Recensieweken | De Hebban Crew redigeert jouw recensie #5
Leer jij ontzettend veel van deze artikelen waarin de Hebban Crew aangeboden recensies redigeert? Gedurende de Recensieweken kun jij jouw recensie opgeven voor redactie in de reacties onder het aanmeldartikel. Ook kun je van 8 juli tot en met 4 augustus een mooie recensie tippen die we niet mogen vergeten uit te lichten, dat doe je hier.
LEES VERDER / Recenseertips: van leeservaring tot recensie
Beoordeling: ★★★★★
Recensent: Paul Wormsbecher
Boek: Het Nachthuis
Auteur: Jo Nesbø
Vertaler: Annelies de Vroom
HET NACHTHUIS is het meest recente boek van Jo Nesbo en opnieuw wijkt hij af van de Harry Hole serie met een stand alone die meer horror- en griezelelementen bevat dan eerder. Dit smaakt voor mij duidelijk naar meer en ik ben zeer verheugd over de inhoudelijke kwaliteit van dit boek.
Je titel is duidelijk en bevat elementen die verklappen wat er van het boek te verwachten valt – horror, heksen en coming-of-age. Een prima titel, maar we willen je wel als advies meegeven om je titel niet in hoofdletters te schrijven en naast de caps lock-toets het overmatig gebruik van uitroeptekens te vermijden. Waarschijnlijk ben je gewoon heel enthousiast, maar het kan op de lezer overkomen alsof je tegen hen aan het schreeuwen bent en dat wil je natuurlijk niet. Dit geldt ook voor de titel van het boek, waarmee je je recensie opent. 'Het Nachthuis' zonder caps lock is duidelijk genoeg en komt rustiger over op de lezer.
Uit je inleiding wordt duidelijk dat je graag de boeken van Jo Nesbø leest en dus bekend bent met eerder werk van de schrijver. Wel noem je dat dit boek anders is dan de 'Harry Hole'-reeks. Een lezer die niet bekend is met die serie zou je misschien even kunnen inlichten waar die reeks om draait, dan is het direct helder wat Nesbø gewoonlijk schrijft en hoe Het Nachthuis ervan afwijkt. 'Harry Hole'-fans weten meteen dat ze geen detective hoeven verwachten. Je geeft aan dat dit boek een standalone is en dat er veel horror- en griezelelementen inzetten. Mooi, een lezer die niet van horror houdt, weet nu dat dit boek niet voor hen is weggelegd. In de laatste zin laat je je enthousiasme zien en vertel je de lezer dat dit boek jou heel goed is bevallen. Dat heb je slim gedaan, want nu willen we weten wat je precies zo goed vindt aan dit boek.
Het vergelijk met Stephen King is snel gemaakt, gezien een aantal elementen die aantoonbaar in de boeken van King voorkomen: bibiothecaresse (Ardelia Lortz - De man met het litteken), een verlaten bos met geluiden en beelden (Lisey's verhaal), de man in het zwarte pak (Alles is eventueel - 1408), hekserij (De donkere toren deel 2) en vermiste tieners, met in plaats van bloedzuigers insecten, die nog het meest doet denken aan Stand by me en onderdeel zijn van de coming of age invloed.
Gekoppeld aan in het algemeen veel voorkomende zaken als een verlaten huis in een kleine gemeenschap maken de ingrediënten uit het horror-genre compleet.
Een grote valkuil om daarmee te vervallen in een standaard verhaal in gekende paden.
