Thrillerschrijvers bloggen: It’s all in the name

Ze keek in de spiegel. Ze had alleen een bh en een slip aan en onderwierp haar lichaam aan een kritische blik. Langzaam liet ze haar handen over de weinig verhullende lingerie glijden. Zou hij het mooi vinden? Maar misschien maakte ze zich druk om niks. Haar man – aanstaande man – had al in tijden geen vrouw aangeraakt. Waarschijnlijk zou hij haar er alleen maar zo snel mogelijk van willen ontdoen.

Een alinea uit mijn vijfde thriller, waar ik momenteel hard aan werk. Op Facebook liet ik weten dat ik inmiddels 110.000 woorden heb geschreven, maar nog steeds geen passende naam voor mijn vrouwelijke hoofdpersonage heb gevonden. Het regende suggesties, maar er was ook iemand die een kritische noot plaatste: als je je hoofdpersonage goed kent, dan weet je ook hoe ze moet heten.

Au. Hij legde exact de vinger op de zere plek. Ik weet niet hoe andere schrijvers hun personages creëren, maar ik voel me af en toe net Rembrandt, alleen schilder ik een portret met woorden. Eerst een ondertekening maken, gevolgd door een witte onderschildering. En daarna breng ik de kleuren aan, laag na laag.

Bij iedere versie die ik schrijf, en dat zijn er nogal wat, wordt het voor mij steeds duidelijker wie het hoofdpersonage is, waarom ze zo is en waarom ze doet wat ze doet. Het duurt een hele poos voordat ik haar leer kennen. Net zoals in het echte leven dus. 

It’s all in the name. Hoe vaak verzuchten ouders wel niet tegen elkaar: ‘Ja, onze dochter/zoon is een echte…’ Vul maar in. Op de een of andere manier vullen naam en persoonlijkheid elkaar aan. Oké, er zijn uitzonderingen, daar zijn Ingrid en ik het levende bewijs van.

Het goede nieuws is: ik heb inmiddels een naam. Mijn partner had mijn post ook gelezen waarin ik ook kort uitlegde wie mijn hoofdpersonage is en kwam met een suggestie. Ik was meteen enthousiast. Het grappige was dat ik, nadat ik enkele hoofdstukken ging herlezen, op een rijtje namen stuitte. Raad eens welke naam bovenaan stond? Juist.

Ingrid, wanneer legde iemand voor het laatst bij jou een vinger op de zere schrijfplek?