Read Style: op het Bloemendaalse strand

Fleur (37) leest Robert Harris, Pompeii

‘Heel soms lees ik een normale roman, voor tussendoor, maar eigenlijk lees ik altijd thrillers. Nu ben ik bezig in Pompeii van Robert Harris, een literaire thriller over de (aanloop naar de) uitbarsting van de Vesuvius in het jaar 79 na Christus. De bewoners van Pompeii staan niet stil bij het gevaar, omdat ze te veel met zichzelf bezig zijn en niet willen luisteren naar mensen die er verstand van hebben. In het begin vond ik er niet veel aan, maar nu ik het bijna uit heb is het toch wel erg spannend. Het volgende boek dat ik ga lezen is er een van Nicci Gerrard, de vrouwelijke helft van het schrijversduo Nicci French. Op het strand, misschien, maar mijn favoriete plek om te lezen is eigenlijk thuis op de bank.’

 
Johan (44) leest Adriaan van Dis, Ik kom terug

‘Ik kom terug, waarin Van Dis over zijn moeder schrijft en al haar onhebbelijkheden ontrafelt, lag al op mijn stapeltje met te lezen boeken nog voordat het de Libris-prijs had gewonnen. Mijn vrouw had het gelezen en vond het prachtig, en ik — tot nu toe — ook: het is heel humoristisch, ontroerend af en toe, en staat vol met prachtige vondsten, taaltechnisch gezien. Van Dis kan veel; dit spreekt me aan, maar een volgende roman van hem kan weer heel anders zijn. Een andere schrijver die ik bewonder is Tommy Wieringa; zijn boeken vind ik geweldig. Ik probeer het hele jaar door te lezen, maar met een gezin en kinderen valt dat niet altijd mee. Soms ga ik een uurtje eerder naar bed om lekker lang te lezen. Niets is fijner dan ’s avonds in slaap te vallen met een bladzijde vol letters.’

Jeffrey (35) leest Paulo Coelho, De pelgrimstocht naar Santiago

‘Ik heb niet echt een favoriete schrijver, maar Paulo Coelho is wel de auteur van wie ik de meeste boeken in mijn kast heb staan. De pelgrimstocht naar Santiago vind ik leuker dan verwacht. Het is spiritueel, en veel meer een echt verhaal dan het vorige boek dat ik van hem las. Wat het volgende boek is dat ik ga lezen? Geen idee. Eigenlijk lees ik eigenlijk alleen als ik met vakantie ben. Dat is nu het geval: we staan hier in de buurt met een tentje op de camping.’
 

Fenny (40) leest Carlos Ruiz Zafon, De schaduw van de wind

‘Naar het strand ga ik echt met het doel om in een boek te beginnen. Ik heb altijd moeite om in een verhaal te komen — zeker als het vol staat met allerlei verschillende namen — en thuis zijn er altijd zoveel dingen die nog gedaan moeten worden…  maar als ik er eenmaal in zit en ik heb de tijd, dan lees ik een boek het liefst in één keer uit. Vandaag heb ik De schaduw van de wind meegenomen, en ik heb het nog niet weggelegd. Het boeit me enorm, niet alleen omdat het zich in Barcelona afspeelt, maar ook omdat het het verhaal is van een jonge jongen. Ik werk met kinderen, dus ik vind het leuk om vanuit het perspectief van een kind te lezen. Mijn favoriete boeken zijn Lelieblank, scharlaken rood van Michel Faber en De Quincunx, van Charles Palliser, die zich beide afspelen in de negentiende eeuw. Dat soort historische romans — daar kan ik echt in verdrinken.’

Saskia (45) leest S.K. Tremayne, IJstweeling

‘Ik was in de boekhandel en zag dat dit boek een DWDD-sticker had, én er stond bij dat het ondraaglijk spannend was. Dat heb ik nodig, alleen dan blijf ik geboeid. Als er drie hoofdstukken lang gesproken wordt over hoe mooi iemands haar zit, ben ik afgehaakt. Maar De ijstweeling is zeker spannend. Het gaat over een tweeling waarvan de een van het balkon is gevallen, en het hele boek draait om de vraag: waarom? Eigenlijk gebeurt er heel weinig, maar toch wil je steeds doorlezen. Ik heb het nu bijna uit, en morgen ga ik een midweek weg, dus ik heb eigenlijk een nieuw boek nodig — maar welke dat gaat zijn weet ik nog niet. Ik lees voornamelijk tijdens mijn vakanties; als ik aan het werk ben heb ik de rust er niet voor.’

 
Lindsey (12, bijna 13) leest Kiera Cass, De prins & de lijfwacht

‘De prins en de lijfwacht is een tussendeel in de ‘Selection'-serie, een reeks boeken over een 17-jarig meisje dat een selectieprocedure doorgaat om uiteindelijk koningin te worden. Het is geschreven vanuit het perspectief van de prins en de lijfwacht. Deel één, twee en drie heb ik al gelezen, en hierna ga ik verder met deel vier. Op deel vijf moet ik nog even wachten, maar als dat boek al uit zou zijn wanneer ik jarig ben had het zeker op mijn verlanglijstje gestaan. Kiera Cass is mijn favoriete schrijver, maar de 'Hoe overleef ik'-reeks van Francine Oomen en Lucy Daniels’ serie 'Op zoek naar dolfijnen' vind ik ook heel leuk. Ik ben wel echt van de series, dus ik zoek elke keer weer een nieuwe. Die koop ik dan het liefst zelf, van mijn zakgeld. Of ik krijg ze.’