Vandaag, maandag 7 januari, lever ik de eerste versie van het manuscript van mijn eerste, echte, officiële Young Adult-thriller in bij mijn uitgeverij. Dat is althans de bedoeling. Ik moet nog een paar hoofdstukken, die ik er direct na het schrijven van dit blog hoop uit te knallen, en daarna gaat het hele spul op de mail. Hasta la vista, gaat ie heten, en het is alweer mijn negende boek!
Het schrijven van een jeugdroman was niet iets wat al jaren in de planning zat, eigenlijk is het idee ontstaan toen bleek dat twee van mijn eerdere thrillers (Stuk en Trip) vooral veel reacties losmaakten onder de wat jongere lezers. Een boek speciaal voor die doelgroep schrijven leek een logische volgende stap.
Maar wat is nou eigenlijk het onderscheid tussen schrijven voor volwassenen, en schrijven voor Young Adults? De basis blijft hetzelfde, want ook in een jeugdthriller heb je natuurlijk een goed plot nodig, boeiende personages en een niet te missen spanningsboog. Het verschil zit hem in de details: de belevingswereld van jongeren is anders dan die van volwassenen. Ze hebben andere prioriteiten, de mening van hun leeftijdsgenoten is vaak erg belangrijk, en bovendien moeten ze veel dingen nog ontdekken en voor de eerste keer meemaken. Dat zorgt er voor dat ze verwonderd naar de wereld kunnen kijken en dingen zien die door volwassenen allang niet meer worden opgemerkt. Ze kunnen heftig en buitenproportioneel reageren op gebeurtenissen waar een volwassene de schouders over ophaalt. En dat, samen met oneindig veel meer dingen, maakt ze tot uitermate boeiende personages waar je als schrijver erg veel mee kan. Hun onvoorspelbare reacties, de gedachtestroom die in hun eigen hoofd toch zo logisch lijkt, de hormonen… Ik houd ervan.
Maar behalve het (soms ook subtiele) verschil tussen de denkwijze van een puber en die van een volwassene, is het schrijfproces hetzelfde. Ook dit boek is gewoon een thriller, net als de vorige acht, daar verandert de leeftijd van de hoofdpersoon niets aan. Dus eigenlijk maakt zo’n label helemaal niets uit. Dat blijkt wel nu mijn laatste volwassen boek Zeemansbruid (toch wel behoorlijk ‘16 jaar en ouder’) vooral populair is onder middelbare scholieren. En hopelijk zal ‘jeugdthriller’ Hasta la vista op haar beurt juist (ook) een weg naar het volwassen publiek vinden.
In de tussentijd schrijf ik gewoon hard verder. Dus als u mij nu wilt excuseren: een zestienjarig meisje is een moord aan het beramen en ik moet snel mijn pen pakken om haar acties in goede banen te leiden… Als het nog niet te laat is… ;)
Mijn vraag aan Ingrid is: wat is jouw goede schrijfvoornemen voor 2013?
Judith Visser
Hasta la vista verschijnt in mei bij uitgeverij Boekerij
www.judithvisser.nl
