Interview /
Uitgesproken Karakters: Jessica Haider
Wie denkt Jessica Haider wel dat ze is?
Jessica Haider: 'Een fucking goede rechercheur die graag een nacht doorbrengt met een aantrekkelijke man die niet terugdeinst voor stevige seks met muziek van Pink Floyd op de achtergrond. Ik hou van een goed glas whisky, bij voorkeur Dalwhinnie, en een snuif coke op zijn tijd. Dat is natuurlijk geen verslaving, ik haal alleen graag de scherpe randjes er een beetje af. Mijn zoon is namelijk op gruwelijke wijze vermoord en dat is hard te verteren. Maar ik heb op passende wijze met de moordenaar afgerekend. En daarna met nog veel meer uitschot. Dit blijft wel onder ons, neem ik aan. Laat ik niet merken dat je het verder vertelt. Dan kom ik je met een bezoekje vereren, als je begrijpt wat ik bedoel.'
Oké, ik heb het begrepen. Volgende vraag: Wat zijn de karaktereigenschappen die jij gemeen hebt met Corine Hartman?
'Tsja. Die Hartman, da's ook een stier, hè? Moet je altijd mee oppassen. We kunnen geduldig en betrouwbaar zijn, maar ook erg rancuneus en koppig. Als we besodemieterd worden, kunnen we exploderen in gewelddadige uitbarstingen en de controle over onszelf verliezen. Ik heb een hekel aan oppervlakkig geneuzel, aan mannen met slecht gepoetste schoenen en ik reken heel graag af met iedereen die met kinderen rotzooit; daar zijn we het ook over eens. Corine houdt geloof ik net als ik ook van een goed glas whisky en we zijn allebei stronteigenwijs. Maar verder… vraag het haar even lekker zelf, ja?'
Dat zullen we doen. Maar eerst een nieuwe vraag aan jou. Waar ligt, denk je, bij Corine Hartman de grens, en ben jij bereid daar ver overheen te gaan?
'Corine Hartman moet haar eigen grens nog ontdekken, en ik denk dat die nog wel wat verder ligt dan wat ze tot nu toe heeft laten zien. Kwestie van lef. Kom maar op, zou ik zeggen. Al heb ik me laten vertellen dat ze nu aan een op waarheid gebaseerd verhaal werkt. Dat zal dan toch vast niet zo gruwelijk zijn? Hoewel, de werkelijkheid is soms nog wel gruwelijker dan zij het kan verzinnen. Of ik bereid ben over de grens te gaan die er nog niet is? Wat denk je nou zelf?'
Waarom zou jij geen Corine Hartman willen zijn? Zou Hartman wel willen 'ruilen' met jou, denk je?
'De drukte in dat hoofd, maandenlang als een kluizenaar stoeien met woorden, elke keer die onzekerheid als een boek uitkomt en dan braaf die boekwinkels langs om handtekeningen te zetten… shit, nee, ik moet er niet aan denken, zeg, zelfs niet met een flinke shot of een fles Dalwhinnie.
Of Corine met mij wil ruilen? Nee, ook niet, ze is van huis uit eigenlijk gewoon echt lui, niet van d’r stoel af te krijgen. Maar, eerlijk is eerlijk, we hebben wel fantastische gesprekken gevoerd, samen, onder het genot van… en die ga ik erg missen. We hebben een soort haat-liefdeverhouding gehad, de afgelopen jaren. Veel gewroet in elkaars hoofd en we waren het lang niet altijd eens over mijn acties. Van mij had het af en toe nog wel wat rigoureuzer gemogen. Aan de andere kant… als zij er niet was geweest, had ik nooit iets gedaan.'
Wanneer bereikte je het moment dat je besloot niet meer met Corine Hartman door te gaan?
'Ja, hoor eens, dat was niet míjn fucking beslissing, ik had nog wel wat klootzakken her en der willen omleggen. Er lopen er nog genoeg rond op deze aardkloot, veel te veel zelfs. Ik was het niet eens met haar beslissing over mij, in Doodskleed, om onze samenwerking te beëindigen, en ik heb mijn best gedaan haar in te laten zien dat ze fout, heel fout bezig was, geloof me.'
Wat was de aanleiding?
'Ze dacht, nee, wist zeker, dat ik het niet meer aan kon. Mijn leven, mijn werk, dat hele gedoe rondom Saligia… terwijl ik juist écht op dreef begon te komen in Doodskleed. Ik heb geluld als Brugman, gedreigd met alles wat ik in huis had en dat is echt niet weinig. Tevergeefs. Het is zuur, ongelooflijk zuur, wat ze me heeft aangedaan. Maar ja. Zonder haar was ik er helemaal niet geweest, hè?'
Jessica Haider volgens Corine Hartman
Jessica Haider is rechercheur, rond de veertig, met lang blond haar, 1.80 m lang. Aantrekkelijk op een stoere manier: draagt hoge, leren laarzen, korte leren jasjes. Vader was preparateur, en Jessy was veel bij hem in de werkplaats, al jong het vak geleerd. Moeder was manisch, verbleef regelmatig in inrichtingen, drukte een stempel op Jessy’s jeugd. Na de zelfmoord van haar moeder (met gebrekkig politieonderzoek) besloot ze naar de politieschool te gaan.
Ze ontwikkelt zich tot een goede rechercheur, ze is slim, weet mensen goed in te schatten, sterk in het verhoren van verdachten. Maar na de moord op haar zoon wordt ze harder, wraakzuchtig, en sluit zich aan bij een organisatie die ingrijpt waar justitie faalt…
ARTIST IMPRESSION: op basis van het interview en een korte profielschets van het hoofdpersonage door de schrijver, maakte ambachtelijk visualisator Linda van Bruggen bovenstaande illustratie.
Eerder in Uitgesproken Karakters:
