Recensieweken | Laat je recensie redigeren door de Hebban Crew #3
Sfeervol
Door Sanne
“Picknick bij maanlicht” is een Engelse klassieker van Margaret Kennedy (1896-1967), dat in 1950 voor het eerst in het Engels verscheen onder de naam “The feast”.
De dubbele aanhalingstekens om een boektitel heen veroorzaken wat drukte in je zinnen. Aangezien je ook dubbele aanhalingstekens voor je citaten gebruikt, zou je hier beter kunnen kiezen voor enkele aanhalingstekens. Dat toont onderscheid met je citaten en is rustiger voor het oog. Het is 'die klassieker', dus de 'dat' in je zin is niet correct. Het is een veelvoorkomende fout, die makkelijk op te lossen is door even hardop het woord waarnaar je verwijst op te zeggen met de bijpassende die of dat. Er zit een beetje afstand tussen het woord waarnaar je verwijst en het verwijswoord en dat levert de ruimte om deze fout te maken. Engelse boektitels worden wereldwijd met hoofdletters geschreven, dus het is The Feast.
Dit is je introducerende zin en daar mag best wat meer kleur aan. We weten bijvoorbeeld nu dat het om een Engelse klassieker gaat, maar wie is die Margaret Kennedy eigenlijk? Je kunt bijvoorbeeld zeggen: '[...] is een roman van de Engelse (toneel)schrijfster Margaret Kennedy.' Dan weten we al wat meer. We kennen alleen dit boek in vertaling, maar ze schreef tientallen romans en toneelstukken gedurende haar decennia durende carrière. Dat schept al een heel ander beeld, waardoor de lezer van je recensie met een heel ander idee verder leest.
Bij een thriller is spanning belangrijk om te noemen (zie de eerste uitgelichte recensie) en bij een historische roman de setting (zie de tweede). Bij een klassieker uit 1950 die nu pas in Nederlandse vertaling verschijnt, is dat een heel opvallend element. Waarom zou dit boek nu vertaald zijn, denk je? En waarom nu net deze roman uit haar enorme oeuvre?
“Picknick bij maanlicht” begint met een proloog waarin dominee Bott zijn vriend en tevens dominee, Gerold Seddon, te logeren heeft voor een korte vakantie. De twee mannen schaken graag samen, maar dominee Bott heeft daar nu geen tijd voor omdat hij een begrafenispreek moet schrijven. Vanaf deze proloog is voor de lezer duidelijk dat een klif is neergestort op een hotel en iedereen die tijdens het instorten in het hotel aanwezig was, is overleden. Maar wie was binnen? En wie heeft het wel overleefd?
“Geduld geeft het ultieme doel nooit op omdat het een zware weg is. Er kan geen geduld zijn zonder een doel.”(citaat)
Is alles wat je noemt aan deze proloog relevant? Het schaken, het logeren, de korte vakantie? Of heeft de proloog als functie om de lezer de setting in te trekken en zijn al die details eigenlijk niet zo belangrijk voor het verhaal zelf? Dat is wat jij ook zou willen doen in je recensie, want je verhaalbeschrijving landt beter als de lezers van je recensie weten in welk jaartal het speelt en in welke locatie (die je in jouw recensie pas later noemt) en ze niet afleidt met details. Zijn deze personages belangrijk in het verhaal, want het zijn de enige twee die je bij naam noemt in je recensie. Probeer te doorzien wat de functie is van zo'n proloog, noem dat en trek jezelf uit dat drijfzand van details.
Je hebt onder deze alinea een citaat opgenomen, maar het is onduidelijk waarom. Een citaat opnemen in je recensie kan heel relevant zijn, maar vooral als het aansluit op je mening. Zeg jij bijvoorbeeld dat de auteur met zo veel humor schrijft, dan citeer je een voorbeeld van die grappige schrijfstijl. Is de auteur erg filosofisch en misschien wel soms té, dan bied je je lezer een zinnetje dat dat onderstreept. Vind jij dat de auteur een prachtige schrijfstijl heeft en zulke mooie zinnen maakt, dan kies je daar een voorbeeld voor. Citeer dus niet in het wilde weg een kek zinnetje, maar citeer gericht en laat het aansluiten op de inhoud van je recensie.
Na deze proloog begint het verhaal dat precies een week beslaat en voorafgaat aan de week voor de ramp. Het verhaal begint op zaterdag 16 augustus 1947 en telt af tot vrijdag 22 augustus 1947.
