Stijn Huijts: Book surfing
De verkiezing van het belangrijkste boek van Nederland is in volle gang. Na alle media-aandacht ga ik ervan uit dat heel Nederland zich ondertussen koortsachtig bezighoudt met de vraag welk boek er toch op nummer één moet komen te staan. Een onmogelijke opgave, vind ik zelf. Ik heb talloze mooie boeken gelezen in mijn leven en elke levensfase brengt ook nog eens zijn eigen favorieten met zich mee. Daar komt bij dat ik eigenlijk nooit een voorstander ben geweest van wedstrijden als het over kunst gaat.
Kwaliteit kent vele voortreffelijke en oorspronkelijke uitingsvormen, en in de hoogste regionen van de kunsten kunnen er naar mijn smaak eenvoudigweg geen verliezers zijn. Eerlijk gezegd geloof ik daarom niet dat de verkiezing van het belangrijkste boek van Nederland over de verkiezing van het belangrijkste boek van Nederland gaat. In werkelijkheid gaat het er vooral om dat we met zijn allen weer enthousiast worden over al die mooie boeken die onze cultuur in de loop der eeuwen heeft voortgebracht.
Als ambassadeur van de ‘inspiratie tip-honderd’ heb ik zelf de afgelopen weken weer eens veel tijd doorgebracht in mijn thuis-bibliotheek, en ik moet bekennen dat het werkt: ik ben weer helemaal in de ban geraakt van de vele mooie titels die ik daar aangetroffen heb. Boeken die ik zou willen herlezen; boeken die ik eindelijk eens zou willen lezen; boeken waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze had; boeken die ik meende te bezitten maar die ik tot mijn ontsteltenis niet meer aangetroffen heb in mijn bibliotheek. Als een barbaar à la Alessandro Barrico heb ik zitten surfen langs de boekenplanken, zo nu en dan een boek ter hand genomen, er doorheen gebladerd en hier en daar een passage gelezen.
Als curator van tien procent van de ‘inspiratie tip-honderd’ heb ik me bij al dat gesurf natuurlijk vooral gericht op de categorie kunst en cultuur. Wat me daarbij opviel is dat de wereld van de beeldende kunst veel raakvlakken heeft met die van de literatuur. Zo kent onze cultuurgeschiedenis tal van voorbeelden van kunstenaars die literair talent blijken te hebben, en van schrijvers die zich ook als beeldend kunstenaar manifesteren. Denk daarbij aan dubbeltalenten zoals Karel van Mander, Vincent van Gogh, Louis-Paul Boon, Armando, Pam Emmerik, Hugo Claus, Lucebert, Jean Cocteau, Maria Barnas en vele anderen.
Mijn grootste ontdekking tijdens het surfen betreft het fenomeen van de literatoren die over kunst schrijven. De teksten over (beeldende) kunst van onder anderen Cees Nooteboom, Gerard Reve, K. Schippers, en Joost Zwagerman, behoren tot de mooiste in hun soort, en zijn vaak zo weergaloos en subliem, dat menige museumcurator er een puntje aan kan zuigen. Mijn jaar van het boek kan in ieder geval niet meer stuk, maar ik hoop vooral dat zoveel mogelijk andere enthousiastelingen de gelegenheid zullen aangrijpen om hun favoriete boeken toe te voegen aan de ranglijsten van de Stichting CPNB, niet omdat er zo nodig een winnend boek uit de bus moet komen, maar omdat het belangrijk is om elkaar aan te steken met het leesvirus en samen te vieren dat onze beschaving nog steeds zoveel mooie kunst voortbrengt.
* Een eerdere versie van deze column verscheen in het Dagblad de Limburger/Limburgs Dagblad van 30 april 2016
Stijn Huijts (1959) is directeur van het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Hiervoor was hij directeur van SCHUNCK in Heerlen, en directeur van museum Het Domein in Sittard. Huijts studeerde aan de Kunstacademie in Maastricht en deed daarna Culturele Studies aan de UvA. Hij organiseerde tal van tentoonstellingen op het gebied van internationale hedendaagse kunst.
Stem op jouw belangrijkste boek op: www.belangrijksteboek.nl
