Troostende woorden

De aarde bewandelen is niet altijd even makkelijk. Op school loopt het niet altijd even lekker, je hebt een fikse ruzie met je vriendin of je relatie gaat uit. Die dingen gebeuren, krijg je gratis bij het hele pakket. En dan zijn er de dingen waarvan je denkt: hier kom ik nooit meer overheen. Dat gebeurde voor mij deze zomer. Een familielid overleed onverwachts terwijl ik aan de andere kant van de wereld zat.  

Plotseling helemaal van de kaart. Niet meer weten waar voor of achter is en het gevoel hebben dat er een grote leegte in je zit, samen met het al het verdriet dat er niet uit kan, maar wel wil. Vraag je aan ieder ander hoe hij met de dood omgaat, dan is altijd het antwoord: niet. Rouwen is simpelweg niet iets waar een instructieboekje bij geleverd wordt. Waarin in stappen staat beschreven hoe dat gevoel van verlies wat minder kan worden.  

Er zijn geen hulpmiddelen die het voor je oplossen, je weer beter maken. Je moet er doorheen, dat is dat. Toch zijn er de wonderlijke dingen die alles kunnen verzachten. Waaraan je jezelf kunt optrekken en denkt: weet je wat? Misschien, met heel veel uren in de klok, kom ik hier wel overheen.  

Die wonderlijke dingen zijn voor mij young adult-boeken. Niet de volwassenliteratuur, geen fantasyboeken en ook geen sci-fi of exemplaren van het romantische genre. Alleen young adult. Het zijn die verhalen waarin lastige onderwerpen als rouwverwerking en immens verdriet worden besproken zonder poespas. Zonder eromheen te draaien, door gewoon te schrijven zoals het is. En hoewel de dood niet makkelijk is om te verwoorden, weet menig young adult-schrijver dat toch voor elkaar te krijgen.  

Neem Een weeffout in onze sterren van John Green, waarin beide personages ongeneeslijk ziek zijn, maar er met zijn tweeën het beste van proberen te maken. En Door het vuur van Jenny Valentine, waarin een dochter haar vader die ze pas ontmoette, ook weer plotseling moet missen. Dan is er nog Quinn, het personage uit Dingen die we zeker weten van Jessi Kirby, die haar vriend moet missen en contact zoekt met de mensen die zijn organen hebben gekregen. Al deze boeken beschrijven verlies op een immens mooie manier.  

Die boeken maken je verdriet niet kleiner, helpen je ook niet sneller door je rouwproces heen en laten je je niet altijd beter voelen. Maar ze verzachten. Ze laten je zien dat je niet de enige bent, en dat het voor niemand ooit makkelijk zal worden. Ze geven je een stukje herkenbaarheid, wat troost. En dat is niet alleen heel waardevol, maar ook een reden dat het young adult-boek op iedere leeftijd een grote hulp kan zijn.  

Meer lezen van Bente? Klik hier voor meer artikelen over Young Adult.