Recensieweekoverzicht #179: een ode aan familie, prettige feelgood en verwarring

'Het debuut is in zekere zin een ode aan hem en aan familiebanden in het algemeen. Viktor hanteert daarnaast thema’s als identiteit, het gevoel van thuishoren, liefde en vriendschap. Het boek bevat krantenstukken en een gruwelijk verslag van de deportatie naar een vernietigingskamp. Deze doen het waarheidsgehalte van deze verrassende debuutroman omhoogschieten.'

'Clichés, kortom, worden niet geschuwd in dit boek (‘de man tegenover me was weggelopen uit een Dickensroman’), maar het is vrijwel nergens over de top. Het geheim van Grace is prettige feelgood, met een flinke scheut romantiek en toch de nodige spanning. Niet bedoeld voor de liefhebber van de keiharde politieroman, meer voor de fan van Morse, Father Brown en Midsomer Murders.'

'Dit boek had een psychologische topper kunnen zijn als er wat meer aandacht zou zijn geweest wat het precies met de betrokkenen heeft gedaan. De auteur heeft het echter nodig gevonden om er nog een paar extra verhaallijnen in te verwerken die de gevolgen van liegen wel ondersteunen, maar die aan het verhaal zelf niet veel toevoegen. Het wekt alleen maar verwarring.'