Gastcolumn: Een personage om van te houden
Als negentienjarige schreef ik een zomervakantie lang elke dag een verhaal. Om mezelf te oefenen als schrijver. Op de oude computer boven op de zolder van mijn ouderlijk huis. Een computer die na een half uur te warm werd, en dan moest ik hem een paar minuten op standby zetten. De zolder warmde net als de computer snel op, dus de meeste van die zomer-verhalen zijn aan het einde afgeraffeld, omdat ik een duik wilde nemen in ons piepkleine zwembad in de tuin. Een aantal van de verhalen die ik toen schreef, verscheen in de maanden daarna in literaire tijdschriften als De Brakke Hond en Deus ex Machina. Het verhaal De machtige dagen van Jerzy Narovski werd gepubliceerd in het blad Lava. Die Jerzy Narovski uit de titel is een grote, kale ex-militair. Hij verkondigt dagenlang tegen buurtgenoten dat ze woensdagmiddag om drie uur naar de lucht moeten kijken. Bij de mensen die hij niet te spreken krijgt, stopt hij briefjes in de bus met daarop:
Kijk woensdagmiddag om drie uur naar de lucht
Die betreffende middag is de straat gevuld met nieuwsgierige mensen, die inderdaad naar de lucht kijken, in de hoop iets nieuws en spannends te gaan beleven, iets waar mensen altijd op hopen.
De Jerzy Narovski uit dat vijftien jaar oude verhaal, is een belangrijke personage in mijn nieuwe roman De wafelfabriek. Al heet hij daar Arka Narovski. Mijn nieuwe roman opent met de scene dat Arka Narovski de dames van de wafelfabriek naar de lucht laat kijken. Inmiddels stromen de eerste lezersreacties binnen, ook hier op de site. Lezers vragen zich af wie hij is, wat zijn bedoeling is met de vrouwen van de wafelfabriek. Hoe moet Arka Narovski’s zucht naar macht worden geïnterpreteerd? Met mijn uitgever Robbert Ammerlaan en met mijn redactrice spreek ik de laatste maanden veel over mijn Arka. Wat bezielt hem? Waar staat hij voor? Arka Narovski, vijftien jaar geleden op een te warme zolder ontsproten aan mijn fantasie, lééft voor de mensen.
En toch is hij niet de hoofdpersoon in mijn nieuwe roman. Dat zijn Julia, Mathilda, Sjaan, Geertje en dikke Gerda. Wannes, Patrick, Andy en Rico. De groep medewerksters van de wafelfabriek en hun mannen en kinderen. Over hen gaat mijn roman. Over de dynamiek van de groep. Hun zucht naar een fraaier leven, terwijl hun eigen leven zo slecht helemaal niet is. Maar dat vergeten ze, zoals wij als mensen vaak vergeten hoe goed ons leven eigenlijk is. Ze kijken naar de indrukwekkende ex-militair die voor hun staat, naar Arka Narovski met zijn mooie praatjes, en ze vergeten even alles en zijn bereid hem te volgen.
Maakt deze column je nieuwsgierig naar Arka Narovski? Lees een voorproefje uit De wafelfabriek.
