Regenboog 100 | Hebban interviewt Nadine Swagerman
Aan de andere kant van geluk
Nadine Swagerman
Isa en Gwen hebben ieder hun eigen reden om hulp te zoeken. Isa rouwt om het verlies van haar broer Felix en bij Gwen thuis is de situatie onhoudbaar geworden door de scheiding van haar ouders. De meiden leren elkaar kennen tijdens groepstherapie en trekken al snel samen op. Ze vinden troost bij elkaar en er ontstaat een bijzondere band, die verdergaat dan vriendschap. Wanneer Gwen een vreselijke ontdekking doet, is het nog maar de vraag of hun relatie dit zal overleven.
Begin dit jaar kwam jouw boek Aan de andere kant van geluk uit. Een boek waarin, naast andere thema's zoals verlies en vriendschap, een queer romance in voorkomt. Waarom was het voor jou belangrijk om dit boek te schrijven?
Ik wilde heel graag een boek schrijven waarin de liefde tussen twee jonge vrouwen een rol speelt, omdat ik weet hoe belangrijk die representatie is. Toen ik zelf begon te twijfelen over mijn seksualiteit was ik heel erg op zoek naar dit soort verhalen. Die waren er nauwelijks of niet. Mede daardoor schrijf ik die verhalen nu zelf. Omdat het belangrijk is en omdat ik wil dat dit soort boeken er zijn voor al die jongeren (en volwassenen natuurlijk) die twijfelen over wie ze zijn of weten dat ze queer zijn.
'Uiteindelijk duurde het twee jaar voordat ik thuis durfde te vertellen dat ik verliefd was geworden op het leukste meisje ooit.'
Kun je iets vertellen over jouw eigen ervaring met queer zijn? De gevoelens en ervaringen die hierbij komen kijken, hebben die veel invloed gehad op jouw werk?
Toen ik een jaar of vijftien was, kwam ik erachter dat ik meisjes ook interessant vond. Dat zorgde voor veel verwarring. Doordat er niemand in mijn omgeving met dezelfde gevoelens leek te worstelen, was het ontdekken van wie ik was en wat ik voelde een eenzaam proces.
Op mijn twintigste werd ik voor het eerst echt verliefd op een vrouw. En waar het aan de ene kant voelde alsof alle puzzelstukjes op hun plek vielen, was het aan de andere kant alsof ik niets meer over mezelf wist. Ik had een beeld in mijn hoofd van wie ik moest zijn, moest worden – een vrouw die met een man zou trouwen en kinderen zou krijgen – en daar voldeed ik niet meer aan. Dat vond ik ontzettend verwarrend.
Uiteindelijk duurde het twee jaar voordat ik thuis durfde te vertellen dat ik verliefd was geworden op het leukste meisje ooit. Niet omdat ik bang was dat mijn ouders het niet zouden accepteren, maar vooral omdat ik daar zelf nog mee bezig was.
Natuurlijk hebben mijn ervaringen als queer vrouw ook invloed op mijn werk. Zo bevatten al mijn boeken queer personages. In Aan de andere kant van geluk schrijf ik ook echt over de liefde tussen twee meisjes. In dit verhaal heb ik een aantal persoonlijke dingen verwerkt. Voor een van de hoofdpersonages geldt dat ze voor het eerst verliefd op een meisje wordt. Hoe zij daarmee omgaat, is hoe ik dat eigenlijk had willen doen.
In mijn nieuwe novelle Wat we niet zeggen, die in september verschijnt, schrijf ik voor het eerst over de liefde tussen twee jongens.
Er verschijnen in het literaire landschap steeds meer Young Adult-titels met LHBTIQ+-thema's. Waarom denk jij dat dit zo is?
Ik denk dat dat komt omdat steeds meer schrijvers en uitgevers de noodzaak van dit soort boeken zien. En dat is een ontwikkeling die ik alleen maar kan toejuichen. Hoe meer boeken met queer representatie, hoe beter. Nog leuker vind ik het als die boeken ook geschreven zijn door queer auteurs.
'Ik hoop vooral dat het boek herkenning kan bieden. Niet alleen voor queer lezers, maar ook voor lezers die niet queer zijn.'
Zijn er boeken geweest die jou, toen je zelf jonger was, hebben geholpen bij het begrijpen van je eigen identiteit en uiteindelijk zelfacceptatie?
Nee, eigenlijk niet. Boeken over vrouwenliefde waren toen nauwelijks te vinden, laat staan boeken over de liefde tussen jonge vrouwen. Dat vond ik jammer, want ik las graag en was wel echt op zoek naar die herkenning. Uiteindelijk vond ik die in de tv-serie The L Word. Daar zag ik vrouwen zoals ik en dat was ontzettend fijn.
Ten slotte, wat hoop je dat jouw boek Aan de andere kant van geluk kan betekenen voor de lezers, of ze wel nou wel of niet zelf queer zijn?
Ik hoop vooral dat het boek herkenning kan bieden. Niet alleen voor queer lezers, maar ook voor lezers die niet queer zijn. Aan de andere kant van geluk gaat namelijk niet alleen over liefde, maar ook over rouw, angst en verslaving. En als ik iets belangrijk vind, dan is het schrijven over mentale gezondheid. Over de strijd die we soms leveren en de eenzaamheid die we voelen. Want al voelt het soms alsof je op dat soort momenten alleen bent, dat ben je niet. Er zijn mensen die hetzelfde doormaken, die je begrijpen en die je kunnen helpen. En om die hulp durven vragen is zo ontzettend belangrijk.
Ik hoop dat het verhaal van Isa en Gwen mensen raakt. En als er maar één iemand is die zich tijdens het lezen gezien voelt, op wat voor manier dan ook, dan heb ik mijn doel bereikt.
Meer Hebban interviews
- Silje Ulstein: 'Het idee dat een mens een kitten aan een slang zou voeren vond ik zo bizar.'
- Niklas Natt och Dag: 'We zijn honderden jaren verder en eigenlijk is de mensheid geen haar beter geworden.'
- Eveline Aendekerk: 'Iedere Nederlander een boek per maand.'
Win een regenboogboekenpakket
Heb jij gestemd op één of meerdere van jouw favoriete queerboeken? Dan maak je gedurende de hele stemperiode kans op een regenboogboekenpakket! Vul na het stemmen het winactieformulier in via onderstaande knop. Om te stemmen heb je geen Hebban-account nodig, om mee te doen aan de winactie wél. Maak er hier eentje aan.
