Sunny Singh: 'Vaak duiken personages op in mijn hoofd en vragen ze mij hun verhaal te vertellen'

Gefeliciteerd met het succes van Hotel Arcadia. Hoe voelt het om een Nederlandse vertaling van jouw boek te zien?
"Het is altijd fantastisch om een boek gepubliceerd te zien worden en dat het uiteraard gelezen wordt. Om dan ook vertaald te worden is helemaal geweldig. Ik heb goede banden met Nederland door vrienden en familie die hier wonen, dus voelt de vertaling extra goed." 

Eerder verschenen er enkele korte verhalen en een non-fictie boek uit jouw pen. Wanneer besloot je een roman te gaan schrijven?
"Ik schrijf al behoorlijk lang, maar Hotel Arcadia ontstond in mijn hoofd toen ik mijn scriptie schreef. Ik werd bijna opgeslokt door het schrijven van academische stukken dus was het tegelijkertijd geweldig en beangstigend toen ik overschakelde naar het schrijven van een roman. Ik schreef wel korte verhalen tijdens mijn studie maar voor een moment was ik angstig dat ik me niet voor langere tijd toe kon leggen tot het schrijven, iets wat wel nodig is om een roman te produceren. Toen Hotel Arcadia eindelijk vorm begon te krijgen, was het een geweldig moment."

Hotel Arcadia bevat enkele scènes die zo in een thriller geplaatst kunnen worden, bijvoorbeeld de scènes waarin Sam op ontdekkingstocht gaat in het hotel. Ben je blij met deze cross-over of plaats je Hotel Arcadia alleen onder de noemer roman?
"Ik ben zo blij dat je deze vergelijking maakt. Ik groeide op met het lezen van boeken van Jack Higgins, Alistair McLean en John Le Carre, maar toch is het voor mij persoonlijk lastiger om scènes te schrijven die zomaar in een thriller voorbij zouden kunnen komen. Ik houd enorm van boeken die me spanning, angst en een gevoel van gevaar laten ervaren en ik wilde dit ook overbrengen in Hotel Arcadia. Toch voel ik nog steeds een lichte nervositeit ten aanzien van deze scènes om te kijken of ze echt gelukt zijn."

Het hoofdpersonage Sam is intrigerend, zowel in haar uiterlijk, haar ervaringen die ze deelt met de lezer en haar perceptie van de wereld die meestal plaatsvindt door middel van een fotocamera. Waarom werd ze een vrouw in plaats van een man?
"Eigenlijk koos Sam mij en niet andersom. Vaak duiken mijn personages op in mijn hoofd en vragen ze mij hun verhaal te vertellen. Toen ik mijn scriptie aan het afronden was, dook Sam op in mijn hoofd en vroeg ze mij haar verhaal te vertellen. Op een bepaald moment was ze zo aanwezig – gelukkig nadat ik mijn scriptie had afgerond – dat ik alleen maar aan haar kon denken. Voor mij bestond ze meer dan alle mensen die ik op straat, in het café of in de metro zag."

Eerst besloot je dat Hotel Arcadia een liefdesverhaal zou worden. Waardoor veranderde je van mening?
"Voor mij is Hotel Arcadia nog steeds een liefdesverhaal, hoewel het niet een seksueel of romantisch verhaal is. Het gaat om twee mensen die elkaar vinden. Ze creëren samen een intense intimiteit die ze de beste onderdelen van henzelf laat ervaren door wat ze voor elkaar voelen. In mijn beleving is dat wat liefde voor ons doet, of in ieder geval zou moeten doen." 

