta een leraar doodgeschoten. Scarpetta gaat meteen naar het plaats delict. Het blijkt om een precisieschot van veraf te gaan. Niemand heeft iets gezien of gehoord. En zo begint de jacht op een seriemoordenaar. Het enige wat hij achterlaat zijn stukjes koper, de slachtoffers lijken niets met elkaar gemeen te hebben. Pas veel later stuit Scarpetta op het schokkende bewijs dat Lucy, haar nichtje, met de moorden te maken heeft.
Je moet als schrijver nooit gemakzuchtig worden, is Cornwells stellige overtuiging. ''Je neemt je lezers mee op een reis. Het zou natuurlijk leuk zijn als je waardering krijgt voor de wijze waarop je schrijft, hoe je je uitdrukt, maar aan het einde van de dag gaat het toch om de lezer. Het geeft een zeker gevoel van succes als je de lezer op weg helpt naar een andere plek zonder dat hij in de gaten heeft hoe hij er is gekomen.''
(Bron: The Daily Telegraph)
