Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Terug

Lezen /

Thriller Tiendaagse 2020 | De 1000 woorden van Nadine Barroso

door Hebban Crew 7 reacties
Tijdens de Hebban Thriller Tiendaagse 2020 vroegen we 5 thrillerauteurs om de uitdaging aan te gaan: kunnen zíj een kort verhaal schrijven van 1000 woorden, gebaseerd op een van de afbeeldingen in onze schrijfwedstrijd? Vandaag is het de beurt aan auteur Nadine Barroso.

Nadine Barroso vond na haar debuutroman Ego haar eerste liefde in spannende boeken terug en schreef de psychologische thriller Ken mij niet. Ze heeft een achtergrond in literatuur en het onderwijs maar geniet nu voornamelijk van de jonge jaren van haar drie zoons. Daarnaast werkt ze met veel plezier aan haar derde boek, wederom een psychologische thriller.

Tijd om uit te klokken

Leah keek op van haar computerscherm. Pas nu viel het haar op dat het buiten donker was. Ze wist wel dat ze de laatste was die nog aan het werk was maar dat het al zo laat was, had ze niet doorgehad. Ach ja, een promotie krijg je ook niet zomaar, dacht ze schouderophalend. Ze stond op en liep door de verlaten gang naar het toilet. Wat was het verschrikkelijk stil in het lege kantoor. Een beetje griezelig zelfs. Er liep een rilling over haar rug. Ze had nu ook gewoon thuis kunnen zitten met een bord pasta voor haar neus en Netflix aan. Waarom moest ze toch ook altijd zo’n streber zijn? Om goed te presteren maakte ze al zoveel overuren. Gelukkig was dat de grote baas ook niet ontgaan en had hij haar vandaag volledig onverwacht een promotie binnen het team gegeven inclusief een vette salarisverhoging. In de felverlichte toiletruimte reikte ze in gedachten naar de klink van het eerste toilethokje. Het zat op slot.

'Hé, nog zo’n late werker,' zei ze impulsief, maar direct realiseerde ze zich dat ze de aanwezigheid van een collega op het kleine kantoor echt wel opgemerkt zou hebben. Er kwam geen antwoord uit het hokje. 'Hallo?' zei Leah met overslaande stem. Geen enkel geluid. Leah liep een stukje naar achteren om de schoenen van de toiletbezoeker te bekijken maar iets afwijkends op de grote spiegel schuin achter haar trok haar aandacht. Met een rode marker stond er iets opgeschreven:  

Je gaat eraan

Haar hart schoot in haar keel en instinctief haastte ze zich de toiletruimte uit. Ze wilde zo snel mogelijk weg maar daarvoor had ze wel haar autosleutels nodig. Zonder zou ze namelijk niet ver komen op het industrieterrein waar het kantoor zich bevond. In de gezamenlijke werkkamer greep ze haar tas. Toen daarna de printer plotseling begon te sputteren, stroomde de paniek als een hete golf door haar lichaam. Ze wilde haar plan om naar de uitgang te gaan voortzetten, maar de papieren kwamen in razend tempo uit het apparaat en een van de pagina’s viel voor haar voeten neer. Er stond iets op in grote letters.  

Tijd om uit te klokken  

Het is te laat, las ze op het tweede blad waar haar oog op viel. Het zweet brak haar uit en zo snel als ze kon rende ze naar de lift. Nog voor ze op de knop kon drukken, zag ze de post-it op de schuifdeuren waarop stond:  

Weet je dat wel zeker?  

