Thriller Tiendaagse 2020 | De 1000 woorden van Yvonne Franssen
Yvonne Franssen heeft een grote liefde voor taal. Al sinds ze kan lezen, schrijft ze korte verhalen en versjes. Ze schreef jarenlang een maandelijkse column voor een website en wist bij schrijfwedstrijden met haar verhalen diverse prijzen en publicaties in de wacht te slepen. In 2011 verscheen haar eerste thriller Talio, een jaar later gevolgd door De genius. In 2013 schreef ze ter gelegenheid van de Limburgse Avond van het Spannende Boek de minithriller Mysterie aan de Maas. In 2017 maakte Yvonne met de versjesbundel #omazegt een uitstapje buiten het thrillergenre, waarin ze in 2018 terugkeerde met haar vierde thriller Schaduwen. In september 2019 verscheen haar vijfde thriller Kamer 305.
Sixpack
Dat is dan ons mannenweekend. Een stel dronken mannen van middelbare leeftijd in een afgelegen vakantiehuisje in de Noordwijkse duinen. De vloer onder de salontafel ligt bezaaid met lege bierblikken. De woonkamer ziet grijs van de sigarettenrook aangezien Mees ergens in de loop van de avond heeft besloten dat hij geen zin meer heeft om telkens buiten in de regen te moeten gaan roken.
Mees is de enige verstokte roker in ons gezelschap. Hij is pas sinds een jaar lid van ons fietsclubje. Een vreemde snuiter die ons regelmatig laat brullen van het lachen, maar waar we maar moeilijk hoogte van krijgen.
Op tv probeert een zestal stoere kerels een weg terug te vinden naar de bewoonde wereld nadat hun vliegtuig in een koud en onherbergzaam gebied is neergestort. Fred en John hielden de film al snel voor gezien en hebben zich met een fles whisky in de aangrenzende kamer teruggetrokken, die Mees vanwege de aanwezigheid van een versleten dartbord en een gammele biljarttafel spottend hun mancave noemde. Het gesnurk van Tim, die onderuitgezakt naast me op de bank hangt, overstemt het gehuil van de wolven die het op het groepje overlevenden voorzien hebben. Marco zit al de hele avond ongegeneerd te appen. Ik kijk op mijn telefoon. Het is 2.14 uur.
Het mannenweekend is een jaarlijkse traditie van ons mountainbikeclubje. Net als in de film zijn we met zijn zessen.
Op tv wordt de grootste kankeraar van het stel door de wolven verslonden. De rest van de groep weet zich ternauwernood in veiligheid te brengen. Ik zet mijn bierblikje aan mijn mond, maar het is leeg. Verdomme.
Het bier in de koelkast in de keuken is ook op, maar in het lage schuurtje achter het huisje heeft Tim gisteren een paar extra sixpacks neergezet.
Het is opgehouden met regenen. De zware wolken die de hele dag laag boven de duinen hebben gehangen hebben plaatsgemaakt voor een heldere sterrenhemel. Ik blijf even staan om de frisse nachtlucht op te snuiven. Mijn telefoon bliept. Een appje van Marco: lekker!
Ik grijns, stuur een duimpje terug en wil het toestel al in mijn zak stoppen als ik me bedenk. Ik open WhatsApp en klik op Silvia’s naam. Ze is online. Vreemd. Normaal is mijn vrouw ruim voor twaalven onder zeil. Ik stuur een X, maar ze is al offline. De vinkjes blijven grijs. Ik stop mijn telefoon weg en haal een sixpack bier uit het schuurtje. Ik trek twee blikjes uit de verpakking, de rest zet ik in de keuken in de koelkast. Marco kijkt verbaasd als ik hem een biertje aanreik.
‘Daar vroeg je toch om?’
