Thriller Tiendaagse | Tien vragen aan Arjan Alberts

Arjan Alberts (1975) is schrijver en gevangenisdirecteur. Hij werkt al jarenlang voor het ministerie van Veiligheid en Justitie. Zijn kennis van zaken gecombineerd met zijn schrijftalent resulteren in zenuwslopend spannende thrillers, waarin feit en fictie ontzettend dicht bij elkaar liggen. Met zijn debuut Natan Z. won Alberts de ThrillZone Juryprijs voor beste Nederlandstalige thriller.

De auteur en zijn werk

1.

Stel jezelf voor in precies vijfentwintig woorden

Hallo, ik ben Arjan Alberts, ik ben 47, gevangenisdirecteur en auteur van de thrillers over seriemoordenaar Natan Z. waarvan we momenteel werken aan de verfilming.

2.

Wat was de aanleiding voor het schrijven van je meest recent verschenen boek?

Anna V. is het laatste deel van een trilogie. Het is een vanzelfsprekend vervolg op de twee eerdere delen. Het onderwerp dat in dit laatste deel centraal staat, misbruik vanuit het hart van de justitieorganisatie, is geïnspireerd op wat ik heb gehoord en gezien binnen het justitiedepartement in de periode dat ik daar werkte.

3.

Waarmee onderscheidt de Nederlandstalige thriller zich ten opzichte van vertaalde thrillers?

De Nederlandstalige thriller speelt zich vaak af in de wereld om ons heen. De locaties en thema's zijn heel herkenbaar. In Natan Z. zijn dat onder andere Amsterdam en Utrecht en verboden relaties tussen tbs'ers en medewerkers in klinieken. In Alex B. de regio rond Den Haag, het groene hart en de macht van de farmaceutische industrie en in Anna V. Zuid-Limburg en stelselmatig kindermisbruik.

4.

Welk boek noem je meestal als iemand je om jouw favoriete thriller vraagt? Wat maakt juist dat boek zo bijzonder?

De dag na morgen van Allan Folsom. Ik heb in mijn jeugd heel veel gelezen, maar relatief weinig thrillers. Tussen alle romans die me zijn bijgebleven moet ik altijd meteen aan dit boek denken. Het greep me vanaf het begin en ik las het in een ruk uit. Daarnaast ben ik echt een fan van de vroege boeken van John Grisham. Een Nederlandstalige thriller die ik heel goed vond, is Daglicht van Marion Pauw. Ik las het rond 2008 toen ik zelf voor het eerst tbs-klinieken bezocht. Het is een heel mooi opgebouwd verhaal.

5.

Wat kunnen we van jou verwachten na je huidige boek? Waar ben je momenteel mee bezig?

Op dit moment doe ik research voor mijn volgende boek. Het is een prachtig project dat ik al een paar jaar op de plank had liggen. Het is gebaseerd op waargebeurde verhalen die speelden omstreeks het einde van de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland en rond 1960 in de VS, die op bizarre wijze met elkaar verbonden blijken te zijn. Mijn uitgever is hier heel enthousiast over omdat we echt iets bijzonders in handen hebben, waar naar verwachting ook internationaal veel belangstelling voor zal zijn.

Buiten het boekje

6.

Wat is het leukste boek dat je ooit van iemand cadeau hebt gekregen?

Angela's Ashes van Frank McCourt. In 1999 liep ik stage op de Nederlandse Ambassade in Dublin en woonde daar in een studentenhuis. Ik las Ulysses van James Joyce en mijn Ierse huisgenote had daar grote lol om. Het was een onmogelijk te lezen verhaal en ik kon veel beter iets anders lezen. Ze gaf me het boek van McCourt en ik las het in een nacht uit. Elk woord zoog ik op. Ik was in Ierland en ik voelde het lijden van de personages en tegelijkertijd die prachtige manier om daarmee te dealen. Precies zoals de Ieren zijn, samen zingen in de bus nadat ze met rugby weer van Engeland hebben verloren.

7.

Las jij de verplichte 'boeken op de lijst' echt zelf, of zocht je de samenvattingen op? Eerlijk vertellen!

De boeken voor Nederlands heb ik vrijwel allemaal gelezen. Ik had veel boeken van Theo Thijssen op mijn lijst. Voor Engels heb ik misschien de helft wel gelezen. Waaronder verschillende boeken van Philip Roth zoals Portnoy's Complaint en When She Was Good en daarnaast boeken van John Irving. Bij mijn mondeling viel ik bijna door de mand omdat ik van Watership Down niet de Engelse, maar de Nederlandse versie had gelezen.

Waterschapsheuvel stond bij ons thuis in de boekenkast. Voor de zekerheid had ik echter wel de Engelse samenvatting doorgelezen en dat bleek mijn redding. Tijdens het mondeling keek mijn lerares, mevrouw Mes, me plotseling scherp aan en zei: 'So tell me about the does.' Ik schrok want ik had geen idee waar ze het over had. In gedachten schoten mijn ogen langs de regels in de samenvatting tot ik me iets herinnerde dat in de kantlijn bij het woordje 'does' gekrabbeld was. Een vrouwtjeskonijn in het Engels noemt men een 'doe' en het meervoud is 'does'. Ik zie nog haar triomfantelijke blik verdwijnen toen ik opkeek en zei:

'What would you like to know about the female rabbits?'

8.

Wat is de titel van dat ene boek waardoor je lezen écht leuk bent gaan vinden?

Lezen is voor mij begonnen met Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman. Ik was tien en zie mezelf nog staan, helemaal alleen in de kleine schoolbibliotheek. Ik had bedacht dat ik het dikste boek dat ik kon vinden zou gaan lezen. Dat werd dus Kruistocht in spijkerbroek. Een schot in de roos, want daarna heb ik bijna alle boeken van Beckman gelezen. Elk jaar met Sinterklaas vroeg ik een boek van haar. Ze staan hier nog in de kast.

9.

Als je een fictief hoofdpersonage naar de echte wereld kon halen, welke zou dat dan zijn?

Sherlock Holmes. Thuis hadden we alle verhalen van Arthur Conan Doyle over Sherlock Holmes en die heb ik echt verslonden. Als ik er nu zo over nadenk, heb ik toch ook wel heel veel detectives gelezen ...

Een ontboezeming

1.

Ik lees de meeste boeken waarin ik begin niet uit

Ja ik lees regelmatig een boek niet uit. Maar dat komt ook omdat ik eenvoudigweg heel weinig tijd heb om te lezen. Voordat ik ging werken, las ik boeken vrijwel altijd helemaal uit. Een pijnlijke uitzondering vormt In de ban van de ring van J.R.R. Tolkien. Zeker nu mijn zoontje van elf hem wel helemaal heeft uitgelezen.

Omdat ik weinig thrillers heb gelezen schrijf ik heel authentiek. Lezers zeggen weleens 'dat heeft hij van die schrijver gekopieerd,' maar dan ken ik die schrijver niet eens.

De reeks