The Grim Collective doet het weer!

Gefeliciteerd met het alweer winnen van de Hebban Award in de categorie SF & Fantasy, Nederlandstalig. Vorig jaar heb ik gevraagd hoe het voelde om de award te winnen. Maar hoe voelt het nou om hem twee keer achter elkaar te winnen?

Martijn: 'Geweldig, natuurlijk! Dit is echt een fijne bevestiging.'
Iris: 'Ongelofelijk! Geweldig! Te gek, dat mensen zo’n warm hart hebben voor onze heksen ... en ook dat mijn kastje te klein aan het worden is.'

De publicatie van Heksenwaan, het eerste deel in jullie Heksenreeks, is vast erg spannend geweest omdat dat de eerste was, de start van een serie en de introductie van jullie ideeën, verhalen en illustraties. Heksenkind kwam er vrij vlot achteraan. Hoe is zo’n tweede boek anders in schrijven en verschijnen dan een eersteling?

Martijn: 'Heel anders. Het schrijven van deel 2 was deels na het verschijnen van deel 1. Dan komen de eerste recensies al binnen.'
Iris: 'Mogelijkerwijs is het nog spannender, mensen hebben een verwachting. Daar wil je aan voldoen maar tegelijk ook juist die verwachtingen overtreffen. In woord en beeld! Maar doordat deel twee zo snel volgde op deel 1 heb ik persoonlijk niet echt tijd gehad om erbij stil te staan. We waren volop met deel 2 bezig, dan ben je zo gefocust op het nog beter maken van het boek.'

In 2015 is er geen titel in de Heksenreeks verschenen. Wat is de planning van de volgende delen en hoeveel avonturen gaat Nikki nog beleven?

Martijn: 'Ik schrijf nu aan deel 3, dat de werktitel Heksenjacht draagt. Dat rondt de verhaallijn af waarin de hoofdpersoon Nikkie ontdekt dat er een heksensamenleving bestaat, naast onze mensensamenleving. Ze is dan ook wezenlijk veranderd – absoluut niet meer het onzekere meisje dat ooit naar de Heksenwaag in Oudewater ging. Ze weet inmiddels waar ze vandaan komt en kan een rol van betekenis gaan spelen in de wereld. Dat voelt als een natuurlijk rustpunt in de reeks. Je zou zelfs kunnen spreken van een trilogie die dan is afgerond (In dit genre is men om de een of andere reden dol op trilogieën). Na deze trilogie weten we het nog niet precies. Er ligt materiaal genoeg om verder te gaan.'

Welke andere projecten lopen er bij jullie beiden? Ik zie van alles langskomen op de social media, een duo-huisdichterschap bij de Heksenwaag, veel innovatieve poëzie en columns aan de kant van Martijn en ik ontdekte wat geheimzinnigheid over projecten bij Iris. Iets met Thomas Olde Heuvelt? Vertel eens?

Martijn: 'Dat huisdichterschap van de Heksenwaag, dat komt voort uit deze boeken en de research die we daarvoor hebben gedaan. Die plek is zo bijzonder in Nederland, en zelfs daarbuiten – daar willen we gewoon een bijdrage aan leveren. Voor de waag ga ik gedichten schrijven en gaat Iris illustreren. Dat dichten, dat hoort op het moment écht bij me. Sinds februari 2015 ben ik stadsdichter van mijn woonplaats Wageningen en dat heeft veel veranderd voor me. Nu schrijf ik veel gedichten, bijvoorbeeld over maatschappelijke thema’s. Ik sta als schrijver midden in de samenleving. Voorheen was dat minder het geval, zeker als genreschrijver.'
Iris: 'Samen zijn we onlangs geïnstalleerd als huisdichter van de Heksenwaag in Oudewater. Een spannend nieuw avontuur. Martijn is de woordend dichter en ik ben de beeldend dichter, om de zoveel tijd zullen wij speciaal voor de Waag iets maken. Het is niet zo dat ik dan illustraties maak bij de gedichten van Martijn, nee we zijn echt allebei bezig met ons eigen ding binnen een bepaald thema. Zoals ik al zei, Martijn gebruikt daar woorden voor en ik beeld. Daarnaast ben ikzelf bezig met een heel tof project met schrijver Jeroen Schipper over een zombie, werk ik aan kunst wat naar gallery shows gaat in Amerika en ben ik inderdaad met Thomas Olde Heuvelt voorzichtig aan het werken aan een geheim project waar de haren op je hoofd van recht overeind gaan staan. Veel spannende dingen dus waar ik heerlijk mee kan experimenteren.'

