Recensie: Roman waarin vriendschap en vertrouwen centraal staat

Emily Spurr woont in Melbourne. Al die dingen nu jij er niet meer bent werd genomineerd voor de Victorian Premier’s Literary Award’s Unpublished Manuscript.

Recensie: Simpele maar krachtige vertelling over vrienschap ****

Door Yvonne Boogaard

De tienjarige Rae leeft haar leven zoals elk jong meisje dat zou doen. Ze gaat naar school, laat haar hond Splinter uit en doet huishoudelijke klusjes. Achter gesloten deuren blijkt echter dat Rae het zonder haar moeder moet doen. Ze werd al regelmatig door deze vrouw alleen achtergelaten, waardoor Rae ondertussen wel weet hoe ze haar boontjes moet doppen. Als ze haar moeder op een dag levenloos in het schuurtje in de achtertuin aantreft, beseft ze dat ze geen familie heeft om op terug te vallen en doet ze er alles aan om de schijn op te houden dat haar moeder binnenkort terugkomt.

De Tasmaanse Emily Spurr leed in haar adolescentiejaren aan geestesziektes en kampte jaren later nog steeds met nachtmerries over deze duistere periode in haar leven. Ze vroeg zich af hoe het zou zijn om een kind in zulke tijden van chaos te hebben en deze overpeinzingen werden de basis voor haar debuutroman A million things. Het boek haalde in 2020 de shortlist voor de Unpublished Manuscript van de Victorian Premier's Literary Awards. Dankzij de vertaling van Connie van de Velde is het boek ook in het Nederlands verkrijgbaar onder de titel Al die dingen nu jij er niet meer bent.

Met elke stap die ze maken, weten ze je hart te raken. Hun emoties zijn puur en ontzettend realistisch.

Al die dingen wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de tienjarige Rae en dat is even wennen. Je leest de visie van een jong meisje en dat brengt, vooral op het begin van het boek, verwarring met zich mee doordat het beeld eenzijdig en niet volledig is. Ze verricht handelingen die menig volwassen persoon niet zou kunnen realiseren waardoor er een laagje ongeloofwaardigheid over het vertelsel sluimert. Ze probeert solitair door het leven te gaan, zonder bemoeienis van vervelende klasgenoten of nieuwsgierige buurvrouwen. Deze gedachtegang is logisch, maar zorgt wel voor een stug karakter.

Rae ontdekt echter al snel dat een geheimzinnig leven een ontzettend lastige opgave is voor een tienjarige. Voorzichtig geeft ze zich over aan wat vragen van haar norse buurvrouw Lettie. Rae probeert afstand te bewaren en haar geheim te koesteren, maar ze merkt dat het contact haar goed doet en dat lijkt wederzijds te zijn. Langzaamaan ontstaat er genegenheid tussen de twee dames en omdat je dat vanaf de eerste rang mag meemaken, kost het niet veel moeite je in te leven in het verhaal. Het vertrouwen moet bij allebei van ver komen en brengt de prille vriendschap heel wat tegenslagen, maar hun doorzettingsvermogen en eigengereidheid brengt de twee steeds dichter bij elkaar. Met elke stap die ze maken, weten ze je hart te raken. Hun emoties zijn puur en ontzettend realistisch.

Naarmate het verhaal vordert, zorgen de details voor een completer beeld waarmee zich een grote gewaarwording openbaart.

De soepele schrijfstijl van Spurr bevat weinig omhaal en complementeert de zienswijze van Rae, terwijl de inbreng van Lettie juist een volwassen accent aan de vertelling geeft. De stroeve start verdwijnt hiermee als sneeuw voor de zon en het verhaal vervolgt haar weg op een aangrijpende manier. De balans is evenwichtig en weet een ontroerende stemming in het boek te drukken. Naarmate het verhaal vordert, zorgen de details voor een completer beeld waarmee zich een grote gewaarwording openbaart.

Al die dingen is een prachtige roman waarin vriendschap en vertrouwen centraal staan. De start van het boek is even wennen, maar de auteur weet dit moeiteloos om te zetten in een van de sterkste punten van het boek. Op een simpele doch krachtige manier nemen Rae en Lettie je mee in een verhaal dat na het lezen nog even zal nazinderen.