Hoe persoonlijk is Hotel Arcadia geworden? Heb je jouw eigen journalistieke ervaring in het boek verwerkt bijvoorbeeld?
"Gelukkig heb ik nooit de verhalen gedaan waarmee Sam in aanraking komt. Maar in mijn journalistieke carrière ben ik wel in aanraking gekomen met de vragen waarover we schrijven, hoe we het opschrijven en hetgeen dan wordt weggelaten. Dat laatste is iets waar ik me zorgen over maak. Op een zekere manier bestaat er een dun lijntje tussen een getuige zijn of een voyeur zijn in de journalistiek. Vooral in het geval wanneer er over conflicten geschreven wordt – of geweld in het algemeen – kan het verhaal vervallen in een soort geweldsporno. Dit dilemma vormt wel een groot gedeelte van het boek. In mijn persoonlijke leven ken ik ook veel journalisten, niet per se oorlogsjournalisten, en via hen heb ik veel emotionele littekens gezien door hetgeen zij hebben meegemaakt. Daardoor kwam het akelig dichtbij."

Waar geef je de voorkeur aan: waargebeurde verhalen vertellen als journalist of het vertellen van fictieve verhalen in jouw rol als schrijver?
"In mijn rol als journalist kon ik de verhalen nooit volledig vertellen. Het is de reden waarom ik gestopt ben in de journalistiek. Ik kon de feiten wel vertellen, maar nooit het waarom achter het verhaal uiten. Fictie geeft me de mogelijkheid om de complexiteit van het leven te ontdekken. Ik schrijf nog steeds non-fictie en vind vooral de vorm goed bruikbaar om intellectuele ideeën en concepten te delen. Toch lijkt fictie een begrijpelijkere manier om de menselijke ervaring in al zijn variaties en rommeligheid te onderzoeken." 

De thema’s terrorisme en ongelijkheid treden duidelijk naar voren in het boek. Wat was jouw doel met de introductie van deze actualiteit in het boek?
"Het zijn de thema’s waar we niet om heen kunnen en vooral niet van mogen wegkijken. Ze vormen continue een onderdeel van ons leven door de conflicten die plaatsvinden, maar ook door de manier waarop de media en overheden het inzetten voor hun eigen bedoelingen. In Europa lijken we steeds meer onze burgerlijke vrijheden, waarvoor we hebben gevochten sinds de Verlichting, aan politici te geven die ons angst aanjagen. Je zou kunnen zeggen dat we ons in een gevecht bevinden waarbij vrijheid lijnrecht tegenover angst staat. En dat niet alleen door terrorisme, maar ook door ongelijkheid. Zowel op lokaal als wereldniveau. Ongelijkheid vormt daarmee de kern van onrecht en voor mij is dat ook een vorm van geweld. Daardoor zijn de thema’s met elkaar vervlochten en cruciaal voor de tijd waarin we ons nu bevinden." 

In het dankwoord van Hotel Arcadia is te lezen dat het boek een ode is aan alle vrouwelijke journalisten, hulpmedewerkers en activisten. Kun je dit toelichten?
"Persoonlijk gezien is het een ode aan de vele vrouwen die ik bewonder en die ik in mijn leven mag hebben. Zij werken zo hard om het verschil te maken en ik bewonder hen iedere keer weer voor de prijs die ze moeten betalen om het juiste te doen. Ik groeide op met veel vrouwelijke journalisten in mijn omgeving en zij zijn mijn heldinnen sinds ik een klein kind was. Ik wilde hen op deze manier ook bedanken."

Wat kunnen we van je verwachten in de toekomst? Zou je nog een roman willen schrijven?
"De laatste tijd lijk ik tussen fictie en non-fictie te zweven. Ik werk momenteel aan een non-fictie boek rondom filmkunst. Tegelijkertijd werk ik aan een bundel van korte verhalen die ik over niet al te lange tijd hoop te voltooien. Maar ik wil snel weer een roman gaan schrijven. Ik hoop dat een personage dat net zo dwingend als Sam en Abdi is, mij snel zal bezoeken en zijn/haar verhaal zal vertellen."

Heb jij Hotel Arcadia al gelezen? Maak een foto van dit boek op een inspirerende plek en maak kans op de nieuwe roman van Charles Lewinsky!