Terugblik | 'Lees eens wat anders' onder leiding van de Crew Team Captains

In 2021 gooiden we een schepje bovenop de bekende 'Lees eens wat anders in april'-challenge. Zo maakten we er een echt samenleesproject van. Alle leden van de Hebban Crew kozen een boek dat buiten hun comfortzone lag en werden gebombardeerd tot Team Captains. Hebbanners die deze boeken ook wilden proberen maar daar niet uit zichzelf aan durfden, konden aansluiten bij de speciaal ingerichte leesclub. Zo kon er samen gelezen en gediscussieerd worden.

Nu de maand voorbij is blikken we terug op de discussies én de uiteindelijke conclusie. Heeft het boek jou aangenaam verrast en ga je meer uit dit genre lezen, of kon het echt niet tippen aan je gewone leessmaak en ren je weer terug naar je favorieten? Hieronder vind je de hoogte- en dieptepunten van de vijf LEWA-leesclubs onder leiding van de Hebban Crew.

Team Captain Sander: KliFi

De discussie rond KliFi ging aan de start van de leesmaand vooral over de opzet van het boek. Er is veel witruimte, er zijn rode pagina's, gecensureerde stukken tekst en zelfs stukjes zang. KliFi werd op alle mogelijke manieren gelezen, van het fysieke boek tot het ebook tot het luisterboek. In de laatste vorm blijkt Van Dis, die het inspreekt, inderdaad sommige stukken te zingen. De bijzondere typografie zorgde er wel voor dat het niet altijd even makkelijk was om in het verhaal te komen.

'Zelf vond ik het een bijzonder boek waar veel interessante dingen in verwerkt zitten en toch wist het me niet helemaal te overtuigen.'

Bovenstaande mening van Anne echoot ook door bij de andere lezers. De schrijfstijl van Van Dis, de luchtigheid van het boek in combinatie met het zwaarmoedige thema, de vele personages die niet allemaal even goed worden uitgediept – de lezers kunnen hun vinger er niet goed op leggen. Bij het afronden van de leesclub worden er vooral drie sterren gegeven, maar een enkeling schiet ook omhoog naar vier.

Team Captain Debbie: Droomvakantie

Voor veel lezers was er vóór het lezen al een groot struikelblok: de suikerzoete cover van de feelgoodroman. Toch duiken ze allen dapper in het diepe, en zien ze Droomvakantie als een tussendoortje om de smaakpapillen weer tot rust te brengen. 'Verandering van spijs doet eten,' haalt Anne-Claire aan. Tijdens de discussie blijken verschillende lezers herhaaldelijk te vergeten hoe de (hoofd)personages ook alweer heten, en wordt er naar hun smaak te weinig aandacht aan de omgeving van Alaska besteed.

'Ik heb nog pijn aan mijn tenen omdat ze telkens krom schoten tijdens het lezen.' – Gigi

De smakelijke discussie was wat minder grappig voor de feelgoodliefhebbers, die zich niettemin toch aansluiten om tips te geven, hun eigen leeservaringen te delen en de ins en outs van het brede feelgoodgenre te bespreken. De discussie heeft dan ook een recordaantal weten te behalen van maar liefst 514 reacties. Hoewel de algemene conclusie is dat feelgood toch écht niet past bij de LEWA-lezers hebben ze dankzij het samenlezen en de discussies een goede ervaring achter de rug.

Team Captain Martijn: Oeroeg

De lezers die zich aansloten bij Oeroeg verwachtten mooie literatuur en waren er tevreden mee dat het boek een novelle is. 'Als het dan niet bevalt, ben je er in elk geval weer zo vanaf,' grapte Merel. Wel vroegen ze zich af of het boek uit 1948 niet te gedateerd zou zijn, en zat het trauma van de leeslijst op de middelbare school er nog goed in. Er wordt dan ook flink gediscussieerd over deze beruchte leeslijst, zowel van vroeger als tegenwoordig.

'Ik zie ook geen hoofdstukindeling, geen dialogen. Als ik dit als 16-jarige had moeten lezen dan had ik het echt weer teruggebracht naar de bieb denk ik.' – Evelien

Het boek inspireert meteen tot een watertandend gesprek over Indisch eten, nadat 'roedjak' wordt genoemd in Oeroeg. Ook valt de opmaak van het boek mee als ze eenmaal beginnen met lezen. Het ontbreken van hoofdstukken stoort niet en het boek wordt gretig en met plezier uitgelezen. 'Ik vind het fascinerend dat dit een actueel boek was, geschreven in de situatie vlak na WO2 en voor de Indonesische onafhankelijkheid, en dat het door tijdverloop een historische roman/ novelle is geworden,' vertelt Team Captain Martijn. Hoewel de novellevorm niet voor iedereen genoeg verdieping bracht, krijgt Oeroeg toch veel 4 en zelfs 5 sterren.

Team Captain Lindy: Later

Het team van Lindy kende een vliegende start: Later bleek prettig te lezen, en voor de deelnemers het wisten waren ze al enkele hoofdstukken ver. Voor de start waren ze nog huiverig voor het griezelgehalte van Kings nieuwste boek, maar die angst leek vooralsnog ongegrond. 'Eerlijk gezegd valt het horrorgehalte mij vies tegen. Ik had veel meer en enger verwacht, ik ben helemaal niet bang,' zegt Laurie erover, en hierin was ze niet de enige.

'Ik vond het gewoon een goed, onderhoudend, zelfs hartverwarmend boek.' – Karla

Het zijn juist de humor en zijn verteltrant waarmee King de deelnemers weet te overtuigen, Wilma noemt het zelfs 'feelgood horror'. Uiteindelijk beschouwen de lezers het boek als literatuur met een paranormaal tintje, en niet als horror. Gezien ze zich hadden ingesteld op griezelen, was dat een kleine domper. Toch werd de relatie tussen het hoofdpersonage en zijn moeder fijn beschreven en werd de leesclub op een positieve noot afgesloten.

Team Captain Anouk: Ik ga leven

Over het boek van Gül was al zoveel gezegd en geschreven dat de Hebbanners die zich bij Ik ga leven aansloten niet precies wisten wat ze moesten verwachten. De schrijfstijl bleek dan ook direct een struikelblok te zijn. De auteur wisselt hoogdravende synoniemen af met platte taal en komt hard uit de hoek als het over haar ouders gaat. Dat betekende wel dat de lezers zich verheugden op de te komen discussie. Die discussie ging dan ook een interessante richting uit.

'Ik dacht tevoren dat ik blij zou zijn als ik het dicht kon slaan, maar niets is minder waar...' – Karen

Waar in het begin vooral irritatie de overhand had, kregen steeds meer lezers begrip voor Güls situatie en begonnen ze haar steeds verspringende schrijfstijl te waarderen. 'Het geeft de gemoedstoestand en de persoonlijkheid van de auteur heel goed weer. In die zin is de schrijfstijl geslaagd in al zijn chaotische, gepassioneerde, intelligente, grove en soms nogal amateuristische glorie,' vat Lieke het samen. Uiteindelijk was niet iedereen er van gecharmeerd, maar leesclub sloot af met de conclusie dat de discussie flink geholpen heeft om voorbij de oppervlakte van Ik ga leven te kijken.

LEWA jij volgend jaar (weer) mee?