Uitgevers blikken vooruit op 2017 #1: YA en jeugdboeken

op 12 december 2016 door Victoria Farkas 3 reacties

+11

Het jaar 2016 is bijna ten einde. In de laatste weken van het jaar vraagt Hebban iedere week drie uitgevers uit een bepaald genre naar de plannen voor 2017, maar natuurlijk niet zonder eerst uitgebreid terug te kijken op de hoogte-, maar zeker ook dieptepunten van het afgelopen jaar. Welke boeken vielen tegen en welke waren verrassend goed? In de eerste aflevering vragen we het aan drie uitgevers van jeugd- en Young Adult-boeken: Myrthe Spiteri, Susanne Diependaal en Joris Van de Leur.

Even voorstellen

Myrthe Spiteri is uitgeefster van Blossom Books. Op 1 januari is zij zelfs de eigenaar. Ze begon in 2009 als stagiaire, heeft toen een jaar lang freelance advies gegeven en werd in 2011 acquirerend redacteur. Sinds 2014 is ze de uitgever. Op haar nachtkastje, van oorsprong een fruitkistje, ligt momenteel de Nederlandse editie van Kraai & Koninkrijk van Leigh Bardugo.

Voordat Susanne Diependaal in 2014 uitgever bij Unieboek werd, werkte zij jarenlang (15!) als acquirerend redacteur bij Van Goor. Diependaal houdt enorm van kinderboeken en YA. ‘Van kinderboeken, omdat je bij mag bijdragen aan het magisch denken en de fantasie van kinderen, en ze zijdelings ook nog wat mag leren. Van YA, omdat je nooit te oud bent om te lezen over krachtige en bijzondere personages in de bloei van hun leven.’

Joris van de Leur is sinds 1997 uitgever bij De Fontein. Daarvoor was hij leraar Nederlandse en Engels, studeerde hij Taal- en literatuurwetenschap en werkte hij bij twee marktonderzoekbureaus. ‘Als leraar Nederlands ontdekte ik hoe waardevol kinder- en jeugdboeken kunnen zijn. Zo’n kinderleven is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Een relevant boek kan in turbulente tijden helpen bij het kanaliseren van emoties.’

Terugkijken op 2016

Voor Myrthe Spiteri was 2016 een heel gek jaar. ‘Ik zat volop in de onderhandelingen voor de verzelfstandiging van Blossom Books, maar kon hier met niemand over praten. Het was een onzekere periode, omdat je niet precies weet wanneer de onderhandelingen klaar zijn en de overname gepland kan worden. Ik moest daardoor de hele tijd schakelen tussen ‘straks als ik zelfstandig ben’ en mijn baan als uitgever in dienst van Kluitman en dat was soms best lastig. Toch heb ik geen enkel moment het gevoel gehad me niet meer voor een van beide te kunnen inzetten. Dit is wat ik leuk vind en waar ik elke dag vol enthousiasme voor opsta.’

De Fontein kreeg er een aantal auteurs bij. Margje Woodrow en Eva Burgers maakten de overstap naar de uitgeverij. Volgens Van de Leur komt dat doordat auteurs elkaar kennen; ‘ze praten met elkaar en wisselen ervaringen uit. Zo ontmoet je elkaar. Margje heb ik ontmoet bij de presentatie van Verdoofd, het debuut van Cis Meijer. Daarnaast zien mensen wat je doet, waar je op focust. Wij investeren in jeugdthrillers, dat ziet men, ook de auteurs zien dat. Bovendien heeft Mel Wallis de Vries veel fans, ook onder schrijvers.’

Bij Unieboek werden dit jaar flink wat feestjes gevierd, slingers en ballonnen hoefden nauwelijks opgeruimd te worden. Want niet alleen werd uitgebreid gevierd dat Jacques Vriens al veertig jaar als schrijver aan Unieboek verbonden is. Ook ging de vlag uit toen Janneke Schotveld de Pluim van de Kinderjury kreeg voor Botje én ze te horen kreeg dat ze Kinderboekenweekgeschenk 2017 mag schrijven. En de champagne werd tevoorschijn gehaald toen Tosca Menten de Kinderjury in de categorie 10 t/m 12 jaar won met Dummie de mummie en de drums van Massoeba.

Toch was het niet alleen maar rozengeur en maneschijn bij Unieboek. Eind oktober ontving Diependaal het bericht dat Helen Vreeswijk na een jarenlange strijd tegen kanker was overleden. ‘Dat was het dieptepunt by far. Je kunt je niet voorbereiden op zoiets afschuwelijks… Het idee nooit meer samen te werken is nog niet te bevatten.’

Hoogte- en dieptepunten. Ze horen bij het leven, hoe cru dat soms ook kan zijn. Hoe zat het afgelopen jaar met de verwachtingen van bepaalde titels? Zijn ze uitgekomen, vielen ze tegen en zijn uitgevers verrast door titels die het boven verwachting ineens goed deden?

Myrthe Spiteri: ‘2016 moest een beetje het jaar worden van Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld van Becky Albertalli. En van Verdermeer van Tahereh Mafi. Ik ben niet ontevreden over de verkoop, maar ik had er wel meer van verwacht. Simon vs. is overal ZO groot, het wordt momenteel zelfs verfilmd. Het boek is enorm goed ontvangen door de boekhandel, we kregen veel publiciteit en Becky Albertalli was op YALFest NL zó leuk dat ze er gelijk een hele rits aan fans bij heeft gekregen, maar toch heeft het nog niet geresulteerd in een herdruk. Volgend jaar komt haar tweede boek uit (en hopelijk de film), wellicht dat die nog een steuntje in de rug kan geven. Verdemeer, het nieuwste boek van Mafi, is een sprookje voor lezers vanaf 10 jaar, maar door de vele lagen héél geschikt voor YA-lezers en volwassenen. Ik denk alleen dat het grote publiek het boek nog niet gevonden heeft, omdat het natuurlijk een wat lastiger boek is: hij hoort in de 10+ kast, is geschikt voor YA maar volwassenen mogen hem ook niet overslaan.’

Joris van de Leur: ‘Ik had hele hoge verwachtingen van Doem Duivelsz van Tatum Flynn. Dat is zo grappig! We hebben Annet Schaap, niet de minste, de illustraties laten maken. Het doet het redelijk, deel 2 verschijnt in de zomer 2017, maar ik had er meer van verwacht. Wat mij dit jaar echt enorm heeft verrast is hoe populair en tijdloos Roald Dahl nog is. Voor het jubileumjaar hebben we een gigantische campagne opgezet en verwachtten een bepaalde groei, maar dat dat zo groot zou worden dit jaar kon ik niet bevroeden.’

Susanne Diependaal: ‘Het zijn geen boeken waarvan we hogere verwachtingen hadden, maar ik wil De appeltaart van hoop van Sarah Moore Fitzgerald en Suzy en de kwallen van Ali Benjamin noemen. Deze boeken zijn enorm geliefd en worden lovend besproken, maar dat leidt niet direct tot een significante stijging in de verkoopcijfers. Hopelijk wel qua bibliotheekuitleningen, want dan genieten er toch heel veel mensen van. De ‘duology’ Reboot en Rebel van Amy Tintera verdient ook wel een groter publiek, maar dat zal z’n weg nog wel vinden, want er verschijnen nog steeds blogs over. Hof van doorns en rozen van Sarah J. Maas deed het opeens beter nadat het tweede deel van de trilogie verscheen.’