Recensie: een steengoed en vakkundig geconstrueerd boek
In 2020 verschenen bij uitgeverij Signatuur en vertaald door Anke ten Doeschate.
Greenwood van Michael Christie
Ze komen voor de bomen. Het is 2038. Jacinda (Jake) Greenwood werkt als een overgekwalificeerde tourgids op Greenwood Island in een van de laatst overgebleven bossen ter wereld na de Grote Droogte. De link tussen het eiland en haar familienaam leek altijd toeval, totdat er iemand met een boek over haar familiegeschiedenis verschijnt. We worden terug de tijd in genomen en ontmoeten de rest van de familie Greenwood: Liam, een gewonde timmerman die zijn dood in de ogen kijkt. Willow, een milieuactiviste die vastbesloten is de zonden van haar vader Harris, ooit een groot houtmagnaat, goed te maken. En Everett, een landloper die een vondeling redt en daarmee het lot van de komende generaties bezegelt…
Michael Christie schreef romans, een verhalenbundel, essays en boekrecensies voor onder andere The New York Times, The Washington Post, en The Globe & Mail. Zijn werk heeft verschillende prijzen gewonnen en is meerdere malen genomineerd voor de Scotiabank Giller Prize. Als voormalig timmerman en sociaal werker voor daklozen woont hij in een zelfgebouwd houten huis met zijn gezin. Greenwood is zijn tweede en meest recente roman.
Recensie: Indrukwekkend grondig uitgewerkte familiegeschiedenis *****
Door Marvin Olbrechts
Het is niet eenvoudig om kort in te leiden waar dit boek over gaat. Het vangt aan in de nabije toekomst, en die is niet rooskleurig. De Grote Verdorring heeft zowat de gehele bomenpopulatie van de planeet vernietigd en dat heeft geleid tot het in elkaar klappen van de economie. In Canada bestaat nog een reservaat dat de dans ontsprong – Greenwood Island – en daar gidst Jacinda 'Jake' Greenwood. Dat ze dezelfde naam draagt als het reservaat, is toeval. Tenminste, tot een oude vlam van haar daar opduikt en beweert dat dat wel eens niet zo zou kunnen zijn. Naar aanleiding daarvan neemt de auteur ons mee terug de tijd in, en volgen we de levens van Jakes voorouders tot aan het begin van de twintigste eeuw en terug. Er zijn vier generaties aan verhaallijnen nodig om de waarheid te ontsluieren.
Dat Michael Christie ooit zou schrijven over bomen, het timmermanschap en daklozen, drie belangrijke aspecten van deze roman, stond in de sterren geschreven.
Dat Michael Christie ooit zou schrijven over bomen, het timmermanschap en daklozen, drie belangrijke aspecten van deze roman, stond in de sterren geschreven. Na een studie psychologie ging hij namelijk als sociaal werker met daklozen aan de slag en werkte hij ook een tijd als timmerman. Maar in 2008 besloot hij Creative Writing te studeren, en ging hier vervolgens mee aan de slag. Dat resulteerde in 2011 in zijn debuut, The Beggar’s Garden, een collectie van korte fictie die meteen in de prijzen viel. Zijn eerste volwaardige roman kwam er in 2015 en was al even succesvol. Greenwood is pas zijn tweede. Het combineert alle onderwerpen waar hij veel over weet en het is nu al duidelijk dat hij zich hiermee internationaal op de kaart zet. Ondertussen is het al in zeven talen vertaald. Voor de Nederlandse vertaling stond Anke ten Doeschate garant.
Bomen zijn belangrijk in het boek en de vormgeving is daaraan aangepast. Vooraan vindt men een foto van de jaarringen van een boom met de jaartallen die in dit verhaal van belang zijn. Wanneer men jaarringen van buiten naar binnen volgt, keert men terug naar het verleden. Eenmaal in het midden kan men verder reizen, terug naar de dag waarop de boom geveld werd. Het boek doet hetzelfde. Christie begint in een nabije toekomst, reist generatie na generatie verder het verleden van de Greenwoods in, en keert daarna op dezelfde manier helemaal terug naar Jakes heden. Om het geheel nog wat aanschouwelijker te maken, werden de jaarringen ook op de witte zijkant gedrukt zodat men de tijd letterlijk ziet verstrijken naarmate het verhaal vordert.
Christie heeft een vlotte pen waarmee hij meteen weet te boeien. De hoofdstukken zijn ook maar zelden lang, dus dit dikke boek, waarin de gebeurtenissen bovendien traag evolueren, laat zich toch bijzonder snel lezen.
Christie heeft een vlotte pen waarmee hij meteen weet te boeien. De hoofdstukken zijn ook maar zelden lang, dus dit dikke boek, waarin de gebeurtenissen bovendien traag evolueren, laat zich toch bijzonder snel lezen. De auteur schrijft met kennis van zaken over de onderwerpen waar hij goed in thuis is, maar gaat daar nooit te ver in, zodat het voor elke lezer begrijpelijk blijft. De Greenwoods in het boek hebben het allemaal op hun eigen manier moeilijk, geen enkele telg wordt door het leven gespaard. Ze kiezen er ook allemaal bewust voor hun hart te volgen, wat hen leidt langs een levensparcours vol hobbels. Christie heeft hoofdpersonages geschapen waarmee het vaak ongetwijfeld lastig samenwerken of -leven is, maar waarvan men desondanks makkelijk kan houden omdat hun inborst goed is. Wat dat betreft schreef de auteur een hoopvol boek, ook al ziet dat er bij aanvang niet zo uit. Hij duikt ook heerlijk diep in de levens van zijn personages, lepelt hun achtergronden en beweegredenen laag na laag uit en analyseert ze, en zo leer je ze werkelijk kennen.
Deze familiegeschiedenis staat als een paal, de personages zijn indrukwekkend goed uitgewerkt, het onderwerp is boeiend, de opbouw is top, dus wat wil een mens nog meer? Wel, niets, Greenwood is gewoon een steengoed en vakkundig geconstrueerd boek. Lezen!
Meer toekomstige aarde
Marvin Olbrechts is man, echtgenoot, vader, leesveelvraat. Leest alles wat los en vast zit en leest altijd en overal. Hij is Hebbanrecensent voor de genres sciencefiction en fantasy, literatuur en thriller.
Meer recensies van Marvin:
- Op het eerste gezicht: Aardig boek, maar er zit weinig pit in
- Oogst: Indrukwekkend in zijn eenvoud
- Angstige mensen: Een goed gevuld blik idioten... of toch niet?
- Bruna: Broos en sober
Elke dag het laatste nieuws in je mailbox?
