Simone van der Vlugt beantwoordt lezersvragen

Over De lege stad :
De historische roman De lege stad van schrijfster Simone van der Vlugt is een indrukwekkend boek dat zich afspeelt in Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 14 mei 1940 wordt Rotterdam getroffen door het zwaarste bombardement dat Nederland heeft gekend. Voor de pasgetrouwde Katja betekent dit het einde van haar onbezorgde leven. Bijna de helft van haar familie komt om. Samen met haar man neemt ze haar overgebleven broertjes en zusjes in huis. Ze is vastbesloten hen door de oorlog heen te helpen. Maar naarmate het leven grimmiger wordt, wordt dit steeds moeilijker.

Roger Edward vroeg zich af:
Wat heeft je doen besluiten juist deze historische thriller te schrijven; verbondenheid met de hoofdpersoon, de stad Rotterdam, het lot van de Joden of wellicht een combinatie van dit alles?  
"Er zijn zoveel boeken over WO2 geschreven dat ik altijd van plan was nooit aan dat onderwerp te beginnen, tenzij ik iets zou bedenken waar nog niet over geschreven was. Dat werd het bombardement op Rotterdam. Eigenlijk is het vreemd dat er niet meer schrijvers zijn die zich aan dat onderwerp gewaagd hebben. De meeste oorlogsverhalen spelen zich in Amsterdam af, of op het platteland, als het over onderduikers gaat. Ik vond dat het hoog tijd werd om te schrijven over het trauma van Rotterdam."

Alida Klooster:
Over de oorlog van 1940/1945 zijn al veel boeken geschreven. Waarin onderscheidt dit boek over de oorlogstijd zich met andere vergelijkbare boeken over de oorlogstijd in Nederland?  
"Zoals ik bij de vorige vraag al zei, is dat het bombardement op Rotterdam. Maar daarnaast heb ik ook maar weinig gelezen over mensen die in de oorlog niet van plan waren Joden te helpen, uit angst voor hun eigen hachje. Dat Katja het uiteindelijk toch doet, is omdat ze een compromis sluit, waarna ze van het een in het ander belandt en er geen weg meer terug is. Ik heb mezelf dikwijls de vraag gesteld of ik de moed zou hebben mijn leven voor een ander te wagen. Ik zou het niet kunnen zeggen. Dat ligt eraan om wie het gaat, en wat je eigen persoonlijke omstandigheden zijn. Als je kinderen hebt kan ik me voorstellen dat de afweging erg moeilijk is. Dat dilemma heb ik bij Katja neergelegd. Zij moet een heel lastige keus maken."

José Bergh:
Hoe ga je om met de emoties die zo'n indrukwekkend verhaal als de oorlog met zich meebrengt? Zet je even ‘een knop om' tijdens het schrijven/onderzoeken of laat je alles 'over je heen komen’?   
"Voor een boek als De lege stad moet je veel research doen. Van tevoren, maar ook tijdens het schrijven.
’s Morgens schreef ik, ’s middags zat ik met mijn neus in de boeken en ’s nachts droomde ik over de oorlog. Op een gegeven moment nam Katja mijn leven helemaal over. Een zwaar proces, maar wel noodzakelijk als je in de juiste sfeer wilt blijven. Bij veel boeken die ik schrijf kan ik wel even loskomen van het onderwerp, bij De lege stad was dat niet mogelijk. Het heeft me veel tijd gekost om afstand van het boek te nemen toen het eenmaal af was. Ik kon niet zomaar overstappen op een ander verhaal."

Yvette van der Roest:
De lege stad gaat over de gevolgen van de oorlog. Waarschijnlijk niet iets dat jij zelf graag mee had willen maken. Ik heb meer historische boeken van jou gelezen, waarin het vaak niet één en al rozengeur en maneschijn is. In welke tijd had jij wel graag geleefd en waarom, als jij het voor het zeggen had?
"Ik zou helemaal niet in een andere tijd willen leven, ik ben heel tevreden met mijn eigen tijd. Zoals je al zegt beschrijf ik niet de gezelligste periodes. Mensen werden vroeger niet erg oud, kregen last van allerlei kwalen en leden veel pijn. Wel zou ik graag willen tijdreizen. Ik ben ontzettend benieuwd of het beeld dat ik van het verleden heb een beetje klopt."  

Marjan Tijsma:
Van Agatha Christie is bekend dat ze de moorden uit haar verhalen bedacht tijdens het afwassen, omdat ze daar zo'n hekel aan had. Heb jij ook van die soort momenten wanneer je de moorden of plots van je verhalen bedenkt?
"Inspiratie overvalt me op de gekste momenten. Als ik op fiets zit op weg naar de supermarkt, als ik met mijn hond wandel, als ik met vrienden uit eten ben en iemand maakt een bepaalde opmerking. Maar met één idee heb je nog geen boek. Er moeten meer van dat soort momenten volgen, anders sterft het idee een vroege dood. Ik ga er dan wel wat actiever over nadenken. Je moet inspiratie ook een beetje afdwingen. Maar de echt goede invallen komen onverwacht, als ik niet eens met het boek bezig ben."