Binnen een paar seconden moest ze bedenken wat de juiste weg was. Was het briefje een valstrik? Maar als hij wist dat ze nu de lift in stapte, zat ze sowieso in de val; de lift ging namelijk maar naar één kant open. In een klap gingen alle lichten uit en was het aardedonker om haar heen. Met een kreet van schrik draaide ze zich om en rende naar de nooddeur die ze openduwde naar de brandtrap. Daar brandde gelukkig wel een zacht licht waardoor ze kon zien waar ze liep. Ze hoopte dat de trap helemaal beneden naar een nooduitgang zou leiden, of op zijn minst naar het magazijn waarna ze via de laaddeuren de straat zou kunnen bereiken. Hoorde ze daar een deur opengaan? Haar adem stokte. Voetstappen? Waren dat voetstappen achter haar op de trap of het geluid van haar hart dat razendsnel klopte in haar hals? Ze denderde zo snel de trap af dat ze verwachtte dat haar benen het elk moment konden begeven. Toen ze eindelijk de onderste trede en de begane grond bereikte, voelde het alsof haar longen op klappen stonden. Er was maar één deur en daar zette ze direct haar volle gewicht tegenaan. De zware deur die naar het magazijn leidde klemde echter, waardoor ze even dacht dat hij op slot zat. Als dat zo was… zat ze als een rat in de val. Dat moet hij geweten hebben.

'Nee, nee. Nee!' Met een brul van frustratie en al haar kracht beukte ze tegen de deur. Onverwachts tuimelde ze het felverlichte magazijn in.

'Leah!? Wat doe jij hier? Ik was met de inventaris bezig en ik hoor me toch een kabaal bij de brandtrap.'

Leah keek in het verbaasde gezicht van haar afdelingschef Yvonne. Opluchting vermengde zich met haar paniek. 'Was je nog aan het werk?' Yvonne stak haar hand uit en hielp haar overeind terwijl ze haar onderzoekend bekeek. 'Kind, je zweet helemaal. En je trilt!'

'Er… is… hier… iemand.' Buiten adem wees Leah achter zich naar het trappengat. 'We … moeten… weg!' hijgde ze. Yvonne keek haar bezorgd aan. 'Haalt iemand een grap met je uit?' Ze schudde bedenkelijk haar hoofd. 'Je bent helemaal in de war. Laat me je gauw thuis brengen.'

'Maar… maar… politie… bellen…' Leah kwam niet uit haar woorden maar ze was al lang blij dat Yvonne er was en haar in ieder geval naar de uitgang leidde.

'Het is trouwens goed dat ik je tref. Gefeliciteerd met je promotie! En die salarisverhoging natuurlijk,' ratelde Yvonne – blijkbaar had ze geen flauw benul van de doodsangst die Leah zojuist had uitgestaan –  'De baas heeft het niet eens met mij overlegd. Hoe vind je dat? Nou ja, hij was ook niet onverdeeld tevreden over mijn afdeling. Over jou wel natuurlijk, haha, altijd maar overwerken.' Ze snoof. 'We hebben te veel geld uitgegeven dit kwartaal. Naar het schijnt.'

De adrenaline gierde door Leahs aderen. Ze hoorde maar half wat Yvonne zei. Ze wilde alleen maar weg, naar buiten. Ze vroeg zich af waarom de laaddeuren nog niet open gingen en draaide zich ongeduldig om naar Yvonne die voor de knop stond met haar rechterhand achter haar rug. 'Gelukkig heb ik een heel effectieve manier bedacht om in de kosten te snijden.' Leah schrok; de uitdrukking op het gezicht van Yvonne was emotieloos, haar ogen angstaanjagend. Yvonne haalde tevoorschijn wat ze achter haar rug had verstopt. De kille magazijnverlichting weerkaatste in het smetteloze lemmet.  'Tijd om uit te klokken, strebertje.'

De verhalen van de 5 auteurs worden aan het einde van de Thriller Tiendaagse samen met de 5 finalisten van de Duizend woorden-schrijfwedstrijd gebundeld in een gratis te downloaden e-book.

Naar het Thriller Tiendaagse kanaal



Over de auteur

Hebban Crew

2596 volgers
0 boeken
0 favorieten
Hebban Crew


Reacties op: Thriller Tiendaagse 2020 | De 1000 woorden van Nadine Barroso

 

Gerelateerd

Over

Nadine Barroso

Nadine Barroso

Auteur van thrillers: 'Ken mij niet', ‘Verraderlijk spel’ en ‘Dodelijke cocktail...

Hebban Spots

Thriller Café

911 volgers

Welkom in het Hebban Thriller Café. Deel je leestips, leeservaringen, leeswensen en alle andere bijzonderheden rond boeken in het thrillergenre hier met gelijkgestemde zielen. Dit café wordt...