Interview /
Ruby Wax: ‘Mindfulness is gym voor je geest'
Pagina 2 van 2
Maar wat nou als je een fulltime baan hebt, kinderen hebt die na schooltijd op verschillende sportclubjes zitten, je je sociale leven op peil moet houden, boodschappen moet doen, moet koken… je snapt wat ik bedoel?
‘De mindfulnessoefeningen zijn kleine oefeningen die je op ieder moment van de dag kunt doen, want iedereen heeft altijd wel een paar minuten de tijd. Als je op de tram wacht, bijvoorbeeld, Of als je op de fiets zit… nee, toch maar niet de fiets. Dat is niet zo’n goed voorbeeld. Als je bijvoorbeeld ergens op wacht, zoals op dit interview. Dan kun je jezelf trainen. Maar het is wel iets dat je zelf moet doen. Kom van je reet af en doe het gewoon. Pers het in je dagelijkse leven.’
Hoe?
‘Je moet een bepaalde manier van denken gaan ontwikkelen. Focus je bijvoorbeeld eens op een bepaalde geur of sensatie als je aan het eten bent, als je aan het joggen bent, als je een drankje drinkt. Ga bijvoorbeeld op een stoel zitten en concentreer je op je voeten zonder daarbij aan iets anders te denken. Je merkt meteen dat je gedachten overal naartoe fladderen. Maar dat geeft niets. Mindfulness heeft niets te maken met iets goed of niet goed doen. Zodra je merkt dat je je niet meer op je voeten concentreert, haal je je gedachten terug naar je voeten en ga je daar verder. Op een gegeven moment merk je dat je hartslag zakt en je stress vermindert. En dat is nodig. Ik heb ergens gelezen dat in 2020 stress doodsoorzaak nummer 1 zal zijn. Vroeger concurreerde je je met klasgenoten. Tegenwoordig concurreer je met iemand die in China woont. Dat geeft heel veel stress.’
Ruby Wax loopt weer terug naar de stoel tegenover me en gaat rustig zitten.
Mensen zijn eigenlijk best destructief als je erover nadenkt.
‘Je moet je realiseren dat je gedachten een gesloten cirkel zijn, zoals een langspeelplaat die speelt en speelt en blijft spelen. Als je jezelf telkens zegt dat je iets niet kan, dan kan je het niet, omdat je er zelf in gelooft dat je het niet kan. Maar misschien is die gedachte helemaal niet waar, maar geloof je het alleen maar. Je kunt beter tegen jezelf zeggen dat je het kan, dan dat je gelooft dat je kan of niet kan.’
Je merkt tijdens het lezen van Frazzled dat je veel lol hebt gehad bij het schrijven.
‘Dat is goed om te horen, want ik moet mijn boeken grappig maken. Ik kan niet op een andere manier schrijven. Grappig zijn en humor heb ik in alle cellen van mijn lichaam. Toen ik zestien was heb ik geleerd hoe ik grappig kon zijn. Dat maak je namelijk erg populair. Maar misschien was het ook om te compenseren dat ik niet de knapste van de school was. Ik heb het boek ook wel expres met humor geschreven. Als je namelijk iets aan iemand vertelt waarbij hij moet lachen, dan blijft die informatie beter hangen dan wanneer je iets vertelt wat heel erg saai is.’
Je schrijft in je boek dat vijfhonderd jaar geleden niemand dood ging aan de stress, omdat we dat concept zelf hebben uitgevonden. We laten ons er zelfs door beheersen. Had je dan niet beter een boek kunnen schrijven over het voorkomen van die stress?
‘Ja, dat is de miljoen-dollar-vraag. Maar stress hoort bij ons leven. Er zijn tegenwoordig wel een aantal scholen waar kinderen al leren hoe met mindfulness om te gaan.’
Is er hoop voor de mensheid?
‘Ik heb geen idee, zeg jij het maar. In feite zijn we nog altijd holbewoners met hersenen uit het stenen tijdperk. Toen jaagden we, plantten we ons voort en leefden we in stamverbanden met onze familieleden. Tegenwoordig leven we in een complexere wereld, waarin onze hersenen zich maar moeilijk aan al die overstimulatie kunnen aanpassen. Maar die overstimulatie gaat nooit meer weg. We moeten ermee leren omgaan. En dat kan met mindfulness, door die 'spier' in onze hersenen te oefenen en die langspeelplaat te doorbreken.’
De drie kwartier zijn alweer voorbij. Voorbijgevlogen. En weet je? Het is goed! Ik ga mezelf niet straffen omdat ik die vierhondernegentigduizend vragen niet heb gesteld. Geheel mindful stap ik op mijn fiets en eenmaal thuis roer ik mijn versgezette koffie, ruik eraan en proef.
