Recensieweken | Groeien als lezer door recenseren

Ik heb meer respect voor auteurs gekregen. Ik weet het eerste boek nog dat ik recenseerde. Dit vond ik zó slecht dat ik het genadeloos neergesabeld heb. Achteraf de meest waardeloze prestatie en dat zou ik nooit meer zo doen. Er is altijd iets goeds in een boek te vinden en dat kun je noemen. Het blijft tenslotte het kindje van iemand, dus je moet altijd respectvol blijven.

Waar ik ook aan heb moeten wennen is dat een recensie echt jóuw mening is. En jouw leeservaring kan en mag substantieel anders zijn dan die van alle andere lezers, zo lang je het maar kunt onderbouwen

BARBARA, recensent thrillers sinds 2021, recenseert nu Vriespunt van Arne Dahl.

Door het recenseren lees ik boeken aandachtiger. Ik moet er immers een mening over vormen. Daarnaast probeer ik boeken te recenseren die in elkaars verlengde liggen. Daardoor krijg ik steeds meer vergelijkingsmateriaal en dat zorgt er weer voor dat ik nog beter een mening kan formuleren. Niet alleen over het boek en de schrijfstijl, ook over het onderwerp zelf. Door het recenseren wordt mijn kennis over die onderwerpen dus steeds groter en ook nog eens breder belicht door de verschillende invalshoeken van schrijvers.

LISETTE, recensent non-fictie sinds 2021, recenseert nu Dochters van de tijd van Armando Lucas Gorrea.

Door het recenseren leer je de redenen aan te wijzen waarom je een boek goed of slecht vond. Dat helpt je vervolgens bij het kiezen van nieuwe boeken om te lezen. Zelf heb ik bijvoorbeeld grote moeite met plotwendingen die voortkomen uit dom gedrag door de hoofdpersoon. Door dat te benoemen kan ik nu boeken waar dat volgens andere recensenten in voorkomt uit de weg gaan. Maar andersom kan natuurlijk ook. Zo kwam ik er als recensent achter dat ik veel bevattelijker ben voor geslaagde metaforen dan ik voor die tijd altijd gedacht had.

ANNE-CLAIRE, recensent thrillers en sciencefiction sinds 2015, recenseert nu Alles op alles van Paul Cleave.

Dat ik niet meer alles voor zoete koek slik. Een verhaal moet kloppen en realistisch zijn. Ik ben kritischer geworden op alle facetten van een boek. Het heeft als consequentie dat ik niet alle boeken meer leuk vind en meer uitdaging zoek in de verhalen. Ik heb ook beter leren schrijven. Voor een recensie schrijf ik bewuster en denk meer na bij wat ik schrijf.

MARIEKE S., recensent feelgood sinds 2018, recenseert nu Het huis met geheimen van Lucy Diamond.

Door het recenseren heb ik nog meer respect gekregen voor auteurs. Het is één ding om een goed verhaal te bedenken, maar om diepgang aan de personages te geven, alles geloofwaardig uit te werken, een spanningsboog te creëren ... dat vergt veel vakmanschap. Door reacties die ik krijg op recensies, en door zelf te reageren op recensies van anderen heb ik veel meer dan vroeger het idee dat lezen helemaal geen individuele activiteit is. Door na te denken en te praten (al schrijvend) over boeken, groeide een grote verbondenheid met andere lezers van Hebban, dat is misschien wel het allerleukste dat ik heb ontdekt door recensies voor Hebban te schrijven.

SIGRIED, recensent literatuur sinds 2016, recenseert nu De troostbibliotheek van Sara Nisha Adams.

Ik ben veel 'breder' gaan lezen. Ik las vroeger voornamelijk (literaire) thrillers en door mijn studie veel Russische literatuur. Maar door het recenseren waag ik me nu zo ongeveer overal op het literaire spectrum. Ik ga nu zelfs naar fantasyfestivals.

EVELIEN, recensent literatuur sinds 2019, recenseert nu In de schaduw van de eik van Stefan Popa.

Ik lees nu iets trager en noteer vaker informatie. Ik vind het ook leuk om extra info over de auteur op te zoeken. Daardoor besefte ik ook dat ik misschien wel af en toe iets las buiten mijn comfortzone of uit een totaal andere cultuur, maar minder vaak dan ik dacht. Het is leuk om daar nu bewuster mee om te gaan en bijvoorbeeld meer literatuur te lezen van zwarte auteurs.