Hier vergelijk je Het Nachthuis met de boeken van Stephen King. Je somt heel wat elementen op die tussen de twee overeenkomen, maar voor iemand die niet bekend is met de boeken van King en zijn beroemde wederkerende personages, is het googelen geblazen. Dat wil je liever niet, het is beter dat je lezer jouw recensie gewoon verder leest. Verder noem je andere elementen uit Het Nachthuis op die maken dat het boek tot het horrorgenre behoort. Het is veel informatie in één keer die zeker nuttig kan zijn, maar het is logischer om eerst beknopt het verhaal te introduceren en pas daarna het boek en de horrorelementen te vergelijken met externe bronnen. Door direct veel vergelijkingen te maken, komt je recensie enthousiast, maar ook een beetje rommelig over. Introduceer eerst het verhaal aan je lezer, dan leg je een goede basis en snapt je lezer waar de vergelijkingen vandaan komen. In de laatste zin heb je het over een mogelijke valkuil voor Het Nachthuis. Een mooie zin om deze alinea mee te eindigen, want het maakt duidelijk dat jij kritisch naar dit verhaal hebt gekeken.
Niets van dit alles is echter waar: Nesbo weet te verrassen met een zeer originele invulling van al deze afzonderlijke elementen en dat is zeer goed gelukt.
De beginscene is daarin prachtig en legendarisch : zeer filmisch wordt beschreven hoe een tiener verdwijnt in een telefooncel; nu al goed voor een verfilming op niveau.
Het vormt de opmaak waarin kattenkwaad uitmondt in een opeenvolging van magische en ongelooflijke zaken, die hangen tussen boven- en onderwereld en ook lang blijven naspoken in het hoofd.
De lezer krijgt geen rust, er zijn continue nieuwe ontwikkelingen.
Met de eerste zin weerleg je het argument dat Nesbø weleens in een valkuil van clichés zou kunnen vallen en dat je in plaats daarvan verrast bent door de originele invulling van de al veelgebruikte horrorelementen. Pas wel op met het woord 'alles' – dat doet klinken alsof je het gehele bovenstaande stuk tekst het raam uitkiepert, terwijl je eigenlijk alleen duidt op de laatste zin waarin je huivert voor valkuilen. In de twee zinnen die volgen vertel je over hoe het boek begint en hoe dat de toon zet voor de rest van het verhaal. Het is nuttige informatie, maar we weten nog steeds niet hoe het boek in elkaar zit en waar het precies over gaat. Als de lezer die basis heeft, is het makkelijker om te begrijpen waar je naartoe gaat met deze informatie.
In de laatste zin vertel je dat de lezer geen rust krijgt bij het lezen van dit boek, omdat er constant nieuwe ontwikkelingen zijn. Dat is belangrijke informatie, maar heeft wel nog wat onderbouwing nodig. Hoe heb jij dat ervaren? Vond je het fijn of vervelend? Of misschien vond je het juist bij het genre passen en was dit wat je gehoopt had? We zijn heel benieuwd naar jouw leeservaring!
Richard Elauved, geadopteerd door zijn oom en tante na de dood van zijn ouders, komt vanuit de grote stad in de kleine gemeenschap van Ballantyne terecht en verveelt zich stierlijk. Gepest en behorend bij de "onderste kaste" in de klas gaat hij op zoek naar spanning en vertier. En dat loopt niet goed af!!
Kijk, hier krijgen we al meer inzicht over waar de thriller over gaat. Je introduceert de hoofdpersoon en de setting. Je verklapt geen spoilers – hoera! – maar deze alinea had wat iets meer uitwerking kunnen gebruiken. Deze synopsis is net wat te summier en vertelt niet helemaal waar het boek over gaat. Eerder vertelde je dat een tiener verdwijnt in een telefooncel. Kun je daar iets meer over zeggen? Was het Richard die verdween of gaat hij juist op zoek naar de verdwenen tiener, in de hoop spanning en vertier te vinden? De titel van het boek verklapt dat er een (spookachtig) huis in het boek zit, kun je daar misschien iets over vertellen? Lees de achterflap nog eens aandachtig voordat je deze alinea neerpent, want daar staan plotwendingen in die je misschien al weg kunt geven aan de lezer. Vervolgens schrijf je in je eigen woorden op waar het boek over gaat – zonder spoilers.
