Recensie: een bijzondere rol voor vrouwen
In 2020 verschenen bij Xander Uitgevers en vertaald door Aniek Njiokiktjien.
De kinderen van het klooster van Sandrine Destombes
In het kleine dorpje Crest staat al sinds mensenheugenis een klooster dat alleen door vrouwen wordt bewoond. Als de jonge politieagent Benoit daar vlakbij een slingerende Peugeot aanhoudt, gedraagt de bestuurder zich verdacht. Op de achterbank zit een verward kind, dat roept dat de vrouw achter het stuur niet haar moeder is…
Benoit weet op dat moment nog niet dat hij aan het begin staat van de grootste zaak van zijn leven en dat het geheimzinnige klooster er een centrale rol in speelt. De lugubere waarheid over de groep vrouwen komt op akelige wijze naar boven als er een reeks verminkte mannenlichamen wordt opgegraven.
Een verhaal dat zich afspeelt in een duistere maar levensechte wereld, waarin een gevaarlijke vrouwenorganisatie bereid is tot het uiterste te gaan om hun doel te bereiken.
Sandrine Destombes (1971) heeft een Italiaanse afkomst, maar woont al haar hele leven in Parijs. Na haar mediastudie werkte ze als organisator van evenementen en gebruikt ze haar vrije tijd om thrillers te schrijven.
Recensie: Bijzondere uitwerking van feminisme ****
Door Onno van Rijen
Sandrine Destombes, geboren in Marseille en woonachtig in Parijs, produceert al meer dan twintig jaar evenementen. Daarmee is ze zo druk dat ze alleen tijdens haar zomervakantie tijd heeft om te schrijven. Inmiddels schreef ze al zeven thrillers. De kinderen van het klooster is na Het dubbele geheim van de familie Lessage het tweede boek dat in het Nederlands vertaald is. Vaak krijgt ze inspiratie op basis van sociale kwesties. In De kinderen van het klooster is dit de #metoo-beweging.
Gedoseerd komt nieuwe informatie beschikbaar, waarmee het mysterie langzaam ontrafeld wordt.
Benoît, tweede luitenant van de gendarmerie van Crest, houdt een auto aan. In de auto zitten een vrouw en een meisje. Het meisje zegt dat de vrouw haar moeder niet is en maakt enkele onsamenhangende opmerkingen. Benoît vertrouwt het niet en vraagt de vrouw uit te stappen. Zij gaat op de vlucht en krijgt een ongeval, waarbij ze het leven laat. Onbekend is wie de vrouw en het meisje zijn. Bijna tegelijkertijd wordt aan de oevers van de Drôme een verminkt lijk ontdekt. Hebben deze twee gevallen iets met elkaar te maken? Hierbij blijft het niet. Kapitein Marchal en Perceval Benoît en zijn collega’s moeten alles uit de kast halen om de zaak op te lossen.
De thriller begint heel sterk, waardoor de lezer meteen in het verhaal zit. Vervolgens bouwt de schrijfster in een gelijkmatig tempo het verhaal gestructureerd op in de vorm van korte hoofdstukken die goed met elkaar zijn verbonden. Zo blijft de spanning erin. Gedoseerd komt nieuwe informatie beschikbaar, waarmee het mysterie langzaam ontrafeld wordt. In de tweede helft van de plot wordt dit ondersteund met de ervaringen van de 8-jarige Lea. De details zijn belangrijk, ook al blijkt dat pas later in het verhaal.
Ook andere personages in De kinderen van het klooster zijn goed gekarakteriseerd, waaronder de vrouwelijke, die afwijkend gedrag vertonen.
Hoofdpersoon Perceval Benoît is een jonge, nog onervaren politieman met veel ambitie. Hij doet zijn best om zijn functie zo goed mogelijk te vervullen. Ook andere personages in De kinderen van het klooster zijn goed gekarakteriseerd, waaronder de vrouwelijke, die afwijkend gedrag vertonen. Wel voert de schrijfster heel wat personages op, waardoor de lezer in het begin het overzicht dreigt te verliezen. Later blijkt dat ieder van hen een relevante rol in het verhaal heeft.
Destombes belicht op een bijzondere manier het thema feminisme / #metoo en geeft er een extreme uitwerking aan door vrouwen methoden te laten hanteren die doorgaans aan mannen zijn voorbehouden, namelijk het plegen van gruwelijke moorden. Bijzonder daarbij is ook de provinciale setting die zij gekozen heeft: het departement Drôme in de regio Auvergne-Rhône-Alpes. Alle ingrediënten voor een goede thriller zijn aanwezig: een duistere sfeer, een ingenieus plot, geheimen, een bijzondere rol voor vrouwen en een verfijnde stijl van schrijven. Aniek Njiokiktjien heeft met haar vertaling een mooi stukje werk geleverd.
Meer vrouwen in de hoofdrol
Onno van Rijen leest gemiddeld een boek per 3 à 4 dagen, en hij leest van alles: romans, biografieën, romance, chicklit, young adult en vooral crime. Het recenseren zat er al vroeg in; al vanaf zijn jeugd houdt hij bij welke boeken hij gelezen heeft én de waardering die hij eraan gegeven heeft.
profielMeer recensies van Onno:
- Nog lange niet: Filmische actie
- Stil maar: Goed ontwikkelde personages
- Het gerucht: Achterdocht is troef
- Mijn zus wordt vermist: Een solide vrouwenthriller
Elke dag het laatste nieuws in je mailbox?
