Twee tieners nemen het op tegen een seriemoordenaar: Buzz mee met 'Ik zie, ik zie...'
De Australische Ellie Marney heeft in Indonesië, India en Singapore gewoond, maar is inmiddels weer neergestreken in haar thuisland, waar ze ook docent in het voortgezet onderwijs is. Ze maakt zich sterk voor de Australische jongerenliteratuur en heeft de nationale campagne #LoveOzYA opgezet om dit te promoten. Dat ze zelf bekroonde Young Adult-thrillers schrijft en veelgevraagd spreker is over het onderwerp is dan ook niet vreemd.
'Een intrigerend kat- en muisspel in deze razendspannende, The Silence of the Lambs-achtige thriller'– Publishers Weekly
Voor haar boeken interviewde ze forensisch-onderzoekspecialisten, op zoek naar de juiste bloederige details. Ze debuteerde in 2013 met Every Breath, het eerste deel in een reeks waarin twee tieners misdaden oplossen, geïnspireerd op Sherlock Holmes. Daarna volgde de standalone White Night en de romantische misdaadtrilogie 'Circus Hearts'. Haar nieuwste boek None Shall Sleep betekende haar internationale doorbraak, en werd voor het Nederlands taalgebied door Sandra van de Ven vertaald als Ik zie, ik zie...
Ik zie, ik zie...
1982. De 18-jarige Emma en Travis worden door de FBI benaderd om jonge seriemoordenaars in de gevangenis te interviewen. De FBI hoopt dat zij door hun jonge leeftijd nieuwe informatie loskrijgen in deze cold cases. Algauw worden ze echter opgeschrikt door nieuwe moorden: iemand heeft het op tieners gemunt. De tijd dringt en de enige die hen kan helpen is de beruchte seriemoordenaar Simon Gutmansson. Deze 19-jarige meestermanipulator heeft zijn oog op Emma laten vallen. Welk spel speelt hij met haar? En wat weet Simon over de moordenaar die actief is?
Leesfragment
Wil je ontdekken of het Emma en Travis lukt om zowel de seriemoordenaar als Simon te slim af te zijn en meer slachtoffers te vermijden? Lees hieronder een sneak preview van het boek om te zien of het iets voor je is. Kun je niet stoppen met lezen? Schrijf je dan in voor de Hebban Buzz die we met dit boek organiseren.
Lees hier de eerste twee hoofdstukken
'Meeslepend en beklemmend tot het einde. Emma en Travis zijn fantastisch neergezet door Ellie Marney!' –Young Adult-auteur Cis Meijer
Over het boek
In een interview met online magazine Girl vertelt Marney dat Ik zie, ik zie... geïnspireerd is op twee boeken. Het non-fictieboek Mindhunter van John Douglas over het begin van daderprofilering bij de FBI, en The Silence of the Lambs van Thomas Harris. Voor haar – en veel van haar lezers – is het de psychopathie achter de misdaad die intrigeert. 'What makes people do terrible things, or make horrifying choices? And what kind of person investigates that darkness?'
Marney was er helemaal niet zeker van dat het boek, dat ze al helemaal had geschreven voor ze het aanbood aan uitgevers, zou verkopen. Het verhaal is intens, het boek is niet geschreven in de eerste persoon, zoals vaak voorkomt bij Young Adult, en bevat redelijk wat geweld. Toch werden de rechten gretig aangekocht. 'The whole editing process, the whole time I was thinking, "don't you want me to take out that horrifying scene?" It always amazes me how much violence is actually allowed to stay in YA books,' vertelt Marney in een interview met The Nerd Daily. Ze vertelt hoe hilarisch de reacties zijn die ze soms krijgt:
'I’ve never had anyone say to me "that forensic autopsy scene was so intense, you should take it out", but I have had people say to me, "there’s so much kissing in your books and that makes me really uncomfortable".'
Toch laat de auteur wel degelijk bewust scènes weg. Wat betreft Simon was ze ervan overtuigd dat wat zij zou beschrijven, altijd minder erg zou zijn dan wat de lezer zelf zou bedenken. Voor haar hoofdpersonage Emma heeft ze moeten vechten om de onthullingen zo minimaal mogelijk te laten zijn. Marneys uitgever wilde meer flashbacks naar Emma's gruwelijke verleden, waarin ze al eens het pad van een seriemoordenaar kruiste, maar de auteur hield voet bij stuk:
'I wanted to trust reader imagination and reader intelligence that they would be into the gaps [..] I wanted to be very careful with how much of Emma's experience I shared on the page.'
De boodschap die ze Ik zie, ik zie... wilde meegeven is weerbaarheid, vertelt ze aan online magazine Girl. 'Emma went through absolute hell to survive a serial killer, and the FBI ask her to walk back into hell once again, in order to save the lives of new potential victims,' vertelt Marney. 'I think Emma's message is a good one to give teenage readers right now, in the era of climate change and covid – You're strong, you can do this, you have been through terrible situations and survived.'
Inmiddels werkt Marney aan het afronden van haar nieuwste boek. Het is opnieuw een misdaadverhaal, dit keer speelt het zich af in de jaren 40 en draait de plot om Enigma-machines.
'De spannendste YA-thriller van het jaar' – Uitgeverij De Fontein
Lees mee
Schrijf je nu in voor de Hebban Buzz!
Is Ik zie, ik zie... echt een boek voor jou, en wil je graag meelezen met de Buzz en je mening delen via social media? Samen met uitgeverij De Fontein deelt Hebban 25 papieren boeken uit aan deelnemers van de Hebban Buzz.