SOFIE, recensent literatuur 2022, recenseert nu De meester van Warschau van Mario Escobar.

Het geven van een mening lijkt misschien niet eens zo moeilijk. Je vormt namelijk de hele dag een mening ergens over, maar het goed onderbouwen van een mening is minder makkelijk dan je denkt.

CHRISTA, recensent literatuur sinds 2021, recenseert nu Het mysterie van Mrs. Indonesia van Yb Mangunwijaya.

Dat het écht geen kwaad kan om eens over het muurtje te kijken. Als recensent krijg je natuurlijk je boeken toegestuurd, waardoor er financieel geen consequenties zijn als je een miskoop doet, maar af en toe eens een boek kiezen dat je in de winkel áltijd straal zou negeren heeft mij al enkele aangename verrassingen opgeleverd.

KRISTOF, recensent non-fictie sinds 2019, recenseert nu Europa van Timothy Garton Ash.

Mijn lezersrecensies waren vaak veel te lang. Ik heb geleerd om me te houden aan een maximum van 650 woorden. In het begin was dit frustrerend, omdat er onderdelen moeten sneuvelen. Maar ik heb gemerkt dat mijn recensies beter en vooral leesbaarder worden door erin te schrappen.

Soms is het voor een recensie nodig om een boek (gedeeltelijk) te herlezen en daarbij heb ik gemerkt dat de beste boeken bij een tweede lezing nog beter worden, de diepere lagen komen sterker naar de oppervlakte. Een tip! Lees na afloop van een literaire roman het eerste hoofdstuk opnieuw en je merkt dat daar vaak alles al in vervat zit!

KARLA, recensent literatuur sinds 2019, recenseert nu De bruiloft van Dorothy West.

Voorheen zoefde ik het liefst door een boek heen. Ik vond het heerlijk om er volledig in te verdwijnen. Als dat was gelukt, bestempelde ik het boek als 'mooi', 'geslaagd', 'een aanrader'. Maar door alerter te lezen ging het me ook opvallen hoe het kwam dat boeken mooi waren. Dat er prachtige metaforen waren opgenomen, poëtische zinnen of beschrijvingen van situaties en omgeving. Er zit echt een bult werk in het schrijven van een boek, een auteur doet niet zomaar wat, en dat vind ik mooi om te kunnen herkennen.

SANNE, recensent feelgood sinds 2017, recenseert nu In haar schoenen van Jojo Moyes.

Ik kan de sterke en zwakke punten van een boek makkelijker benoemen. Een goede of minder goede beoordeling hangt niet langer af van het 'gevoel' dat blijft hangen na het lezen; ik heb nu objectieve criteria in mijn hoofd waaraan ik een boek kan aftoetsen.

GREET, recensent thrillers sinds 2018, recenseert nu Alter Ego van Esther Verhoef.

Toen ik begon met recenseren, wist ik niet dat ik onbewust al heel veel uit een boek haalde. Thematiek en symboliek bijvoorbeeld. Na het lezen van een boek kan ik dit gelijk terughalen en er iets over schrijven. Door te recenseren ben ik me hier bewust van geworden. Dit geeft me de rust dat ik altijd wel iets kan vertellen over een boek.

ASTRID, recensent literatuur sinds 2021, recenseert nu Tanners erf van Lukas Maisel.

Ik heb veel geleerd, met name door de feedback. Het belangrijkste is toch wel om los te laten wat andere lezers al over een boek gezegd hebben, en dus achter mijn eigen beoordeling en waardering te staan. Eigenlijk dus dat mijn mening evenveel (of even weinig) waarde heeft als die van een andere lezer.

Als lezer heeft het me opgeleverd dat ik veel vaker een literaire roman oppak. Het recenseren heeft me daarin meer vertrouwen gegeven. Daardoor sluit ik me nu ook met enige regelmaat bij een leesclub in dit genre aan.

GEA K., recensent thrillers sinds 2021, recenseert nu De zaak Templeton van Javier Castillo.

Onder andere het voorkomen van veel terugkerende woorden/woordjes. Het bleek dat ik nogal eens het woordje 'ook' in recensies gebruikte. Dat is onnodig en er zijn goede alternatieven voor. Daar let ik wel op tijdens het schrijven van recensies. (Overigens niet alleen bij dit woordje, maar ook bij veel voorkomende andere woorden.)

KEES, recensent thrillers sinds 2015, recenseert nu Een oogje dicht van Jeffery Archer.