Scoop! - The movie

Al meerdere keren hoorde ik van lezers dat ze Scoop! zo 'filmisch' geschreven vinden. 'Je ziet alles echt voor je, precies zoals het gebeurd moet zijn, als in een film.'

Het is niet iets wat ik bewust doe. Eigenlijk vind ik het heel logisch: zelf zie ik het ook voor me als een film en die probeer ik zo duidelijk mogelijk over te brengen op de lezer. Dat dat blijkbaar werkt, is geweldig om te merken.

Glamourwereldje

Vaak werden de scènes die zich afspelen op de redactie van een tijdschrift als voorbeeld genoemd. Een aantal lezers vroeg zich zelfs af of ik misschien zelf in zo'n omgeving had gewerkt, omdat ik zo goed wist te beschrijven hoe het er daar aan toe ging. Dat is niet het geval. Alles op die afdeling, het hele glamourwereldje: allemaal dikkeduimwerk. Misschien hielp het dat ik zelf een kantoorbaan heb als secretaresse, en door de jaren heen bij verschillende bedrijven heb gewerkt. Als je een keer googelt hoe een tijdschrift tot stand komt en je weet hoe het op een kantoor is, dan kun je best bedenken hoe het er op zo'n redactie aan toe moet gaan.

Personages

Bij het woord 'filmisch' denk ik ook meteen aan details. Het grappige is dat ik helemaal niet van de gedetailleerde beschrijvingen ben. Wel van de actie en van de leuke personages. En een tikje aburdisme. De kantooroorlog tussen Esmée en Jasmijn was dan ook één van mijn favoriete scènes om te schrijven. Vette actie, twee verschillende personages tegenover elkaar en dat alles in een omgeving van tijdschrift, glamour en BN'ers: ik had nog wel pagina's door kunnen gaan, maar veel scènes hebben het boek uiteindelijk niet gehaald omdat het anders een te groot geheel van het verhaal zou worden.

Comic relief

Twee andere personages in het boek waar ik enorm veel plezier mee heb gehad zijn de volkszangers Jack & Timo. Ik weet niet eens meer precies hoe of wanneer ze ontstonden maar ineens waren ze er alsof ze er altijd al waren. Heerlijk om te schrijven en bovendien multi-inzetbaar. Ik kon ze overal neerzetten, vanalles met ze uithalen en ze waren ideaal om een saaie scène mee op te leuken. In de filmindustrie heet dit een comic relief. Nou, voor mij als schrijver waren ze dat zeker. Ik heb enorm veel lol gehad met het verzinnen van hun idiote songteksten. Eigenlijk had ik ze best wat vaker willen laten terugkeren in het boek, maar je moet ook weten wanneer te stoppen. Enough is enough.

BN'ers

De meeste van de celebrity personages in het verhaal baseerde ik trouwens losjes op bestaande BN'ers, wat het voor mij wat makkelijker maakte om ze te beschrijven en te laten handelen in het verhaal. Zo is daar de realityster Kiona Laseur met haar rappende vriend Jay-Nay. Bij hen had ik een Nederlandse versie van Kim Kardashian en Kanye West in gedachten. Natuurlijk gaf ik er mijn eigen invulling aan en bedacht ik mijn eigen namen voor ze, maar het hielp wel als basis bij het bedenken. Zo is er verder nog Hank, een mediageile homo die alleen maar om zijn eigen grappen lacht (vul zelf maar in) en Sonja, die Sonsiray werd nadat ze een talentenjacht won en kapsones kreeg.

Het lijkt me geweldig als mijn boek ooit écht een film zou worden. En dan het liefst met de acteurs die ik zelf al in mijn hoofd had bij het bedenken van deze personages. Dus als de echte Hank zich even wil melden?

Iris Houx

Lees ook: Drie redenen waarom Scoop! er niet eerder was en bekijk wat de leesclub van Scoop! vindt.