Sinterklaas voor grote kinderen

Voor kinderen die de waarheid horen over Sinterklaas kan dat een enorme domper zijn. Het (voorlees)boek Sinterklaas voor grote kinderen zorgt ervoor dat de teleurstelling omgezet wordt in opwinding om een nieuwe spannende periode die aanbreekt: ze moeten nu immers zelf een geheim kunnen bewaren. En iets voor je houden wat jouw broertje, zusje of andere kinderen nog niet weten is wel heel stoer!  

Sinterklaas voor grote kinderen is geschreven door Chariva, die naast schrijfster en liefhebber van de rijke fantasie van kinderen ook reclamemaakster, actrice en model is. De illustraties in het boek zijn gemaakt door door Job, Joris & Marieke. Zij werden vorig jaar genomineerd voor een Oscar voor hun korte animatie ‘A short Life’.  

Het originele idee sloeg meteen aan bij de uitgeverij. ‘Bij het openen van het bestand was het meteen duidelijk: dit is uniek, dit moeten we uitgeven! Dit is hét boek waar iedere ouder op zit te wachten,’ zegt uitgever Mariska Budding.  

Herinneringen van Hebban

Het boek kan bovendien zorgen voor een goede herinnering aan een lifechanging moment: je realiseert je als kind dat papa en mama niet altijd de waarheid spreken en dat dingen niet altijd zijn wat ze lijken. Ook op de redacteuren van Hebban maakte de onthulling indruk. Hoewel, voor redacteur Victoria geldt dat niet. Stiekem gelooft zij nog altijd in de Goedheiligman, al ontwikkelde ze wel haar eigen tactiek om het mysterie van de mandarijnen te doorgronden:  

‘Sinterklaas is mijn favoriete feest, altijd al geweest. Sinterklaas wint het ruimschoots van de kerstviering, wint het riant van mijn eigen verjaardag en wint het absoluut van oud en nieuw, Pasen en al die andere feesten, die al dan niet gevierd moeten worden. Misschien dat ik door deze idolatrie geen enkele herinnering heb over de ontmaskering van die verklede, oude man en zijn pieten.

Het enige dat ik me herinner, is dat ik op een bepaalde leeftijd (18?) argwanend naar de fruitschaal keek en ’s avonds de mandarijnen begon te tellen. Zo kon ik met eigen ogen zien of die mandarijn en wortel in mijn schoen ook echt door Sinterklaas was meegenomen. Mijn ouders hadden in die dagen absoluut geen gebrek aan vitamines, kan ik vertellen, want na die telling van mijn kant, was de mandarijn en wortel in de fruitschaal terugleggen een doodlopende weg geworden. Enfin… eigenlijk geloof ik nog altijd in Sinterklaas en zijn pieterbazen. PS. Lieve Sint, ik WhatsApp u binnenkort mijn verlanglijstje, maar de ‘Star Wars Death Star’ van Lego staat bovenaan.’  

Hebbans Jean-Paul dacht altijd dat Sinterklaas gewoon een ontzettend goede planner was, totdat zijn grote broer hem met de neus op de feiten drukte: ‘Eén: paarden zijn ongeschikt om over daken te lopen. Twee: Sinterklaas kan niet op hetzelfde moment in meerdere steden pakjes uitdelen. Kinderlijk eenvoudig te begrijpen. Des te triest dat ik als 8-jarige nog altijd het tegendeel beweerde. In mijn belevingswereld waren paarden tot alles in staat. Je hoefde ze maar een suikerklontje te voeren en ze beschikten over net zoveel krachten als Popeye na het opentrekken van een blik spinazie. Op zijn beurt was Sinterklaas een echte profi. Hij was zo’n goeie planner dat hij met gemak op één middag een bezoek aan alle Nederlandse steden aankon.

Het kwartje viel pas na een woede-uitbarsting van mijn drie jaar oudere broer, die mij onder bedreiging van een Playmobil stormram dwong uit te leggen hoe Sint en paard dit alles precies deden. Heel even stond ik voor Piet Snot. Ik bekeek het puntdak van onze overburen nog eens goed en moest toegeven dat zelfs de meest magische suikerklontjes daar geen paard bovenop kregen. De tv stond intussen aan. Klaasje was al een uurtje in Utrecht. Pardon? Had hij mij niet een halfuur terug in mijn eigen stad Maastricht een schouderklopje gegeven? En had hij mij niet geruststellend ingefluisterd dat ik niet in het grote boek stond? Yeah right! Met grote passen liep ik naar de tv en drukte ik met aanhoudend ‘vuile leugenaar’-gevloek op de uitknop. Achter mij haalde mijn broer opgelucht adem.’  

Hebban-redacteur Debbie is groot liefhebber van Fantasy en Scifi, maar de man met de mijter heeft haar nooit overtuigd: ‘Ik kan me niet herinneren ooit in Sinterklaas te hebben geloofd en eerlijk gezegd kan ik me helemaal niet herinneren dat we ooit een echte Sinterklaas-meneer in huis hebben gehad. Ik weet nog wel dat er ooit een buurman ... sorry, piet, op het raam roffelde met zijn roe en dat ik dat maar belachelijk vond. Lever die juten zak nou maar gewoon af en doe niet zo eng.  

We kregen vaak heel praktische dingen zoals nieuwe handschoenen, sokken en een sjaal. Maar zelfs dat is leuk om uit te pakken, omdat de hele sfeer eromheen zo spannend is. Ik kan me de geur van de juten zak nog heel goed voor de geest halen. En hoe tof het was om twee cadeaufeestjes zo kort op elkaar te hebben, want laten we eerlijk zijn. Welk kind boeit het nou waaróm er cadeautjes uitgedeeld worden. Ik vond het dan ook vreselijk stom toen er bij ons in huis nog een praktische beslissing werd genomen: we gingen alleen nog maar Kerst vieren en niet meer Sinterklaas. Nog maar één pakjesmoment. Heel praktisch, heel degelijk, heel zuinig (met vier schoolgaande/studerende kinderen), maar heel jammer voor dat hebberige kind dat ik dan toch was.’

Hoe zit het met de andere Hebban-redacteuren?
Waren zij na het grote nieuws flabbergasted, verbaasd, teleurgesteld, boos, verontwaardigd, verdrietig, of misschien wel opgelucht? De Hebban-redactie deelt haar herinneringen in een vijftal columns!  


Peter: De grijze zak van Sinterklaas. 'Ik was ervan overtuigd dat mijn ouders het eeuwige leven zouden hebben – van de Sint wist ik het nog zo net niet – dus met Pakjesavond zou het altijd wel goed zitten.'   


Soraya: Wijze woorden van Sinterklaas. 'Met droge ogen kon ik tegen mijn familieleden zeggen dat de zwarte piet die ik over de daken weg zag rennen een groene veer op zijn muts had.'  


Daphne: De mooiste leugen die er is. 'Het gebeurt me niet vaak dat een zevenjarige me van mijn stuk brengt, maar dit was zo’n moment.'


Lindy: Goedgelovig. 'Volgens mijn moeder wilde ik het simpelweg niet weten. Struisvogelpolitiek, de beste tactiek als het om cadeautjes gaat.'  


Natascha: Hoogtepunt van het jaar. 'En dan was eindelijk de grote dag aangebroken. Voor de volwassen was het wat regelwerk. Van tevoren met de buren overleggen wie wanneer bij wie hard op de deur bonst.'         



Kun jij wel wat hulp gebruiken bij het onthullen van Het Grote Geheim? Doe mee aan de winactie en maak kans op Sinterklaas voor grote kinderen.