‘Eh… inderdaad. Sorry man, ik ben niet meer helemaal helder.’ Verbeeld ik het me maar, of krijgt hij een kleur? Ik trek het lipje van mijn bierblik en drink het in één keer halfleeg. Ik werp een blik op de tv. De mannen zijn nog maar met zijn drieën. Het laat zich raden wat er met de anderen gebeurd is.
Marco zit alweer te appen. Ik haal ook mijn telefoon tevoorschijn. Silvia is online, maar de vinkjes bij mijn kus zijn grijs. Marco legt zijn telefoon naast zich op de bank en neemt een slok bier. Silva is offline. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Marco zijn mobiel pakken, zijn duimen bewegen razendsnel over het beeldscherm. Silvia is online. Marco kijkt naar de tv, waar een van de drie overgebleven mannen op het punt staat de moed op te geven. De anderen proberen hem ervan te overtuigen met hen mee te gaan, verder te lopen. In de verte janken de wolven. Silvia is offline.
Marco steekt zijn telefoon in zijn zak en verdwijnt naar het toilet. Silvia is weer online. Silvia, die de laatste tijd steeds vaker tot diep in de nacht bij een vriendin zit. Flarden van herinneringen, gedachtenflitsen, schieten door mijn hoofd. Hoe Marco laatst als eerste opsprong om Silvia te helpen met de afwas na een etentje bij ons thuis. Ze hadden toen zo’n luidruchtig plezier met z’n tweeën dat zelfs Mees er een opmerking over maakte. Ik check mijn telefoon. Marco is online. Silvia ook. Mijn hersenen maken kortsluiting. Nee toch? Marco, mijn beste vriend, met mijn vrouw? Mijn hart bonkt in mijn keel, de adrenaline raast door mijn lijf. Het toilet wordt doorgespoeld, Silvia is offline. Het verraad maakt me furieus. Op tv nemen de drie overgebleven mannen afscheid. Van elkaar. Van het leven.
De deur van de woonkamer gaat open. Marco verschijnt in de deuropening met zijn blik op zijn telefoon gericht. Hij glimlacht. Ik check WhatsApp. Ze zijn beiden online, maar terwijl ik naar mijn beeldscherm kijk gaan ze allebei offline. Marco grijnst breed terwijl hij het toestel in zijn broekzak stopt. Zijn gedachten zijn overduidelijk elders. De smerige verrader. In blinde razernij vlieg ik overeind. In twee stappen ben ik bij hem. Met een woedende kreet grijp ik hem bij zijn shirt. De verbazing op zijn gezicht maakt me hels. ‘Jij achterbakse arrogante klootzak,’ bijt ik hem toe, ‘om me hier recht voor mijn neus te gaan zitten te belazeren. Denk je werkelijk dat ik achterlijk ben?’ Dan haal ik uit.
Ik raak Marco keihard met mijn vuist tegen de zijkant van zijn hoofd. Achter me hoor ik Tim en Mees roepen, in de biljartkamer klinkt gestommel. John en Fred verschijnen met verschrikte gezichten in de deuropening. Ik haal opnieuw uit en Marco wankelt, valt achterover. Zijn hoofd raakt de scherpe rand van de koperen kolenkit die als paraplubak fungeert en nu met veel kabaal op de tegelvloer klettert. Dan is het stil. Onder Marco’s hoofd vormt zich een snel groter wordende plas bloed. Fred knielt jammerend bij Marco neer, de anderen kijken vol afgrijzen toe, niet tot bewegen in staat. Ikzelf voel alle energie uit me wegvloeien. Ik strompel terug de woonkamer in, plof neer op de bank. Een luide pling verbreekt de stilte. Het beeldscherm van Mees’ telefoon licht op. Een WhatsApp bericht vult de display.
Ik zie je maandag schat. Ik mis je. XXX.
Silvia.
De verhalen van de 5 auteurs worden aan het einde van de Thriller Tiendaagse samen met de 5 finalisten van de Duizend woorden-schrijfwedstrijd gebundeld in een gratis te downloaden e-book.
