Recensieweken | De Hebban Crew redigeert jouw recensie #1
Leer jij ontzettend veel van deze artikelen waarin de Hebban Crew aangeboden recensies redigeert? Gedurende de Recensieweken kun jij jouw recensie opgeven voor redactie in de reacties onder het aanmeldartikel. Ook kun je van 8 juli tot en met 4 augustus een mooie recensie tippen die we niet mogen vergeten uit te lichten, dat doe je hier.
LEES VERDER / Recenseertips: van leeservaring tot recensie
Duister en mysterieus
Beoordeling: ★★★★☆
Recensent: AvdP85
Boek: Het Nachthuis
Auteur: Jo Nesbø
Vertaler: Annelies de Vroom
De Noorse oud-voetballer, oud-journalist en auteur Jo Nesbo (1960) begon zijn schrijvers carrière met 'De vleesmuis', waarna nog eens 12 delen met Harry Hole volgenden, schrijft ook standalones, korte verhalen en jeugdboeken met 'Dr. Proktor' in de hoofdrol. Hij groeide uit tot de succesvolste Noorse schrijver met meer dan 50 miljoen verkochte boeken. Hij mocht ook het Zomerlezengeschenk schrijven voor 2021 met 'Jaloezieman'. Hij schreef ook een aantal boeken onder pseudoniem Tom Johansen (o.a. Bloed op sneeuw), in Nederland uitgeven onder zijn eigen naam. Ook werd zijn boek 'Headhunters' verfilmd in 2011 en in 2017 werd ook 'De sneeuwman' verfilmd. Naast het schrijven doet Nesbo ook aan zingen in de band 'Di Derre' en bergbeklimmen.
In de introductie vertel je direct iets over de auteur en dat is heel fijn voor de lezer van je recensie, vooral als die nog niet bekend zijn met de besproken auteur. In dit geval is het echter een flink stuk tekst waarin je alles opnoemt dat de auteur ooit heeft gedaan, ook als het niet relevant is voor het boek dat je recenseert. Er zitten wat spelfoutjes en slordigheden (pardon, 'vleesmuis'?) in deze openingsalinea, alsmede zinnen die niet helemaal kloppen. Die slordigheid vinden we verder in deze recensie niet meer terug en dat wekt de indruk dat je zelf al niet veel zin had in dit verplichte onderdeel. Het goede nieuws is dat het helemaal niet hoeft! Vertel kort en bondig iets over de auteur dat past bij het boek dat je recenseert, bijvoorbeeld dat Jo Nesbø in verschillende genres schrijft en met Het Nachthuis weer een nieuw experiment aan lijkt te gaan. Er zijn maar twee dingen echt belangrijk bij dit introductiestukje: vertel iets dat je zelf interessant vindt over de auteur en zorg dat het relevant is voor het te recenseren boek. Dan heb je kans dat het echt gelezen wordt en lezers het niet overslaan. Je hebt zes 'ook's in dit stukje tekst en dat is een herhalend woordje dat flink irritant kan worden, maar vrijwel altijd straffeloos weggelaten kan worden.
Tip: noem altijd de vertaler bij een vertaald boek, want zij zijn verantwoordelijk voor die mooie Nederlandstalige leeservaring – misschien kun je daar zelfs wel iets over zeggen.
Aan de kaft van ‘Het nachthuis’ valt niet veel op te maken dan dat het duister en mysterieus gaat worden door de zwarte kleur en alleen een huis in het geel op de voorkant. De flaptekst laat ook heerlijk weinig loos over dit niet al te dikke boek (250 bladzijden).
Je mag altijd iets vertellen over je verwachtingen voorafgaand aan het lezen van het boek, want dat helpt de lezer van jouw recensie om in te schatten of het invloed heeft gehad op jouw sterwaardering. Misschien geef je het twee sterren uit teleurstelling, of ben je juist blij verrast en maakt dat je leeservaring significant beter. Daarvoor kun je de cover en flaptekst gebruiken, zoals je hier hebt gedaan, maar bouw het wel wat verder uit. Nu blijkt alleen uit het woordje 'heerlijk' dat je het fijn vindt om vooraf weinig te weten over een boek. De rol die de cover speelt bij je verwachtingen wordt niet duidelijk gemaakt. Een goede stelregel om aan te houden is deze: voeg je verwachtingen vooraf toe als deze belangrijk zijn gebleken tijdens je leeservaring en vertel in je recensie waarom dat zo was.
