Recensieweekoverzicht #180: fijnbesnaarde taal, niet diep uitgewerkt en clichématig

'Dit alles geeft de schrijver openhartig, broos en innig weer. In drie doortastende hoofdstukken – die zich respectievelijk afspelen in 1984, 2007 en 2016 – geniet je van de fijnbesnaarde taal van de succesrijke romancier Philippe Besson. Terecht schenkt hij de nodige aandacht aan het tijdsbeeld, vooral dat van de jaren tachtig.'

'In hechtenis is geen boek waarbij je voortdurend op het puntje van je stoel zit. De personages zijn ook minder diep uitgewerkt dan we van Nicci French gewoon zijn. [...] Het vraagt dus veel geduld van de lezer om in het verhaal te komen. Helemaal berooid komt hij er niet uit, maar hij blijft wel een beetje op zijn honger zitten.'

'En die flashbacks zijn het grote manco van het verhaal. Ze halen de vaart uit het reisverslag. De stijl van die terugblikken op haar jeugd is helaas niet goed genoeg. Het is zogezegd door de ogen van een kind geschreven, maar dat pakt ze niet zo best aan. Heel clichématig, vooral. Ze lijken soms ook als enige doel te hebben deze expeditie te rechtvaardigen.'