Recensie: Genoeg kansen voor spannende situaties die volop worden benut

Rhys Bowen won de Agatha Award voor Beste Historische Roman, en werd daarnaast bekroond met talloze andere prijzen. Ze is geboren in Bath, maar verdeelt haar tijd nu tussen Noord-Californië en Arizona om aan de kille Engelse winters te ontsnappen. Eerder verscheen Het kind uit Toscane.

Recensie: Spannende oorlogsroman met oppervlakkige liefdesrelaties ***

Door Eline Huls

Rhys Bowen heeft meer dan veertig romans op haar naam staan en is voorlopig nog niet van plan om te stoppen. Bowen houdt zich vooral bezig met historische fictie. Haar roman Oorlogsdochters is hierop geen uitzondering en speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. De vertaling is verzorgd door Erica Feberwee.

Het boek opent met een lange lijst waarin alle personages alvast kort aan de lezer worden voorgesteld. Hierdoor weet de lezer meteen dat we te maken hebben met een welgesteld gezin. Er loopt immers genoeg personeel rond. Ook andere personages worden kort genoemd voordat het tijd is om ondergedompeld te worden in de jaren veertig van de twintigste eeuw.

Het wisselen tussen perspectieven zorgt er bovendien voor dat deze spanning net iets langer vastgehouden wordt. Het zijn deze scènes die de roman naar een hoger niveau tillen.

In tegenstelling tot wat het omslag misschien doet vermoeden hebben we te maken met vijf zussen in de leeftijd van twaalf tot zesentwintig. De eerste paar hoofdstukken gebruikt Bowen vooral om de zussen en de mensen om hen heen te introduceren en tegelijkertijd de setting neer te zetten. Hoewel niet iedereen evenveel aan bod komt is het al snel duidelijk dat de meiden allemaal een heel eigen karakter hebben en andere prioriteiten. Het voelt soms een beetje stereotype (de ijdele, de stoere, de slimme, et cetera), maar het zorgt er wel voor dat ze makkelijk uit elkaar te houden zijn. Bovendien bevinden de zussen zich op verschillende locaties in Europa. Daardoor weet Bowen op subtiele wijze de oorlog van meerdere kanten te beschrijven en krijg je als lezer een gevarieerder beeld van de situatie.

De oorlog is echter niet het enige thema dat behandeld wordt. De liefde speelt ook een grote rol. Meerdere zussen hebben een relatie of bevinden zich in een voorstadium hiervan. En anders dromen ze er wel van. Deze scènes zorgen voor een luchtigere ondertoon, maar soms wordt er te veel aandacht aan besteed en gaat het ten koste van de spanning die anderszins zorgvuldig wordt opgebouwd. Bovendien ontbreekt het hier aan diepgang.

Die spanning begint wanneer er vermoedens zijn dat ze een Duitse spion in hun midden hebben. Het zorgt ervoor dat de verstandhoudingen onderling gespannen zijn. Wie kun je nog vertrouwen? Daarnaast werkt zus Pamela in het geheim voor M15 en raakt zus Margot betrokken bij het Franse verzet. Genoeg kansen dus voor spannende situaties en die worden volop benut. Het wisselen tussen perspectieven zorgt er bovendien voor dat deze spanning net iets langer vastgehouden wordt. Het zijn deze scènes die de roman naar een hoger niveau tillen.

Het verhaal bevat erg veel dialogen. Het is de meest gebruikte manier van informatieoverdracht in deze roman.

De schrijfstijl is het grootste gedeelte van de tijd vrij simpel. Geen ingewikkelde termen, maar wel goede beschrijvingen van de omgeving en een uitgebreide schets van de situatie. Het verhaal bevat erg veel dialogen. Het is de meest gebruikte manier van informatieoverdracht in deze roman. Wanneer personages elkaar op de hoogte brengen van recente gebeurtenissen of nieuwe ontwikkelingen dan eindigt dit veelal in een dialoog die uitgebreid beschreven wordt. Er wordt bovendien veel herhaald, doordat vrijwel dezelfde dialogen soms met twee of drie verschillende mensen gevoerd worden. Dit haalt het tempo uit het verhaal en is op den duur erg storend.

Terwijl spanning en romantiek elkaar afwisselen weet de auteur de verschillende verhaallijnen erg interessant te houden. De beschrijvingen van situatie en omgeving vormen een hoogtepuntje in de roman. Ze zorgen voor wat extra kleur en levendigheid. Het lukt Bowen helaas niet om er een geslaagd geheel van te maken. De opgebouwde spanning begint hoopvol, maar het oppervlakkige overheerst.