Tien auteurs, tien interviews: Loes den Hollander in de Thriller Tiendaagse
Loes den Hollander (1948) is geboren in Nijmegen. Zij schrijft al sinds ze kan lezen en er werd al werk van haar gepubliceerd toen ze tien jaar oud was. Ze bouwde een carrière op in de gezondheidszorg en was vele jaren verbonden aan Denkbeeld, het tijdschrift voor psychogeriatrie, aanvankelijk als redacteur en later als hoofdredacteur. Nadat ze medio 2006 haar carrière in de gezondheidszorg beëindigde, debuteerde ze in november van dat jaar bij uitgeverij Karakter met de literaire thriller Vrijdag. Dit succesvolle debuut was het begin van een permanente stroom literaire thrillers, waar inmiddels ook al een paar verhalenbundels aan zijn toegevoegd. In 2013 schreef ze de geschenknovelle voor de Maand van het Spannende Boek.
'Ik werd gegijzeld door de vraag over de impact van alles op de twee vrouwen.'
Welk van jouw boeken maakt volgens jou kans op een plek in de canon? Wat was de reden of inspiratiebron voor het schrijven ervan?
Bij deze vraag denk ik als eerste aan Dekmantel. Het idee voor dit verhaal ontstond toen de moordenaar van Marianne Vaatstra werd gevonden. Hij bleek jarenlang iemand te zijn geweest die gewoon deelnam aan het normale leven en van wie niemand ooit had gedacht dat hij tot een dergelijke daad in staat zou zijn. Zijn aanhouding veroorzaakte een niet te omzeilen vraag in mijn brein: wat doet dit met zijn vrouw en wat doet dit met de moeder van het vermoorde meisje? Die vraag probeerde ik te beantwoorden in fictie.
Wat speelde er in de wereld in de tijd dat je het boek schreef en was dat van invloed op het schrijven?
De kranten stonden vol over het nieuws dat een DNA-onderzoek de moordenaar had aangewezen, iedereen sprak erover en ik werd gegijzeld door de vraag over de impact van alles op de twee vrouwen. Er was veel woede te lezen en die nam ik over, vooral in het deel van de echtgenote.
Wat was de leukste, grappigste of onaardigste reactie die je op het boek kreeg?
Het viel me op dat de meeste reacties betrekking hadden op het verhaal dat ik schreef en het was mooi om te lezen dat men er niet alleen door geraakt werd, maar er ook nog een tijd over nadacht. Het onderwerp leende zich niet echt voor leuke of grappige reacties en eigenlijk ook niet voor onaardige. Wél voor nogal domme opmerkingen, zoals: zo is het niet echt gegaan. Duidelijk, wat mij betreft, dat heet fictie.
'Kortom: een verhaal met diepgang verdient wat mij betreft een plek in de canon.'
Kun je iets vertellen over de titel en het (oorspronkelijke) omslag van het boek?
De titel dekt een lading die pas op het einde van het verhaal zichtbaar wordt. Hetzelfde geldt voor de cover, waarop een rode paraplu te zien is die tegen een boom is neergezet. Die paraplu heeft te maken met een plaats delict.
Waarom vind je dat juist jouw boek een plekje in de canon verdient?
Ik denk dat dit verhaal goed weergeeft dat elke situatie die mensen raakt meerdere kanten kan hebben en dat relativeren in die zin vaak op zijn plaats is. Kortom: een verhaal met diepgang verdient wat mij betreft een plek in de canon.
Welke Nederlandstalige thriller hoort volgens jou thuis in de canon?
Daglicht van Marion Pauw. Dat vond en vind ik een juweel van een boek.
Hoe belangrijk vind je het dat er een canon van de Nederlandstalige misdaadliteratuur wordt samengesteld?
Heel belangrijk, om daarmee lezers de kans te geven om meer over bestaande titels te weten te komen en om schrijvers in staat te stellen hun werk extra onder de aandacht te brengen.
Als je terugkijkt op je schrijfcarrière tot dusver, welk boek is je dan het dierbaarst en waarom?
Dat is een vraag die ik altijd moeilijk te beantwoorden vind. Boeken worden niet voor niets geesteskinderen genoemd en welke moeder zal hardop zeggen van welk kind ze het meeste houdt? Het dierbaarst is eigenlijk elke titel, maar natuurlijk heeft een bepaalde titel soms een streepje voor. Momenteel is dat mijn meest recente boek Wacht maar af. Maar als je me deze vraag over een paar maanden opnieuw stelt, kan ik gerust een ander antwoord geven.
'Boeken worden niet voor niets geesteskinderen genoemd en welke moeder zal hardop zeggen van welk kind ze het meeste houdt?'
Kunnen we binnenkort nog iets nieuws van je verwachten? En zo ja, kun je daar al iets over vertellen?
Ik werk aan mijn 27ste thriller en ik verwacht dat die nog wel dit jaar zal verschijnen. Het is een soort #metoo-verhaal, waarin een paar vrouwen aan de slag gaan met ‘maatregelen’ tegen een belager. Dat loopt anders dan ze hadden gedacht…
Welke thriller van een Nederlandse of Vlaamse collega zou je aanraden aan familie en vrienden?
Een zomer zonder slaap van Bram Dehouck. Ik vind het ontzettend knap hoe hij van een simpel gegeven zo’n allesomvattend verhaal kan maken.
Kun je toelichten welke waarde de stenen boekhandel voor jou en je boeken heeft?
Ik beschouw de boekhandel als een ontmoetingsplaats en vooral als een mogelijkheid om boeken te 'ontdekken'. Heerlijk om langs tafels vol boeken te lopen, de boeken op te pakken, stukjes te lezen, de boekengeur op te snuiven en desnoods een keuzeprobleem te hebben. Dat maakt niet uit, omdat je later terug kunt gaan om weer een andere keuze te maken. Ik hoop van harte dat de stenen boekhandel altijd blijft bestaan.
Foto: Loes den Hollander bij Boekhandel Plukker in Schagen
'Dat maakt niet uit, omdat je later terug kunt gaan om weer een andere keuze te maken.'
Naar het Hebban Thriller Tiendaagse kanaal
