Tien vragen aan Marly van Otterloo

Welk boek is jouw ultieme guilty pleasure?

De boeken van Maeve Binchy (1939 – 2012). Élk personage, ook het meest verdorven karakter, eindigt als een betere versie van zichzelf. Binchy maakt zonneklaar waar de rottigheid vandaan komt en op de laatste bladzijde staan schoonmoeder en -dochter elkaar niet langer naar het leven, maar zijn de dames BFF. Premisse: mildheid ligt binnen ons aller bereik. Heerlijk om te lezen, want om me heen zie ik lang niet iedereen er met de jaren op vooruitgaan.

Welk boek kostte jou je nachtrust?

Disgrace van J.M. Coetzee. Na lezing wilde ik met vader David op de vuist. Kom op lul de behanger, ga stáán voor je kind!

Wel eens moeten huilen om een boek? Zo ja, om welk boek?

Van scenarist Mieke de Jong leerde ik dat mensen, nog meer dan om verdrietige zaken, moeten huilen om mooíe dingen. Bij de kinderboekschrijvers Bette Westra (Doodgewoon, Uit elkaar) en Erik van Os (Niets liever dan jij) houd ik een zakdoek bij de hand. Daarnaast schiet ik, enigszins gênant, nog steeds vol bij scènes van mijn eigen Geen kusjes van mij en die van Surfclub Code Rood. Ook lezers van Tong vertellen me dat ze het niet altijd drooghouden.

Welk genre lees je absoluut niet?

SF, tijdmachines, hobbits, maanmannetjes. Ook in mijn eigen boeken wil ik dat het (bijna) zo kán gebeuren.

 Welk boek had je zelf wel willen schrijven?

Hou van die hond van Sharon Creech. Jack wil niets weten van poëzie: jongens dichten niet. Maar zijn juf zet door en daardoor lukt het Jack zijn verdriet van zich af te schrijven. Het boekje ziet er ook nog eens beeldschoon uit: gebonden, geel, met een aandoenlijk getekende hond op de omslag.

Wat is kenmerkend voor jouw boek(en)?

Plotgedreven, veel vaart, eerder korte dan lange zinnen, een ruime hoeveelheid dialogen, hier en daar een pakkende metafoor. Van de laatste worden er door de redacteur nog wel eens wat geschrapt, maar dan heb ik er intussen al veel aardigheid aan beleefd.

Wat is het mooiste compliment dat je ooit over jouw werk kreeg?

'Tong doet me denken aan De passievrucht van Karel Glastra van Loon.' En bij mijn jeugdboeken viel de vergelijking met Adriaan Mole.

Welke auteur, dood of levend, zou je willen uitnodigen voor een verjaardagsdiner en waarom?

Houellebecq. In nuchtere staat. Jaren geleden wachtte ik, bij een of ander cultureel festijn, eens uren om hem uiteindelijk volledig starnakel het podium op te zien waggelen. Toch heb ik een zwak voor Michel. Ondanks zijn zwartgallige kijk op de wereld, stelt hij: 'De liefde is de enige manier om het aardse bestaan tot een dragelijk moment te maken.' (Sérotonine) Dat is mooi. Als tafeldame zou ik graag Marijke Schermer aan mijn zijde vinden. Dan kan ik haar bedanken voor de zin waarin ze opmerkt dat ze haar minnaar niet eens 'áárdig' vindt. Na het lezen van die woorden gaf ik die van mij zijn congé.

Als je een fictief hoofdpersoon naar de echte wereld kon halen, welk zou dat dan zijn?

Moeder Helene uit Julia Francks Die Mittagsfrau. Net na de oorlog in 1945 laat ze haar zevenjarig zoontje, met een koffertje, achter op het perron van een treinstation. Hoewel Franck heel duidelijk maakt hoe Helene tot deze daad komt, wil ik het er graag nog even met haar over hebben.

Met welk auteur zou je graag eens willen samenwerken?

Met Mark Haddon of Nick Hornby. Sterke plots, uiterst zuinig met het benoemen van sentiment houden ze de lezer gevangen tussen hoop en vrees: het zal toch niet zo zijn dat… Wel dus.

In 2020 verschenen bij uitgeverij De Kring.

Tong van Marly van Otterloo

Wanneer de 27-jarige Fee na de plotselinge dood van haar moeder ontdekt dat die altijd heeft gelogen over de oorzaak van het verlies van haar tong, wil ze de waarheid boven water. Het opgroeien met een tongloze moeder heeft grote impact op Fee’s leven gehad. Wat gaat er schuil achter haar moeders geheim en is er nog meer niet waar?

Tong is een originele, intrigerende, met vaart geschreven roman over een moeder-dochter-relatie waarin alles anders blijkt dan het leek.

Marly van Otterloo werkte als trainer/consultant en creatief therapeut. Ze publiceerde de goed verkochte roman Leuke mannen zijn getrouwd (2009) en een reeks succesvolle kinderboeken, en schreef verschillende scenario’s voor onder andere Flikken Maastricht.