Op zaterdag worden de personages aan de lezer voorgesteld door middel van brieven, dagboekaantekeningen of beschrijvingen van wat ze meemaken. Het voorstellen van deze kleurrijke personages gebeurt in een hoog tempo, maar al snel leert de lezer ze beter kennen en raak je aan enkelen zelfs een beetje gehecht. Je hoort over hun persoonlijke geschiedenis, hun dromen en hun soms eigenzinnige karakters. Margaret Kennedy beschrijft hun gedrag zonder er een stempel op te drukken, het is aan de lezer zelf om conclusies te trekken.
In welk jaartal het speelt is zeker relevant, maar dat is iets dat je beter eerder kunt noemen. De exacte data zijn hier niet zo boeiend, want je hebt al gezegd dat het verhaal een week beslaat. En wel een week voorafgaand aan de ramp. Dit is een driedubbele herhaling in feite.
Welke conclusies zou de lezer kunnen trekken? Zitten er verdachte personages tussen? Zit hier een spanningselement in? Dat komt niet helemaal uit de verf in deze alinea.
De locatie waar het verhaal zich afspeelt is idyllisch en betreft een voormalig woonhuis aan de noordkust van Cornwall dat is omgebouwd tot sober hotel.
“Ik ben niet bang om te dromen. Ik ben bang om te ontwaken...”(citaat)
Yes, daar is de locatie! Die mag vóór je verhaalomschrijving. Denk aan een verhalenverteller die voor een haardvuur zit en een verhaal begint te vertellen aan zijn toehoorders. 'Het was een regenachtige dag in 1947, aan de rotsachtige kust van Cornwall.' En hop, je lezer weet meteen waar het verhaal zich afspeelt en kan de rest op de juiste manier inkleuren. Vooral voor beelddenkers is het cruciaal om dat plaatje goed in het hoofd te hebben, anders moet je later alles weer verhuizen naar een andere setting in je hoofd.
Maragret Kennedy is erin geslaagd om met “Picknick bij maanlicht” een sfeervol verhaal te schrijven dat ik met moeite kon wegleggen. Ik heb genoten van dit verhaal en zal hier nog vaak aan terugdenken.
Wat fijn dat Margaret Kennedy nu dankzij deze vertaling van Inge Kok ook in het Nederlands gelezen kan worden en op die manier meer bekendheid hier zal krijgen. Ik hoop dat in de nabije toekomst nog meer werk van haar vertaald zal worden want ik zou graag meer van haar lezen.
Dikke vier sterren.
De auteursnaam is hier verkeerd gespeld. Een checkje op namen en titels is altijd heel goed om te doen. Je noemt de vertaler, heel fijn! Hoeveel sterren je geeft, hoef je niet te herhalen in je recensie, want die staan er naast te prijken.
Deze laatste alinea is je concluderende alinea, maar in feite heb je in je recensie niet zo veel verteld over je leeservaring. Het enige dat we weten van jouw leeservaring voor deze conclusie is dat je wel gehecht bent geraakt aan enkele personages. Het welbekende 'vertel niet alleen wát je vindt, maar ook waarom' is hier relevant. We lezen hier dat je het verhaal met moeite kon wegleggen (dat is overigens een leescliché die de Hebban-recensenten niet mogen gebruiken), dat je genoten hebt van het verhaal en er nog vaak aan zult terugdenken, maar we weten niet waarom. Was het verhaal heel goed geschreven, spannend, meeslepend, was het avontuur boeiend, moest je lachen, puzzelen, huilen? Werd je op het verkeerde been gezet, zaten er verrassende plotwendingen in? Is het een literaire roman, een spannende roman, een knusse roman, een cosy crime-achtig verhaal? Je hoeft natuurlijk niet álles over een boek te vertellen, maar kies twee à drie elementen die jou echt opvielen en licht die uit. Bouw daar je mening omheen.
Extra leuk is een stukje achtergrond opsnorren over het boek dat je leest of las en waarover je een recensie schrijft, want wist je dat de zeven overledenen gebaseerd zijn op de zeven hoofdzonden? Als je dit nu pas achteraf leest, heb je dan een ontzettend 'aha-erlebnis' of krijg je de neiging het boek opnieuw te lezen?
De Hebban Crew
Ook geredigeerd worden?
Denk jij nog niet de recensie te kunnen plaatsen die je een boekenbon oplevert, maar wil je wel graag beter worden in het recenseren van boeken en eens feedback ontvangen op je recensies? Meld dan een recente recensie van je aan! De recensie moet op Hebban staan (dus geen externe recensies) en minimaal 200 woorden bevatten.
We kiezen elke week een recensie uit om in een redactioneel artikel uitgebreid te redigeren. Je krijgt dus publiekelijk feedback op je recensie, maar wel op een vriendelijke manier en met opbouwende kritiek, geen afbrekende. Wil je meedoen? Plak je recensielink in een reactie onder het startartikel en roep: 'redigeer mij!'. Wie durft?