Iris, hoe is het met je pols? Was het een echte vakblessure of gewoon pech?

Iris: 'Helaas een vakblessure. Overbelaste arm die niet genoeg rust kreeg. Nu heb ik na genoeg rust, veel therapie en oefeningen gelukkig weer een ritme gevonden en kan ik er weer voorzichtig tegenaan. Ik heb ontdekt dat boetseren erg goed werkt tegen de pijn, dus dat heb ik ook maar weer opgepakt en daar hebben mensen die mij volgen op Facebook vast al de resultaten van op mijn pagina voorbij zien komen.'

Iris, hoe is het voor een illustrator om in Nederland naam te maken? Illustraties zijn veel makkelijker internationaal dan boeken en verhalen, omdat je geen vertalingen hoeft te maken, maar fysiek zit je maar mooi hier in het koude kikkerlandje. Gaat Nederland je ooit verliezen aan Amerika?

Iris: 'Dat ik in het koude kikkerlandje zit doet er eigenlijk niet toe, met internet tegenwoordig en alle sociale media is er nauwelijks nog sprake van een ‘grens’. Ik ben me wel veel meer aan het richten op de buitenlandse markt, dat komt ook omdat daar gewoon meer mogelijkheden zijn om van mijn werk te leven. Iets wat ik niet zal kunnen wanneer ik enkel in Nederland werkzaam blijf. Daarvoor is de markt gewoon te klein. Eind volgend jaar zal ik weer deelnemen aan IlluXcon in Reading Pennsylvania in Amerika. Daar ga ik flink wat nieuw werk voor maken. Maar helemaal verliezen daar is geen sprake van hoor, ik vind Nederland namelijk een prima basis. En er zijn genoeg enthousiaste liefhebbers van het genre die het de moeite waard maken. Dus ik blijf absoluut werken voor de Nederlandse markt. Fantasy leeft namelijk meer dan ooit!'

Wat is je ultieme droomdoel in je carrière? En hoever ben je op het pad om daar aan te komen?

Martijn: 'Jeetje, een droomdoel… Ik leef in die droom op het moment. We worden gewaardeerd en kansen blijven zich aandienen. Een wijs man zei me eens dat het niet draait om het realiseren van doelen, maar om het ‘hongerig blijven’ naar nieuwe uitdagingen. In die zin hoop ik mijn doel nooit te bereiken.'
Iris: 'Een ultiem droomdoel… eerlijk gezegd… dat heb ik niet echt. Ik heb kleine droomdoelen, telkens wanneer ik de ene behaal dan heb ik weer een andere die die plek overneemt. Het winnen van deze tweede award is er zo eentje, nooit gedacht dat we na het winnen van de award voor boek 1 ook die voor boek 2 konden ophalen. Geweldig gewoon! Een volgende doel zal zijn een soloshow in een gallery in de VS, dat lijkt me wel wat. En natuurlijk wil ik gewoon heel graag dat de heksen nog veel vervolgen krijgen, misschien zelfs een animatiefilm. Nog meer boeken maken met de Grim, we hebben zoveel ideeën.'

Wat willen jullie zeggen tegen al die lezers die op jullie boek hebben gestemd?

Martijn: 'Dank jullie wel. Ik word er nederig van. Blijf ons volgen, want het wordt nog mooier. Omdat verbeelding onze drijfkracht is, zijn we in onze hoofden al veel verder met onze verhalen en we werken hard – heel hard – om onze ideeën werkelijkheid te maken'
Iris: 'Woorden schieten mij tekort… ik ben sprakeloos en uitermate dankbaar… zoveel vertrouwen!'