De schrijfstijl van Nesbo is kort en duidelijk, waarbij de karakters van de hoofdpersonen vrij vlak blijven en niet teveel uitgediept worden; dit houdt de volledige aandacht op het sterke verhaal en noopt tot continue doorlezen. Korte hoofdstukken in een relatief weinig bladzijden tellend boek zorgen voor een natuurlijke vaart in het verhaal.
Opgemerkt zij dat mogelijk het tweede gedeelte van Deel I iets te lang van stof is, maar dat doet verder geen afbreuk aan de sterkte van dit boek.
' Dat ik kon bepalen en niet bepalen wat er ging gebeuren, alsof het verhaal een eigen wil had, een innerlijke logica. Als dat het geval was, kon het dan ook stoppen? Of was het gewoon een nachtmerrie, waarin je optreedt als hulpeloze toeschouwer die niet wil horen en zien, maar het wel moet.....In dat geval zou ik nu graag wakker worden! '
Je geeft hier een goede onderbouwing voor het feit dat het niet erg is dat de personages plat blijven en dat dat bijdraagt aan het plot. Goed gedaan! In de derde zin laat je vallen dat het boek is opgedeeld in meerdere delen. Dat klinkt als belangrijke informatie die we nog niet eerder hebben gehoord. Voor de lezer was het handig geweest om een alinea te hebben, nadat je een synopsis hebt gegeven, waarin je uitlegt hoe de structuur van Het Nachthuis in elkaar steekt. Mogelijk zou je dieper in kunnen gaan op waarom het boek opgedeeld is in delen en wat de functie daarvan is. En wat jouw leeservaring daarmee is. Is het boek logisch opgebouwd of ben je juist over de structuur gevallen? Hoeveel delen zijn er eigenlijk? Waarom was Deel I te lang van stof? We zijn enorm benieuwd geworden naar hoe jij het boek ervaren hebt en wat de plus- en minpunten zijn.
Je onderbreekt je recensie met een quote uit het verhaal. Dat is erg fijn, want zo geef je je lezer even een pauze en tegelijkertijd een voorproefje van het verhaal en de schrijfstijl. De witregel geeft aan dat deze quote op zichzelf staat en niet per se een onderbouwende functie heeft.
Deel II en III doen je heel anders kijken naar het eerder gelezen deel I en met een dubbele plottwist weet Nesbo zijn lezer te verbazen. Wat een effect!
De wervelwind in spanning en het continue situaties oproepen die op het verkeerde been zetten, zijn wat mij betreft een geslaagde combinatie en voelen bij tijd en wijle fantastisch aan.
Wisselingen in de tijd en de vraag of fantasie of realiteit aan de orde is, geven een blijvende beklemmende druk en onzekerheid.
Het boek zit ingenieus in elkaar en het onderlinge verband tussen de afzonderlijke delen I, II en III maakt een wenteling in het hoofd actueel; hoe dit nu weer te plaatsen en te combineren in het grote geheel?
' Het drong tot me door dat er allerlei zaken waren die ik niet kon zien. Misschien ook niet wilde zien....'
In dit stuk tekst doe je veel uitspraken die al dan niet onderbouwd zijn. Je enthousiasme spat van het scherm af, maar we krijgen geen helder inzicht in hoe jij het boek hebt ervaren. Je geeft het vijf sterren, dus veel kritiek op het boek zal je niet hebben, maar we willen wel graag weten waarom je het boek vijf sterren geeft. Het moeilijke van een thriller recenseren is dat je niet te veel weg kunt geven van de plot. Je vertelt bijvoorbeeld heel duidelijk dat er een dubbele plottwist in het boek zit, maar daar kun je niet veel over zeggen, anders is de spanning eraf. Wel geef je aan dat het een effect op je heeft gehad. Waarschijnlijk kun je daar nog wat verder de diepte in gaan. Was het een positief effect? Zag je de plottwisten aankomen of was je juist verrast door een dubbele plottwist? Er is dus nog genoeg om verder uit te werken. Hetzelfde geldt voor de zinnen die daarop volgen. Ga bij elke stelling die je maakt even bij jezelf na waarom je dat vindt en probeer dat onder woorden te brengen.
