Tien vragen aan Loes den Hollander

Welk boek ligt er nu op jouw nachtkastje?

Ik heb een grote stapel nog te lezen boeken en ik ben net begonnen in Ons huis van Louise Candlish. Het gaat over een vrouw die ontdekt dat haar ex haar huis en de hele inboedel heeft verkocht en dat hij spoorloos is verdwenen. Tot nu toe boeit het verhaal me erg.

Welk boek maakte recentelijk veel indruk op je?

Dat was Rinkeldekink van Martine Bijl. Ik herkende veel van wat ze beschreef en ik had vooral het gevoel dat ik zelf wel heel veel geluk heb gehad toen mij hetzelfde overkwam. Ik vond haar verhaal eerlijk en aangrijpend. Haar beschrijving van de veranderingen in haar brein hebben me mede geïnspireerd om de hoofdpersoon in Wacht maar af gestalte te geven.

Welk boek kostte jou je nachtrust?

Daar hoef ik niet over na te denken, dat was ongetwijfeld Een kus voor je sterft van Ira Levin. Ik begon te lezen om een uur of tien ‘s avonds, het was bijna twee uur in de nacht toen het verhaal een draai maakte waar ik me rot van schrok en daarna was het niet meer mogelijk om het boek weg te leggen. Ik heb die nacht nauwelijks geslapen en moest me door de daaropvolgende werkdag heenworstelen.

Welk genre lees je absoluut niet?

Ik lees geen thrillerverhalen waarin de afgehakte ledematen je om de oren vliegen of waarin martelingen en verminkingen worden beschreven. Ik kan daar gewoon niet tegen. Het verhaal mag zeker spannend zijn, maar ik wil wat beschreven wordt vóór me kunnen zien zonder braakneigingen te krijgen.

 Waar lees je het liefst?

Ik lees het liefst zittend op de bank in onze woonkamer, met mijn benen op tafel en onze hond tegen me aangevleid.

Welk boek had je zelf wel willen schrijven?

Ik zou de 'Barbarotti'-serie van Hakan Nesser zelf geschreven willen hebben. Prachtige serie over een rechercheur met een bijzonder karakter die in de loop van de vijf boeken een mooie persoonlijke ontwikkeling doormaakt. Die boeken gaan echt ergens over, daar houd ik van.

Is je boekensmaak in de loop der jaren veranderd?

Vroeger las ik alleen romans, maar toen ik eenmaal had ontdekt hoe leuk het is om zelf thrillerverhalen te bedenken werd ik een fan van thrillers. Wat daarbij zeker meespeelt is dat ik wil weten wat de concurrentie allemaal bedenkt.

Wat is het mooiste compliment dat je ooit over jouw werk kreeg?

Na een lezing kwam er ooit een vrouw naar me toe die me vertelde dat mijn boek Broeinest haar enorm had geholpen om de shit te verwerken die ze had opgelopen in haar jeugd. In Broeinest tiranniseert een godsdienstwaanzinnige vader een gezin en daardoor lopen zijn kinderen behoorlijk wat schade op. Maar er wordt met hem afgerekend en het boek eindigt met hoop. Ik had er nooit bij stilgestaan dat iemand door dit verhaal iets zou kunnen verwerken en dat ontroerde me.

Vertel eens over je eerste leesherinnering?

Wat ik me vooral herinner is dat ik de dagen aftelde tot ik naar de eerste klas (nu groep 3) kon, omdat mijn moeder me verteld had dat ik zou leren lezen als ik eenmaal op ‘de grote school’ was. Ik wilde heel graag leren lezen en ik weet nog dat ik de eerste dag huilend thuiskwam, omdat ik het nog steeds niet kon. Ik vrat gewoon alle informatie over letters en woorden en vanaf het moment dat ik echt kon lezen vroeg ik altijd een boek als ik een cadeautje mocht uitzoeken. We hadden een boekenkast, maar daarin stonden boeken die voor de grote mensen waren, dus verboden terrein. Ik smokkelde regelmatig een boek uit die kast naar mijn slaapkamer en al begreep ik vaak niet waar het precies over ging, ik kon extra lezen, want ook al waren we lid van de bibliotheek, ik had nooit genoeg boeken. Mijn moeder noemde me een leeskont.

Met welk auteur zou je graag eens willen samenwerken?

Ik vind het altijd leuk om met andere auteurs te brainstormen over mogelijke onderwerpen of verhaallijnen en als ik iemand daar speciaal voor zou mogen kiezen, wordt het Arthur Japin. Ik vind dat niet alleen een goede schrijver, maar die man heeft ook zo’n prachtige stem. Ik denk dat ik hem veel zou laten praten. Maar samenwerken met een andere auteur zie ik niet zitten. Ik ben een erg solistische auteur, ik laat nooit iemand iets lezen van mijn werk voordat ik helemaal klaar ben met het verhaal. Schrijven is mijn persoonlijke feestje waarbij niemand wordt uitgenodigd. Meelezers of proeflezers zijn dus niet aan mij besteed.

In 2020 verschenen bij uitgeverij De Crime Compagnie.

Wacht maar af van Loes den Hollander

Het leven van Franka is totaal veranderd. Er zijn weken voorbijgegaan waarvan ze zich niets herinnert. Ze ontdekt dat haar moeder is overleden en haar man gedraagt zich ineens erg afstandelijk. Franka is niet meer de vrouw die ze was voordat ze de hersenbloeding kreeg en ze voelt zich allesbehalve zichzelf. Maar zijn alle veranderingen wel aan haar ziekte toe te schrijven of is er meer aan de hand?

Loes den Hollander (1948) is geboren in Nijmegen. Zij schrijft al sinds ze kan lezen en er werd al werk van haar gepubliceerd toen ze tien jaar oud was. Ze bouwde een carrière op in de gezondheidszorg en was vele jaren verbonden aan Denkbeeld, het tijdschrift voor psychogeriatrie, aanvankelijk als redacteur en later als hoofdredacteur. Nadat ze medio 2006 haar carrière in de gezondheidszorg beëindigde, debuteerde ze in november van dat jaar bij uitgeverij Karakter met de literaire thriller Vrijdag. Dit succesvolle debuut was het begin van een permanente stroom literaire thrillers, waar inmiddels ook al een paar verhalenbundels aan zijn toegevoegd. In 2013 schreef ze de geschenknovelle voor de Maand van het Spannende Boek.