Tien vragen aan Judith Visser
Zondagsleven is het vervolg op Zondagskind. Dit keer gaat het over de volwassen Jasmijn, in plaats van over haar jeugd. Ik heb me voor dit verhaal wederom voor een groot deel laten inspireren door mijn eigen ervaringen. In Zondagsleven blik ik onder andere terug op hoe ik jarenlang pogingen deed normaal te functioneren in een kantoorbaan, en laat ik zien hoe een liefdesrelatie eruit kan zien als een van beide partners autisme heeft. Deze roman gaat over het loslaten van verwachtingen, over acceptatie van zowel jezelf als de ander, en over het vinden en volgen van je eigen weg.
Welk boek ligt er nu op jouw nachtkastje?
The Loop, van Nicholas Evans. Het is een boek van ruim twintig jaar geleden, maar omdat het over de terugkeer van de wolf (in Amerika) gaat, voelt het heel actueel omdat de wolf zich de laatste jaren ook in Nederland weer laat zien. Er is helaas vaak zo weinig begrip en respect voor dit slimme en liefdevolle dier, deze roman brengt dat mooi onder woorden.
Welk boek maakte recentelijk veel indruk op je?
Jozef en zijn broers, van Thomas Mann. Een klassieker, maar ik las het dit jaar pas. Het verhaal van Jozef heeft me altijd al gefascineerd, ik las het als zesjarig kind opnieuw en opnieuw, en deze dikke pil van zo’n 1500 pagina’s is een meesterlijke hervertelling. Zo uitgebreid. Zo boeiend. Niet voor niets beschouwde Mann dit boek als zijn magnum opus.
Wat is kenmerkend voor jouw boek(en)?
Er komen altijd wel een of meerdere dieren in voor. In mijn eigen leven is de liefde voor – en respectvolle omgang met – dieren zo vanzelfsprekend dat ze onvermijdelijk ook in mijn boeken terechtkomen.
Las jij de verplichte ‘boeken op de lijst’ echt zelf, of zocht je de samenvattingen op? Eerlijk vertellen.
De boeken voor mijn Engelse lijst las ik zelf, en met veel plezier ook. Die voor Nederlands heb ik niet gelezen. Mijn broer had er nog samenvattingen van liggen en die heb ik gebruikt. Het enige boek voor Nederlands waar ik wel doorheen kwam was Het verrotte leven van Floortje Bloem. Ik weet niet of dit nu nog steeds op de lijst staat, maar toen wel, althans op mijn school. Ik was vijftien en ik weet nog dat het verhaal mij zeer fascineerde!
Lees jij meerdere boeken tegelijkertijd, of houd je het bij een boek per keer?
Ik lees één boek per keer, maar ik luister ondertussen wel ook naar een ander boek. Ik ben dol op audioboeken en op de momenten dat het niet mogelijk is om met mijn ogen te lezen, bijvoorbeeld wanneer ik in huis bezig ben, zet ik mijn luisterboek aan. Ik lees ongeveer een boek per week, en luister er twee per week.
Lees jij boeken in periodes dat je met eigen werk bezig bent?
Jazeker! Anders zou ik nooit kunnen lezen, want ik ben altijd met eigen werk bezig. Toen ik het manuscript voor Zondagsleven af had, nam ik me voor om mezelf een paar maanden vrij te geven. Maar de dag erna was ik al volop bezig met research voor een volgend boek. Er komt erg veel onderzoek kijken bij deze nieuwe roman waar ik kort geleden aan begonnen ben, en veel van die research komt uit boeken. Die lees ik dus wél tegelijkertijd met de 'gewone' boeken die ik hierboven noem. Want dat is werk.
Je móet kiezen: een novelle van 88 pagina's of een kloeke roman van 700+ pagina’s schrijven. Wat wordt het en waarom?
Die kloeke roman! Heerlijk om zo’n lange verbintenis aan te gaan met iets waar je zelf enthousiast van wordt. Bij een novelle van 88 pagina’s hoort ook een rappe deadline, en dat maakt mij zenuwachtig. Ik neem liever de tijd.
Je uitgever vraagt je om je volgende boek onder pseudoniem te schrijven. Doe je dat wel of niet en waarom?
Dat zou ik best een keer willen doen. En dan ook lezingen geven als die persoon, helemaal in vermomming. Al val ik waarschijnlijk direct door de mand wanneer mensen mijn honden zien, die er altijd om beurten bij zijn, haha. Maar een pseudoniem lijkt me interessant omdat er dan nul vooroordelen zijn. Je krijgt een eerlijke kans. Dat vind ik prettig.
Met welke auteur zou je graag eens willen samenwerken?
Met niemand, alsjeblieft. Schrijven is een heel erg creatief en persoonlijk proces, en het zou me tegenstaan om voortdurend met iemand te moeten overleggen over alles. Dat is een belemmering.
Wanneer heb je jouw schrijversdroom bereikt?
Wanneer ik het boek waar ik de komende twee à drie jaar met hart en ziel aan ga werken naar volle tevredenheid heb weten af te ronden. Wat een heerlijk gevoel zal het zijn, te weten dat ik dat heb volbracht. Op dit moment, nu ik nog in de researchfase zit, lijkt de berg die ik straks moet gaan beklimmen zo onvoorstelbaar hoog. Wanneer ik eindelijk boven ben zal ik juichen, want dit wordt de roman die ik altijd al heb willen schrijven.
Zondagsleven van Judith Visser
Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega's én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink. die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden - niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar geen, en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen...
Waar Zondagskind ging over opgroeien met autisme, gaat Zondagsleven over je eigen weg vinden en trouw blijven aan wie je bent.
Judith Visser werd geboren in Rotterdam. Zij schreef tot op heden twaalf boeken en een reeks korte verhalen. Haar meest recente werk is de bestseller Zondagskind, waarin ze haar eigen jeugd beschrijft. Judith woont in Rockanje aan zee. Ze is samen met haar wolfhond Yuriko ambassadeur van Hulphonden voor Autisme.
Auteursfoto: via auteur
Schrijf je in voor de Hebban Leesclub!
Ben je geïnteresseerd in dit boek? Schrijf je dan snel in voor de Hebban Leesclub. We delen 15 exemplaren uit aan gemotiveerde lezers voor een groepsbespreking van dit boek op Hebban.
Een Hebban Leesclub - hoe werkt dat precies? Bezoek het Hebban Leesclub-kanaal Schrijf je in voor de Leesclubnieuwsbrief