Sally Green: tranen van geluk

Het tweede boek in de Half Life-trilogie is net in Nederland verschenen. Ik kan me amper voorstellen hoe je leven veranderd is na het enorme, wereldwijde succes van Half Zwart, het eerste boek en je debuut. Kun je ons vertellen hoe je al die gekte hebt ervaren?

Sally: 'Het is geweldig geweest! Ik hou van schrijven en nu word ik betaald om te schrijven. En ik wen nu aan de publieke kant van het schrijven – spreken op literaire evenementen bijvoorbeeld – en er zijn nu ook zeer gepassioneerde Half Zwart-fans en het is fantastisch om die te ontmoeten.'

Maakte het succes van het eerste boek het moeilijker of makkelijker om het volgende boek te schrijven?

Sally: 'Het succes van het eerste boek spoorde me in eerste instantie aan en gaf me zelfvertrouwen, alhoewel ik zelf al gemotiveerd was om een nog beter boek te schrijven. Maar ik vond het wel een moeilijk boek om te schrijven vanwege de lastige eigenschappen van een tweede boek in een trilogie. De schrijver moet de lezer herinneren aan de gebeurtenissen in het eerste boek en het plot verder opzetten voor het derde boek en ook nog een verhaallijn voor dit boek zelf ontwikkelen die voldoende interessant is.'

Waarom heb je deze leeftijdsgroep gekozen om voor te schrijven? Of koos het verhaal zelf deze toon en vorm?

Sally: 'Ik heb er niet echt over nagedacht. Ik heb Half Zwart geschreven omdat dat het verhaal was dat ik wilde schrijven. Ik had geen boekcontract en heb nooit gedacht dat ik er een zou krijgen, dus ik schreef gewoon een verhaal over een tienerheks en schreef het beste verhaal dat ik kon schrijven. Maar los daarvan denk ik wel dat mijn schrijfstijl zich goed leent voor de young adult-doelgroep en ik vind het leuk om in dit genre te schrijven.'

Volgend jaar zal het derde boek in de trilogie verschijnen. En er zijn ook nog de korte verhalen Half Lies en Half Truths (niet vertaald, red.). Ben je daarna klaar met deze wereld? Is zoiets op een gegeven moment uitgeput en klaar of creëren de verhalen zelf en de reacties van de lezers de energie om nog meer avonturen in de Half Life-wereld te schrijven?

Sally: 'De trilogie eindigt met Half Lost (Engelse editie verschijnt in maart 2016, red.), maar ik heb heel veel ideeën voor verhalen die zich in deze wereld afspelen en ook al heb ik geen directe plannen om ze te schrijven, ik zou het wel erg leuk vinden om weer een keer terug te keren naar deze wereld.'

Nathan (de hoofdpersoon) moet je intussen dierbaar zijn geworden. Zitten er elementen van jezelf in hem of in een van de andere personages?

Sally: 'Zoals zoveel auteurs gebruik ik stukjes van mezelf in al mijn personages. Hoewel ik me afvraag of het ook de andere kant op werkt en ik een beetje ben veranderd omdat Nathan nu deel uitmaakt van mij. Ik ben ongelooflijk emotioneel betrokken bij hem, maar ik ben dan ook al jaren vanuit zijn perspectief aan het schrijven en ik breng vele uren per dag met hem door, dus wellicht zou dan geen verrassing moeten zijn.


Hij heeft een zwaar leven en het moet heel moeilijk voor hem zijn om te ontdekken wie hij kan vertrouwen en wie hij beter op afstand kan houden. Heb je je ooit schuldig gevoeld om hem zoveel ellende te laten doorstaan?

Sally: 'Nathan is sterk en ik weet dat hij de meeste dingen zal doorstaan. Ik geloof niet dat ik me ooit schuldig voel als ik mijn personages hun ervaringen laat beleven.'

Zit er een boodschap in de trilogie? Een les, een moraal van het verhaal? De scheiding tussen zwart en wit is zo helder, alhoewel het ook volledig op zijn kop wordt gezet en uiteindelijk alles grijs blijkt.

Sally: 'Ik was absoluut niet van plan om een morele les te preken – daar krijg je nooit een vermakelijk verhaal van. Maar ik denk wel dat mijn gedachten en ideeën die bij Nathans situatie passen of bij de wereld van de Zwarte en Witte Heksen in het verhaal naar boven komen. Wat me zo fascineert is dat over de hele wereld, in de vele landen waar Half Zwart is verschenen, deze onderwerpen zoals discriminatie en vooroordelen hele sterke reacties van lezers oproepen – mensen van over de hele wereld denken en voelen toch hetzelfde.'

Wat was je favoriete reactie van een lezer na de publicatie van Half Wild?

Sally: Er zijn zo veel geweldige reacties en het geeft me een heel goed gevoel om te zien dat lezers emotioneel betrokken raken bij het verhaal en de relaties, specifiek die tussen Nathan en Gabriel. Er bestaat inmiddels al wat fanfictie en prachtige kunst op tumblr: ik vind het geweldig dat fans creatief bezig zijn gegaan met de Half Zwart-personages. Enkele van die uitingen hebben me echt tranen van geluk doen plengen.'

Wat lees je zelf graag?

Sally: 'Ik wilde dat ik de tijd had om meer te lezen en ik probeer een heel scala aan genres en stijlen te lezen. Als iets me niet kan bekoren stop ik met lezen in plaats van dat ik doorploeg. Ik lees wat young adult (ik was weg van Andrew Smiths Winger en Grashopper Jungle). Hemingways korte verhalen zijn favoriet. Om je een voorbeeld te geven, dit zijn de laatste drie boeken die ik las: The Bone Clocks (Tijdmeters, red.) van David Mitchell, Instrumental van James Rhodes (een autobiografie) en Candide van Voltaire (de Engelse vertaling).'

Wat kunnen we in de toekomst verwachten? Nieuwe werelden, nieuwe serie, nieuwe plannen, nieuwe boeken?

Sally: 'Ik ben op dit moment een idee voor een verhaal aan het ontwikkelen dat ik van plan ben te gaan schrijven. Ik kan er nog niet veel over zeggen, behalve dat ik hoop in september te kunnen beginnen met schrijven.'

Kun je iets nieuws vertellen over de verfilming van je boek? Als je zelf de acteur zou kiezen, wie zou je dan voor de rol van Nathan kiezen?

Sally: 'Ik hoop echt dat ik binnenkort wat filmnieuws kan openbaren. Nathan zal gespeeld moeten worden door een jonge acteur. Ik heb heel veel suggesties ontvangen over zijn uiterlijk en mijn huidige favoriet is een jonge Luke Pasqualino (met kort haar, zoals hij in Skins had).'