Column /
Thrillerschrijvers bloggen: Gastblog Heleen van der Kemp
Heleen: Een titel bedenken is een vet moeilijke zaak.
Titels, oké, we gaan het over titels hebben. Nou ja, over de mijne dan. Blond 15, Afrekening en de uiterst geheime van boek-drie-in-wording, ook wel #BDIW genoemd. Nu zou ik natuurlijk graag zeggen dat de titelkeuze een uiterst zorgvuldig en verfijnd proces is waarbij diverse stakeholders met behulp van ingenieuze brainstormtechnieken en testpanels tot een marketingtechnisch zeer verantwoorde keuze komen. Dit is helaas niet het geval. Ik geef het maar gewoon direct toe.
Wat het dan wel is? Het is een gevoel dat je bekruipt, dan een gedachte, dan een werktitel, dan veel twijfelen, dan een definitieve titel, twijfelen, dan een definitievere titel, twijfel, dan een nieuwe definitieve titel en dan is er de drukproef met veel titelstress. Dit bespringt je bij voorkeur rond 03.30 uur in de nacht en uiteindelijk ben je drie kilo lichter van de stress en volgt er kalme berusting. Zo gaat dat zo’n beetje met die titels. Ondingen zijn het, maar wel goed voor de lijn. En gelukkig is daar dan altijd nog mijn stoere rots in de branding Ilse Karman van Verbum Crime, die dan zegt: ‘joh, het is gewoon goed zo, maak je niet druk.’
Om jullie even mee te nemen in mijn titelstress perikelen ben ik in de krochten van mijn pc gedoken om een wetenschappelijk titelonderzoek uit te voeren. N=2, maar toch kwalitatief heus verantwoord. Komt-ie. Blond 15 heeft achtereenvolgens als titel gehad: Dwaallicht (bestond al), Dwaling (mwah), Blond licht (te ingewikkeld) en toen Blond 15 (ja!). Helemaal goed, helemaal blij. En zo kwam Blond 15 in de najaarsbrochure van Verbum Crime.
Zo gezegd, zo gedaan en toen kreeg ik na lang wachten de manuscriptbeoordeling binnen van Scriptplus die ik had aangevraagd een paar maanden voordat de uitgeefbeslissing was gevallen. Absoluut een aanrader trouwens, een manuscriptbeoordeling, maar dat is een ander verhaal. Lees en huiver wat Inge Schouten van Scriptplus mij vriendelijk mededeelde:
“De titel: Blond 15 vind ik niet goed gekozen. Ik neem aan dat dit een werktitel is. Een titel bedenken is een moeilijke taak. Een titel is
veel meer dan een aankondiging. Een titel is de vlag die de lading dekt, volgens Jan Brokken in De wil en de weg. Hij stelt: Een titel moet in de allereerste plaats verrassen. Een titel moet de aandacht trekken. Een titel moet nieuwsgierig maken, uitnodigen tot lezen. Het ene
boek laten we in de boekhandel liggen, het andere nemen we met kloppend hart mee naar huis. Waarom? Waardoor? In de allereerste plaats door de titel. Denk er over na. Mocht u geen betere titel te binnenschieten laat het dan even rusten en zet achter de huidige titel (werktitel) of kies een neutrale werktitel als: De zaak Frederikson.”
Au. En soms moet je dan ook gewoon koppig zijn en bij je standpunt blijven, al heb ik nog wel wat met dit verder uitstekende advies
gedaan en de titel explicieter in het verhaal verwerkt waardoor hij de lading beter dekte. Want dat is wel zo, als een titel eenmaal goed voelt dan krijg je mij er ook niet meer zo gemakkelijk vanaf. Sorry, Inge, maar nog wel bedankt voor je advies, want bij Afrekening ging het al een stuk beter. Afrekening heette achtereenvolgens: De laatste pion (kwam niet meer uit met plot), Moord om moord (vond Ilse stom) en vervolgens Afrekening (yes!).
Kortom, het klopt zeker wat Scriptplus stelde, een titel bedenken is een vet moeilijke zaak. Het moet een vlag zijn die de lading dekt
en bij Blond 15 is me dat redelijk gelukt en bij Afrekening al wat beter. Zo zie je maar weer, al doende leert men en dat geldt gelukkig ook voor thrillerschrijvers. En de titel van boek drie? Die weet ik al, maar ik ben héél benieuwd wat er straks op de cover staat…;-)
Hoe zit dat eigenlijk bij jou Anita, wat heb jij al doende geleerd?