In het een-na-laatste stukje zien we weer iets over delen I, II en III terugkomen. Je gaat hier eigenlijk in op de structuur van het boek. Om van je recensie geen rommeltje te maken, zou dit stukje beter naar boven kunnen worden verplaatst, zodat alles over structuur in één alinea staat. Dat is wel zo overzichtelijk voor de lezer. Dat is niet te zeggen dat je in geen enkele andere alinea meer over structuur mag beginnen, maar schenk wel altijd even aandacht aan een logische opbouw van je recensie.
Jo Nesbo begeeft zich op een nieuw pad in een voor hem nieuw genre, en dat gaat hem steeds beter af, uitstekend zelfs! Het boek kan wedijveren met al gearriveerde auteurs uit dit genre en draagt alles in zich om een blijver te worden. Hulde voor het niveau, de schrijfstijl en de compleet complexe inhoud van dit boek !!!
Dank Hebban en Uitgeverij De Bezige Bij voor het beschikbaar stellen van dit boek.
In deze afsluitende alinea komt sterk naar voren dat jij te spreken bent over Het Nachthuis. In de eerste zin zit wel een dingetje om te overpeinzen: je zegt dat Nesbø met zijn nieuwste thriller een nieuw pad inslaat – het horrorgenre – en vervolgens stel je dat hem dat steeds beter afgaat. Dat klinkt alsof het als Het Nachthuis zijn eerste poging is om een nieuw pad in te slaan, maar tegelijkertijd alsof hij al meerdere keren een nieuw pad is ingeslagen en er steeds beter in wordt. Als we teruggaan naar je inleiding, lijk je het laatste te bedoelen: 'opnieuw wijkt hij af van de Harry Hole serie met een stand alone'. Hier laat je het woord 'opnieuw' vallen, wat eigenlijk best een cruciaal woord is! Let op je woordgebruik en consistentie. Voor een lezer die van Het Nachthuis heeft genoten, is het waarschijnlijk fijn als je een andere titel vermeldt waarin Nesbø afwijkt van de 'Harry Hole'-reeks.
Je weet met je recensie veel belangrijke vlakken te raken door te vertellen over onder andere de schrijfstijl, horrorelementen en spanning. Wel behandel je sommige onderwerpen in één of enkele zinnen. Dat is zonde, want er had absoluut meer uitgediept kunnen worden. Daarnaast struikel je een beetje over de structuur van je eigen recensie. Je bent zo enthousiast dat je soms niet weet waar je moet beginnen. Door sommige zinnen te herschikken en wat te schuiven, zul je al een flink eind komen met een logische opbouw. Met deze recensie ben je goed op weg; met wat schuiven, onderbouwen en herformuleren komt er vast en zeker een heel goede recensie uit.
Lees meer
- De Hebban Crew redigeert jouw recensie #1: 'Het zal in het begin even moeilijk zijn om overal bij stil te staan en je af te vragen "maar waaróm vind ik dit?"'
- De Hebban Crew redigeert jouw recensie #2: 'Het mist uitwerking en onderbouwing. En, niet geheel onbelangrijk, het mist jouw leeservaring.'
- De Hebban Crew redigeert jouw recensie #3: 'Citeer alleen uit het boek als het citaat in dienst staat van je recensie.'
- De Hebban Crew redigeert jouw recensie #4: 'Het lijkt wel alsof je weer helemaal je leeservaring ingezogen bent en vergeet om ons te vertellen hoe je daar bent gekomen.'
Geef jezelf op!
Denk jij nog niet de recensie te kunnen plaatsen die je een boekenbon oplevert, maar wil je graag beter worden in het recenseren van boeken en een keer feedback ontvangen op je recensies? Meld dan een recente recensie van jezelf aan. We kiezen elke week twee recensies uit om in een redactioneel artikel uitgebreid te redigeren. Je krijgt dus publiekelijk feedback, maar wel op een vriendelijke manier en met opbouwende kritiek, geen afbrekende.