Het boek ‘Het nachthuis’ is in drie delen geschreven, waarbij het verhaal meer neigt naar de psychologische thriller met een paranormaal tintje. Het past enigszins qua stijl bij Stephen King, Peter Straub en Thomas Olde Heuvelt, maar heeft wel de vlotte, spannende stijl van Jo Nesbo zelf. Het is dan ook echt een andere Nesbo dan hoe hij zijn bekende Harry Hole serie schrijft, of de standalones. Het zal niet iedereen aanspreken.
Je noemt veel auteurs in dit gedeelte, om te omschrijven wat voor soort boek lezers kunnen verwachten. Dat is niet zo prettig voor lezers die nieuw zijn in het genre, die niet alle auteurs en hun specifieke boeken kennen. Zij weten daardoor nog steeds niet wat je wilt zeggen. Probeer daarom altijd de sfeer, stijl en het (sub)genre vast te leggen door die te omschrijven aan de hand van specifieke kenmerken die in dit boek voorkomen. Dat doe je door te vertellen dat het een psychologische thriller is, dat er een paranormaal aspect in zit, maar je mag best wat specifieker zijn. Is het mysterie echt paranormaal, houdt de auteur het expres in het midden of is het meer een smaakmaker door de optie op de achtergrond open te houden? Natuurlijk doe je dit allemaal zonder spoilers te geven. Wil je toch graag vergelijken met een andere auteur, vertel dan duidelijk welke aspecten overeenkomen. Een veelzijdige auteur als Stephen King staat om vrij veel bijzonderheden bekend, waar doel jij specifiek op?
De rest van deze alinea in je recensie is eveneens gebaat bij een heldere, duidelijke uitleg. Het is een ander soort boek dan je gewend bent van de 'Harry Hole'-serie van Nesbø, vertel je de lezer, maar op welke punten verschilt het? Iemand die deze serie goed kent, komt misschien bij jouw recensie kijken of dit een boek voor hen is. Dat antwoord kan nee zijn, omdat het niet lijkt op 'Harry Hole', of ja, omdat ze naast 'Harry Hole' toch wel van een vleugje horror of een paranormaal aspect houden. Door goed uit te leggen waar dat verschil in zit, weet de lezer meteen of het hem of haar wel of niet zal aanspreken. Vooral hier kun je goed jouw leeservaring uit de doeken doen. Heeft het boek een prettige schrijfstijl, leest het vlot of juist moeizaam, zijn die 250 pagina's voldoende voor het verhaal of blijf je op je honger zitten? Sprak het boek jou aan, vind je dat alle aspecten goed uitgewerkt zijn of hebben de verschillende wendingen jou minder gepakt dan zou moeten?
Het eerste deel geeft het idee dat het gaat om een jeugdthriller, met wat paranormale horrorachtige momenten. De hoofdpersoon is hier de veertienjarige Richard Elauved, die na de dood van zijn ouders naar Ballantyne verhuisd om daar te gaan wonen bij zijn oom Frank en tante Jenny. Maar op een dag gebeurd er iets met Tom toen ze een geintje willen uithalen, maar niemand gelooft Richard, behalve Karen Taylor, op wie hij een oogje heeft. Richard gaat zelf op onderzoek uit naar de mysterieuze Imu Jonasson, maar of dat zo verstandig is…
Het tweede deel gaat over wat er vijftien jaar daarna afspeelt, met nu in de hoofdrol Richard Hansen. Hij is een bekende schrijver die op weg is naar Ballantyne.
Het derde deel is ook vijftien jaar na het einde van het eerste deel, echter is nu Richard Jonasson de hoofdpersoon.
Je zet duidelijk uiteen dat het boek drie delen heeft en dat je als lezer in elk deel een ander hoofdpersonage kan verwachten. Voor het eerste deel geef je duidelijk aan wat de stijl van het verhaal is, 'een jeugdthriller, met wat paranormale horrorachtige momenten'. Fijn! Daarna vertel je vooral wat er gebeurt in het boek, maar een beschrijving van de inhoud is nu net niet wat we zoeken, vooral op dit punt in de recensie willen we graag weten hoe jouw leeservaring is. Heeft het eerste deel het verhaal goed opgezet en werd je erdoor gegrepen? Hoe heeft de keuze voor drie delen en drie hoofdpersonages uitgepakt? Het is jammer dat je niet vertelt hoe het tweede en derde deel zijn opgezet, of we hier nog steeds met een jeugdige toon te maken hebben, of de horror meer of minder wordt en welk effect dat heeft op het vertelde verhaal. Daarnaast valt het de lezer van je recensie meteen op dat alle drie de hoofdpersonages de voornaam 'Richard' hebben. Is dat met opzet gedaan en hebben de drie met elkaar te maken? Zorgde het bij jou voor nieuwsgierigheid en raakte je geïnteresseerd in het verhaal? Zijn de hoofdpersonages goed uitgewerkt, hebben ze allemaal hun eigen karaktertrekken en zijn ze duidelijk van elkaar te onderscheiden in toon en stijl? Vertel het ons, we willen het echt zo graag weten!
Jo Nesbo maakt er een psychologisch spelletje van om uit te zoeken wat echt gebeurd is en wat gefantaseerd is. Dit al van het eerste lugubere hoofdstuk. Door het hele verhaal zijn er plotselinge wendingen die de spanning hoog houden, want er is echt geen moment dat er niets gebeurt of opgevuld is met een anekdote. Al lijkt het hier en daar wat te plotseling en dus te snel te gaan in de eerste twee delen. Het derde deel heeft dat niet, gaat ook iets minder snel, maar er blijft toch een soort spanning. De onthulling is dan ook niet te voorzien.
Kijk, hier horen we al een heel stuk meer over je leeservaring. Een psychologisch spelletje voor de lezer, het eerste hoofdstuk is al luguber, er zijn plotwendingen, de vaart is hoog en daardoor de spanning eveneens. De auteur benut alle 250 pagina's van het boek, vertel je. Dit is precies wat we willen weten, en daar mag je dan zeker uitgebreider over zijn. Gebruik een voorbeeld, of misschien een stukje citaat als dat van toepassing is op wat je ons vertelt. Zijn de anekdotes onderdeel van het verhaal of lijken ze er los van te staan? Zorgen ze voor meer spanning of krijg je er een adempauze door, omdat ze humorvol zijn? Je benoemt hier goed de pluspunten van het verhaal en vergeet de minpunten niet, dat is belangrijk om te begrijpen waarom jij het boek een waardering van vier sterren hebt gegeven. De tip hier is echt: leg het uit. Staaf wat je zegt met voorbeelden en observaties.
Uitgeverij De Bezige Bij en Hebban bedankt voor het mogen lezen en recenseren.
Het is heel netjes om te vertellen waar je het boek vandaan hebt. In jouw geval heb je Het Nachthuis op Hebban gewonnen in ruil voor een recensie. Het is altijd moeilijker om een boek te recenseren dat je gratis ontvangen hebt voor een tegenprestatie, want lezers staan er toch wat wantrouwend tegenover. In het geval van een jubelende juichrecensie van vijf sterren is dat wellicht wel terecht, maar uit jouw recensie spreekt duidelijk dat je secuur bent omgegaan met het opschrijven van je leeservaring. Je bespreekt verschillende aspecten van het boek en noemt zowel plus- als minpunten. Met bovenstaande tips zul je echt kunnen gaan groeien. Het zal in het begin even moeilijk zijn om overal bij stil te staan en je af te vragen 'maar waaróm vind ik dit?' en vervolgens een uitleg of voorbeeld te geven, maar je zult al snel merken dat het heel fijne en betekenisvolle lezersrecensies oplevert.
Geef jezelf op!
Denk jij nog niet de recensie te kunnen plaatsen die je een boekenbon oplevert, maar wil je graag beter worden in het recenseren van boeken en een keer feedback ontvangen op je recensies? Meld dan een recente recensie van jezelf aan. We kiezen elke week twee recensies uit om in een redactioneel artikel uitgebreid te redigeren. Je krijgt dus publiekelijk feedback, maar wel op een vriendelijke manier en met opbouwende kritiek, geen afbrekende.
